สมเด็จนางพญางิ้วดำ วัดใหม่บ้านดอน และครูบาอาจารย์ผู้ปฏิบัตดีปฏิบัติชอบ

เมื่อวันเสาร์ผมนำพระสมเด็จนางพญางิ้วดำรุ่นปี 2516 ไปเลี่ยมเพื่อจะขึ้นคอบูชา เลยทำพานขันธ์ 5 ใส่เงิน 12 บาทบูชาท่านก่อน ตามคำที่เพื่อนในเวบถามมา เป็นคำถามที่ดีจริงๆ ทำให้ผมได้คิด

 

เดียวจะหาโอกาศไปทำบุญกับคุณเเม่ท่านสักครั้งครับ

 

ช่วงใน 10 ปีที่ผ่านมา ผมนับว่ามีโชคลาภอันประเสริฐคือได้มีโอกาสรู้จักกับครูบาอาจารย์หลายองค์ที่ผมเชื่อมั่นว่าท่านเป็นผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ เพราะว่าดูจากสิ่งที่ท่านทำกับธรรมที่ท่านสอนโดยเทียบเคียงกับสิ่งที่ได้ศึกษาและปฏิบัติตามครูบาอาจารย์



มีองค์แรกผมเพิ่งรูจักกับท่านเมื่อปี 58 ท่านเออรี่จากราชการ ตอนนี้ท่านบวชได้ 3 พรรษา ผมได้รู้จักประวัติของท่านจากเพื่อนคนนึง ได้เล่าให้ฟังว่าท่านปฏิบัติมาก่อนที่ท่านจะเออรี่ออกจากราชการ ผมเคยสอบถามการปฏิบัติกับท่าน ท่านชี้แนะได้เป็นอย่างดี นอกจากสอบถามการปฏิบัติกับท่านแล้วผมก็นำคำสอนของท่านมาเทียบกับคำสอนในหนังสือธรรมของครูบาอาจารย์ต่างนั้นทำให้ผมมีความเชื่อมั่นโดยส่วนตัวว่าท่านเป็นผู้ปฏบัติดี



ตอนนี้ท่านพักอยู่ที่ ที่พักสงฆ์อโศการาม ต.คานหาม อ.เมือง พระนครศรีอยุธยา เป็นที่พักสงฆ์สร้างบนที่ดินส่วนตัว ถ้าใครสนใจอยากไปทำบุญกับท่านหรือไปปฏิบัติถือศีลกับท่าน ก็ไปได้เลยครับ ถ้าวิ่งเข้าซอยวัดคานหามให้วิ่งไปตามเส้นสีดำจนสุดที่เส้นสีแดง

 

องค์ที่สอง



ขอให้นามย่อของท่าน คือหลวงพ่อ น. ท่านอยู่จังหวัดสกลนคร วัดท่านอยู่บริเวณชายป่าตีนเขา ผมได้รู้จักกับท่านก็เพราะว่ามีพระอาจารย์องค์นึงที่ท่านมาพักอยู่ที่วัดป่าฯ แห่งหนึ่งอยู่แถว อ.บางใหญ่ จ.นนทบุรี ที่ผมได้รู้จักกับพระอาจารย์ก็เพราะว่าผมได้พาพระอาจารย์ที่ถูกคุณไสย์ไปจำที่วัดป่าฯนั้น ตอนที่พระอาจารย์ผมพักอยู่ที่วัดป่าฯ นั้นพระอาจารย์องค์นี้ท่านก็มีเมตตาคอยเป่าอาการที่เจ็บปวดให้ ท่านก็พูดคุยสอบถามกัน อันนี้ท่านมาเล่าให้ผมฟังทีหลัง ว่าพระอาจารย์ของผมทำกรรมมา เลยต้องรับใช้กรรม ท่านเลยบอกว่ายังไงก็ต้องทน

และหลังจากนั้นท่านก็ติดต่อโทรมาหาผม และผมได้คอยรับใช้ท่าน คอยขวนขวายในกิจธุระของท่าน และก็มีโอกาสสนทนาธรรมกับท่านทางโทรศัพท์อยู่หลายครั้ง จนท่านมีความแน่ใจในตัวผม ท่านจึงได้บอกชื่อหลวงพ่อน.และวัดที่สกลนคร เพื่อให้ผมหาโอกาสไปกราบหลวงพ่อที่สกลนครให้จงได้ และเมื่อเดือน พ.ค. ปี 2559 ผมก็ได้พาครอบครัวไปกราบทำบุญกับท่านที่สกลนครเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ลักษณะของของท่านดูเยือกเย็นมาก ก่อนผมจะกลับกรุงเทพฯ หลวงพ่อน. ท่านก็กำชับผมว่าไม่ให้บอกใคร ท่านชอบความสงบ

ตอนที่ไปเจอท่านเป็นครั้งแรก ท่านเอ่ยชื่อผม ท่านบอกว่าจำชื่อได้เพราะว่าพระอาจารย์องค์ที่แนะนำให้ผมไปได้เคยเล่าเรื่องของผมให้หลวงพ่อ น. ฟัง ทำให้รู้สึกภูมิใจอยู่ไม่น้อย ที่ครูบาอาจารย์ท่านมีเมตตาจดจำเราได้ ทั้งๆที่เราก็เป็นคนธรรมดาเท่านั้น

องค์ที่สาม (ต่อเนื่องจากองค์ที่สอง)
พระอาจารย์องค์นี้ท่านอยู่ขอนแก่น ขอใช้ชื่อย่อครับ หลวงพ่อ ฉ. ตอนนี้ผมยังไม่ได้รู้จักกับท่าน รู้แค่เพียงชื่อ(แต่ผมไม่สามารถบอกชื่อจริงได้นะครับ ยังไม่ได้รับอนุญาต) พระอาจารย์ที่แนะนำให้ผมไปกราบหลวงพ่อ น. ที่จังหวัดสกลนคร ท่านก็บอกกับผมว่าหลวงพ่อ ฉ. ที่อยู่ขอนแก่น ท่านเก่งมาก ท่านสามารถย่นระยะทางได้ ท่านสำเร็จวาโยกสิณ และทั้งหลวงพ่อ น. ที่สกลนคร กับหลวงพ่อ ฉ.ที่ขอนแก่น ท่านจะมีการพบปะประชุมกัน ปีละหนึ่งครั้งหรือมากกว่าแล้วแต่โอกาส

ก็หวังว่าจะเจอกับหลวงพ่อทั้งสององค์พร้อมกันทีเดียวเลย น่าจะดีมากๆครับ เป็นมงคลกับชีวิต

 

ขอเล่าย้อนกลับไปก่อนหน้าที่จะเจอเหตุการณ์นี้คือ

เมื่อตอนก่อนจะแต่งงาน ปี 2542 ผมคบหากับแฟนคนนี้และได้ไปเที่ยวนอนค้างที่บ้านหลังนี้กับเพื่อน มีผู้ชายไป 2 คน ผู้หญิง 3 คนผู้ชายนอนอยู่ห้องโถงชั้นบน ส่วนผู้หญิง นอนในห้องนอนเล็กชั้นบน ซึ่งตอนนี้ก็คือห้องพระในปัจจุบัน

วันนั้นผมนอนกางมุ้งอยู่กับเพื่อนสองคน ผมรู้สึกตัวตื่นตอนประมาณตีสาม เพราะเพื่อนมันมาปลุกให้ตื่น ด้วยความหงุดหงิดเพราะว่าง่วงนอนมากเลยพูดดุเพื่อนไปว่า ปลุกทำไม! เจอผีเหรอ
เพื่อนมันก็เลยทำเสียงชูวส์ชูวส์ว่า อย่าพูดสิ เมื่อกี้เพิ่งเจอมีเหมือนมีคนมายืนมองอยู่ที่หัวนอน

ผมก็บอกว่าน่าจะตาฝาดมั้ง เพื่อนก็เลยชวนลงไปเข้าห้องน้ำข้างล่าง ผมก็เลยต้องไปเป็นเพื่อนแบบเซ็งๆ พอตื่นเช้าขึ้นมาเพื่อนมันก็เล่าเรื่องที่เห็นเหมือนมีคนมายืนมองนั้น ใส่ชุดนักเรียน รด.
ผมก็ยังว่า สงสัยคงไปดูรูปพี่ชายแฟนที่ใส่ชุด รด.เลยเก็บเอามาฝัน

แต่พอมาเจอที่คุณแม่บอกว่ามีคนตามมาจากบ้าน เลยทำให้นึกว่าที่เพื่อนบอกไว้ คงใช่วิญญาณของพี่ชายแฟนจริงๆ

 

องค์นี้ถ้าใครเป็นอะไร ตอนเข้าไปกราบขอให้ท่านช่วยเป่าให้ก็น่าจะดีนะครับ องค์นี้ก่อนท่านมาบวชท่านรับราชการเป็นอาจารย์สอนมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ตอนที่ท่านเออรี่รีไทร์นั้นท่านเป็นรองศาสตราจารย์ สอนคณะวิศกวรรมศาสตร์

 

คุณแม่ชีวัดสัมพันธวงศ์
ตอน 1

ช่วงปลายปี 2553 ที่วัดสัมพันธวงศ์มีข่าวเรื่องพระจักษุธาตุ มีคนเข้าไปกราบไหว้บูชาและร่วมบุญกับพระอาจารย์ประจักษ์กันอย่างเนืองแน่น หลังจากนั้นไม่นานก็เป็นข่าวหน้า1 บ้างออกทีวีบ้าง ว่าพระอาจารย์ต้มตุ๋นลวงโลกอุปโลกพระจักษุธาตุขึ้นมาหากิน

ก่อนที่จะเป็นข่าว ผมกับพี่ที่ทำงานก็ได้ไปกราบนมัสการ เจอเหตุการณ์พระธาตุเสด็จกันทุกคน และพี่ที่ทำงานผม คนที่แนะนำให้ผมรู้จักพี่ก.(ที่เป็นลูกศิษย์ของพ่อฤาษีลิงดำ) เล่าให้ผมฟังว่า พี่ก. (ชื่อสมมุติ) นั่งสมาธิเจอกันกับคุณแม่ชีที่วัดสัมพันธวงศ์ กทม.

ผมก็มีความคิดอยากไปกราบท่าน คงจะดีไม่น้อย และหลังจากนั้นไม่นานนักผมก็ได้ไปกราบท่านที่วัด ไปแบบลุยเดี่ยว จำบทสนทนาไม่ได้แล้วว่าผมได้พูดอะไรตอนที่เจอกับท่านเป็นครั้งแรก จำได้แต่ว่า ตอนที่เจอท่าน ท่านรีบบอกให้ลูกศิษย์ของท่านให้หยิบเอาสร้อยตะกรุดลูกปืนและเหรียญหลวงพ่อสุพัฒน์ ลูกศิษย์หลวงปู่เจียม น่าจะอยู่จังหวัดศรีษระเกษ ท่านบอกว่าเขามาเอาแล้ว

 

คุณแม่ชีวัดสัมพันธ์วงศ์
ตอน 2

พอได้กราบเรียนท่านและได้พูดคุยกับท่านจนสมควรแก่เวลาผมก็ถวายปัจจัยท่านไป 1,000 บาท ท่านก็ให้ศีลให้พร ผมก็ลากลับแต่ในใจคิดว่าเดี๋ยววันหลังผมจะพาพระอาจารย์ผมมาเยี่ยมคุณแม่ชีอีกครั้ง

ช่วงนั้นเรื่องพระจักษุธาตุเป็นประเด็นใหญ่โตมาก ผมเลยโทรหาพระอาจารย์ว่า ถ้าท่านลงมาจากอุตรดิตถ์ ผมจะพาท่านมานมัสการพระจักษุธาตุกันและจะได้เยี่ยมคุณแม่ชีที่วัดสัมพันธวงศ์กัน พอท่านลงมากรุงเทพฯ ผมก็พาท่านไปนมัสการพระจักษุธาตุ คือตอนแรกท่านก็รับฟังไว้ ยังไม่ได้บอกว่าเชื่อหรือไม่เชื่อ จนพระอาจารย์ได้นั่งสมาธิเสร็จ ท่านบอกว่าแท้ เป็นบุญของพระอาจารย์ประจักษ์ที่ท่านต้องมามีหน้าที่สร้างพระเจดีย์บรรจุพระจักษุธาตุ ซึ่งณ.ตอนนี้ก็เสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตามรูปด้านล่างครับ พระเจดีย์นี้ตั้งอยู่ที่วัดป่าศรีคุณาราม อ.กู่แก้ว จ.อุดรธานี



พอพระอาจาย์ได้นมัสการพระจักษุธาตุเสร็จผมก็พาท่านเดินไปที่ด้านหลังพระอุโสถ จะเป็นกุฏิสร้างเป็นตึกที่คุณแม่อาศัยอยู่ ผมยังจำได้ดีจนถึงทุกวันนี้ ตอนที่ผมพาพระอาจารย์เข้าไป แล้วแจ้งกับลูกศิษย์ว่า ผมพาพระอาจารย์มาขอพบคุณแม่ สีหน้าและแววตาของลูกศิษย์คุณแม่นั้นไม่สู้ดีนัก ทำให้ผมคิดได้เองว่า เหมือนกับจะไม่ค่อยพอใจผมที่นำพระที่ไหนมาก็ไม่รู้มาหาคุณแม่ชี แต่ที่ลูกศิษย์คุณแม่คิดแบบนี้ผมก็ว่าเขาคงมีเหตุผล ตอนนั้นในใจผมก็ตุ้มๆต่อมๆ เสียวอยู่เหมือนกันว่า สงสัยงานจะเข้าแล้ว

 

คุณแม่ชีวัดสัมพันธ์วงศ์
ตอน 3 จบ

ตอนนั้นที่ผมรู้สึกไม่ค่อยดีก็เพราะกลัวว่าผมจะไปสร้างความลำบากใจให้ทางคุณแม่ชีกับลูกศิษย์ที่ดูเหมือนจะเป็นการบีบบังคับให้คุณแม่มาเจอกับพระอาจาย์ คือลักษณะของพระอาจารย์ผมท่านเป็นคนตัวเล็ก ตามที่เห็นในรูปตอนรักษาคุณไสย์ ลักษณะของท่าน ถ้าพูดกันตามตรงคือท่านจะดูไม่ค่อยสง่าเท่าไหร่ เพราะคนในปัจจุบันส่วนมากมักจะตัดสินคนจากภายนอก คงอาจคิดว่าท่านไม่ดี

แต่พอคุณแม่ชีท่านออกมาจากที่จำวัด ท่านก็เข้ามากราบพระอาจารย์ โดยลูกศิษย์ของคุณแม่ก็เอาหมอนมารองให้ท่านกราบ ตัวคุณแม่เองก็มีสุขภาพไม่ค่อยจะดี เท่าที่เห็นลุกนั่งลำบากอาจเป็นเพราะว่าท่านมีอายุมากก็เป็นได้ แต่ตอนน้ันได้ยินลูกศิษย์บอกว่าท่านต้องกินยาลดเบาหวาน

พระอาจารย์เลยบอกให้ท่านนั่งเก้าอี้ และก็เริ่มพูดคุยกัน ท่านคุยกันหลายเรื่อง คุณแม่ชีถาม พระอาจารย์ท่านก็ตอบได้ คุณแม่ชีท่านดูเหมือนจะพอใจ ส่วนลูกศิษย์ของท่านก็เริ่มยิ้มแย้มผิดกับตอนแรก ส่วนผมมีความรู้สึกก็เหมือนกับยกภูเขาออกจากอก...เฮ้อออ

ท่านก็พูดคุยกันจนถึง เรื่องพระธาตุที่คุณแม่ชีท่านได้รับมาจากพระพม่า ท่านบอกว่าพระพม่าได้มาจากถ้ำ ถ้าผมจำไม่ผิดเหมือนกับที่ถ้ำนั้นมีเหตุการณ์เกี่ยวกับเรื่องค้างคาวได้ฟังธรรมหรือฟังเทศน์จากพระอรหันต์แล้วตกมาตาย....อะไรทำนองนี้ แต่ก็จำไม่ได้ว่ามันเกี่ยวกับพระธาตุที่พระพม่าได้มาจากถ้ำอย่างไร พระอาจารย์ท่านก็ดูทางสมาธิให้ แล้วก็บอกคุณแม่ไปว่าพระธาตุนี้เป็นมีความเป็นมาอย่างไร จนคุณแม่ชีท่านได้ฟังแล้วรู้สึกพอใจ ว่าสิ่งที่พระอาจารย์พูดมานั้นตรงกับที่ท่านทราบมาก่อน

และช่วงท้ายก่อนจะกลับคุณแม่ท่านก็ขอถวายพระธาตุนั้นแบ่งให้พระอาจารย์ แล้วท่านก็แบ่งให้ในฐานะผมผู้ติดตามย ตอนกลับมาบ้านผมลองนับดูผมได้มา 25 องค์ ดีใจมาก ที่ท่านเมตตา

ค้นรูปเจอแล้วครับ

เปิดดูไฟล์ 4173996

 

ขอเล่าย้อนถึงเหตุการณ์ในวันที่ผมกับเพื่อนๆได้พากันไปกราบนมัสการพระจักษุธาตุ ณ.วัดสัมพันธวงศ์
ตอน1

ตอนปลายปี 2553 ถึงต้นปี 2554 ที่ผมจดจำปีพ.ศ.ได้อย่างแม่นยำเพราะตั้งแต่ตอนที่ผมเริ่มไปกราบนมัสการพระจักษุธาตุจนเริ่มเป็นข่าวหน้า 1 ในหนังสือพิมพ์กับออกรายการทีวีหลายช่อง เป็นช่วงที่หลวงตามหาบัวท่านสิ้นพอดี

ที่ได้ไปก็เพราะว่ามีพี่ทำทำงานมาบอกโดยเอาแผ่นซีดีมาให้ดูเราก็ดูกันหลายคน ทุกคนที่ได้ดูเกิดความอยากที่จะไปกราบกัน เลยนัดกันไปกราบนมัสการทั้งหมดเกือบ 10 คน ไปตอนช่วงเดือนปลายธันวาคม 2553 และก่อนจะถึงวันที่นัดไปกราบนมัสการพระจักษุธาตุ ผมได้ตั้งจิตอธิษฐานที่บ้านไว้ว่า ถ้าเป็นพระจักษุธาตุจริง ขอให้มีพระบรมสารีริกธาตุเสด็จมาในอยู่มือผม

พอไปถึงก็ได้กราบนมัสการพระจักษุธาตุและพระบรมสารีริกธาตุ รวมทั้งพระธาตุของพระอรหันต์ทั้งในยุคก่อน ยุคปัจจุบัน ถ้าใครต้องการพระบรมสารีริกธาตุไปบูชาท่านก็ให้ซื้อผอบเรซินที่นำมาจำหน่ายณ.ที่นั้น และให้มาเข้าแถวรับพระบรมสารีริกธาตุใส่ผอบไปกราบไหว้บูชากัน

และระหว่างที่เรากำลังตื่นตาตื่นใจกับพระบรมสารีริกธาตุและพระธาตุที่มีอยู่ในห้องนั้น พระธาตุท่านเสด็จให้พวกเราเห็นได้ด้วยตาเนื้อ พระอาจารย์ประจักษ์ท่านบอกว่าเหตุการณ์พระธาตุเสด็จแบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นทุกวัน วันนี้คงเป็นวันพิเศษที่มีญาติโยมมาบูชากันมาก

 

ขอเล่าย้อนถึงเหตุการณ์ในวันที่ผมกับเพื่อนๆได้พากันไปกราบนมัสการพระจักษุธาตุ ณ.วัดสัมพันธวงศ์
ตอน 2 จบ

พระธาตุเสด็จมาจริงๆ ก่อนท่านจะเสด็จมาให้จับต้องได้นั้น จะมีเสียงแตกในอากาศดังเปรี๊ยะ เปรี๊ยะ และรู้สึกว่ามีกลิ่นหอมๆตามมา แล้วพระธาตุก็หล่นลงบนพื้นที่ปูด้วยพรม สีแดง คนที่อยู่ในห้องนั้นต่างก็ก้มเก็บกันอย่างตื่นเต้น บางคนมีปิติน้ำตาไหลออกมาที่ได้พบได้เจอกับสิ่งที่ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะได้เจอครั้งหนึ่งในชีวิต

ผมเห็นกับตา มีพระธาตุเสด็จตกลงมาที่ใบหูของเพื่อนที่ไปด้วยกันตอนที่นั่งล้อมวงเป็นครึ่งวงกลมตอนที่พระธาตุตกใส่ใบหู เพื่อนยังตกใจสะดุ้งเลยว่ามีอะไรหล่นมาใส่ใบหูหลังจากนั้นพระธาตุที่เสด็จมาก็เริ่มทิ้งระยะห่าง ทำให้มีพวกเรามีเวลาเลือกซื้อผอบเรซินและไปรอเข้าคิวรับพระบรมสารีริกธาตุจากพระอาจารย์ประจักษ์ แต่ช่วงนั้นก็ยังมีพระธาตุเสด็จมาอยู่เรื่อยๆ บางคนก็รีบวิ่งไปเก็บกันแลัวมาเข้าแถวต่อ ทุกคนดูมีความสุขที่ได้เห็นและได้รับพระธาตุเสด็จกันทั่ว

ช็อตเด็ดของผมคือ ตอนที่กำลังตื่นตาตื่นใจอยู่นั้น ผมไม่ได้นึกถึงสิ่งที่ได้อธิษฐานก่อนไปเลยคือลืมเสียสนิทว่าก่อนจะมาได้ตั้งจิตอะไรไว้ พอถึงจังหวะที่กำลังนั่งรอรับพระบรมสารีริกธาตุจากพระอาจารย์ประจักษ์นั้น ผมก็ทำท่าประนมมืออยู่ (ตอนนั้นก็นั่งอยู่ใกล้กับพระอาจารย์ประจกษ์ห่างประมาณไม่เกิน 1 เมตร) ผมรู้สึกว่ามีอะไรแข็งๆชิ้นเล็กๆ เข้ามาอยู่ในนิ้วนางที่ประกบกันอยู่ในท่าประนมมือ พอผมหงายมือออก ก็เห็นมีเกร็ดสีม่วงบานเย็นติดอยู่ที่นิ้วนาง และจังหวะที่ผมหงายมือออกมา พระอาจารย์ประจักษ์ชะโงกมาดูท่านก็บอกว่า นั่นพระธาตุเสด็จ จึงทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่า ก่อนมาผมได้อธิษฐานเอาไว้ และท่านก็เสด็จมาจริงๆ น้ำตาผมไหลซึมออกมาด้วยความดีใจที่พระธาตุเสด็จมาเหมือนกับเป็นการยืนยันว่าเป็นพระจักษุธาตุจริง และพอพระอาจารย์ของผมได้มาดูด้วยตัวเองและท่านก็ยืนยันว่าเป็นพระจักษุธาตุจริง ตรงกัน

และพระบรมสารีริกธาตุองค์นี้ก็ยังอยู่ในผอบบูชาอยู่ที่บ้านนครนายกครับ

 

ตอนที่มีเรื่องราวกันใหญ่โต มีทั้งคนทั้งพระออกว่าต่างๆนาๆ ผมฟังแล้วก็เศร้าใจ ที่เขายังไม่ทันได้มาพิสูจน์และมาสัมผัสด้วยตัวเองก่อน แต่เขากับสามารถพูดว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ว่ากันเป็นฉากๆ อย่างเช่น มีการเตี๋ยมกันแบบปาหี่ ที่พระธาตุเสด็จมาได้ก็เพราะเดินท่อแอบไว้อยู่ใต้ฝ้าเพดานและก็เอาลมเป่าออกมา ผมเองเห็นมากับตาตอนที่พระธาตุเสด็จนั้น พระธาตุท่านไม่ได้เลือกว่าจะต้องออกมาจากจุดใดจุดหนึ่ง พระธาตุท่านเสด็จมาแบบกระจายไปทั่วทั้งห้อง ถ้าเป็นอย่างที่เขาว่าก็ต้องมีหัวจ่ายตรงกลางห้องด้วยน่ะสิ ไม่งั้นคงเป็นหัวจ่ายเคลื่อนที่ได้ ย้ายไปย้ายมาอยู่บนฝ้า

 

ขอเล่าตอนที่ผมพาสมาชิกในครอบครัวเดินทางไปร่วมพิธีวางศิลาฤกษ์พระเจดีย์พระจักษุธาตุที่วัดป่าศรีคุณาราม อ.กู่แก้ว จ.อุดรธานี (กำลังค้นหารูปที่ถ่ายไว้ ถ้าเจอจะนำมาลงให้ชมกันครับ)

ประมาณปลายเดือนมีนาคม ที่วัดป่าศรีคุณาคาม จ.อุดรธานี มีพิธีวางศิลาฤกษ์สร้างพระเจดีย์ ผมได้เป็นเจ้าภาพสร้างเสาท่านให้ทำบุญ 25,000 บาท ด้วยความที่อยากมีส่วนร่วมในบุญนี้มาก ผมเลยรับเป็นเจ้าภาพเสา 1ต้น ??? ไม่แน่ใจแล้วว่าเป็นเสาหนึ่งในองค์เจดีย์หรือเสาเข็มที่ทำฐานราก

ตอนที่ตัดสินใจทำ ผมพอจะมีเงินสดที่สามารถแบ่งไปทำบุญได้ก่อน เพราะเดี๋ยวอีกไม่นานก็จะได้เงินเคลมภาษีคืนมาซึ่งเป็นจำนวนเงินเท่าๆกับที่ทำบุญไป สรุปก็คือเอาเงินเคลมภาษีที่ได้คืนมาทำบุญซึ่งทำให้ผมตัดสินใจทำบุญได้ง่ายขึ้น ไม่ต้องพะวงหน้าพะวงหลัง

ผมขับรถจากนนทบุรีไปค้างคืนที่ขอนแก่นก่อน 1 คืน แล้วจึงค่อยออกเดินทางต่อไปที่วัดป่าศรีคุณาราม จ.อุดรธานี จำได้ว่าตอนที่ไปถึงวัด ก็เกือบจะได้เวลาเริ่มพิธีแล้วเหลืออีกแค่ 15 นาที แต่ก็ยังพอมีเวลาให้เข้าห้องน้ำเตรียมตัวก่อนที่พิธิการจะเริ่ม ตอนที่เดินไปห้องน้ำ ผมต้องเดินผ่านศาลาชั้นเดียวน่าจะเพิ่งสร้างเสร็จได้ไม่นานเพราะสภาพยังดูใหม่มากๆ พอผมมองเข้าไปก็เห็น มีพระธาตุที่เคยตั้งอยู่ที่วัดสัมพันธ์วงศ์ และเห็นคนก็กำลังก้มหาอะไรบนพื้นกันอยู่ เลยทำให้นึกขึ้นได้ว่า เขากำลังก้มเก็บพระธาตุที่เสด็จมากันอยู่เหมือนที่วัดสัมพันธวงศ์เลย เพราะว่าที่ศาลาคงเพิ่งเสร็จจากพิธีอะไรบางอย่าง เพราะผมมองเข้าไปเห็นยังมีพระสงฆ์บางรูปยังนั่งให้ญาติโยมกราบไหว้กันอยู่

 

ขอเล่าตอนที่ผมพาสมาชิกในครอบครัวเดินทางไปร่วมพิธีวางศิลาฤกษ์พระเจดีย์พระจักษุธาตุที่วัดป่าศรีคุณาราม อ.กู่แก้ว จ.อุดรธานี (กำลังค้นหารูปที่ถ่ายไว้ ถ้าเจอจะนำมาลงให้ชมกันครับ)

ตอนเช้าวันงาน ผมขับรถออกจากขอนแก่น ขับรถไปดูแผนที่ไปตอนขับก็ค่อนข้างเร่งรีบ จนเกือบจะไปชนท้ายรถของคันหน้าที่เบรคก่อนจะข้ามทางรถไฟ ผมเบรคเกือนไม่ทันคือแบบฉิวเฉียด จนดิสเบรคทำงาน ใจผมงี้หายลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม พอผ่านไปสักแป๊บนึง ผมก็คุยกับแฟนว่าถ้าเบรครถไม่ทันสงสัยคงไม่ได้เข้าร่วมพิธีแน่ๆ เลย ยังนับว่ามีบุญอยู่ ไม่ง้้นเสียหายหลายแสน อุตส่าห์ตั้งใจมากันไกลขนาด

ขอเล่าย้อนถึงตอนกลางคืนที่นอนค้างอยู่ที่โรงแรมในตัวเมืองขอนแก่น ผมรู้สึกเหนื่อยๆ เกิดความรู้สึกท้อแท้ และคิดเปลี่ยนใจที่จะไม่เดินทางไปร่วมงานแล้ว กะว่าพรุ่งนี้ตื่นมาจะพาลูกไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์ไดโนเสาร์ที่ภูกุ้มข้าวแล้วก็กลับบ้าน พอตกกลางคืนผมนอนฝันถึงหลวงปู่องค์หนึ่งที่ผมนับถือ ท่านเป็นพระโพธิสัตย์ สะดุ้งตื่นมาเลยทำให้รู้สึกว่ามีกำลังใจที่จะไปต่อ

 

มีเรื่องเล่า ตอนที่ผมได้ไปกราบคุณแม่ชีที่วัดสัมพันธ์วงศ์

หลังจากที่ผมได้พาพระอาจารย์ไปหาคุณแม่ชี ไม่แน่ใจว่าท่านชื่อบุญเลิศหรือเปล่า?
ผมก็ไปหาท่านอีกหนึ่งถึงสองครั้ง ท่านก็เล่าเรื่องพระเขมรองค์หนึ่ง มีอายุนับร้อยปี ไม่แน่ใจว่า สองร้อยกว่าปีหรือเปล่า

ท่านเล่าให้ฟังว่า มีพระแก่ๆรูปนึงมาที่วัดสัมพันธวงศ์ เหมือนกับมาทำธุระหรือตั้งใจจะมาหาคุณแม่ชี ฟังมานานมากเลยลืมเสียแล้ว ท่านเล่าให้ฟังว่า ตอนที่ท่านมาก็ไม่รู้ล่วงหน้า พอถึงตอนท่านจะกลับก็กลับไปเลยแบบไม่ทันรู้ว่าท่านมาที่วัดสัมพันธวงศ์ได้อย่างไร ทุกครั้งจะเป็นแบบนี้

ท่านเล่าให้ฟังว่า มีอยู่ครั้งหนึ่ง หลวงปู่ท่านดูเหมือนจะป่วยมาถึง พอท่านมาถึงท่านก็นอนพัก แต่พอมีคนมาทำบุญถวายสิ่งของ ท่านก็รับ หลังจากนั้นท่านก็จะดูแข็งแรงกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันตา คุณแม่ชีท่านก็บอกว่า มันก็แปลกดีเนอะ

ตอนที่ท่านเล่าให้ฟัง ผมก็เกิดความอยากจะมีบุญไปเจอกับหลวงปุ่องค์นี้บ้าง ถ้าผมยังไปหาท่านบ่อยๆอาจจะมีบุญได้เจอกับหลวงปู่องค์นี้บ้าง คงจะเป็นมงคลต่อชีวิต

 

ผมเล่าไปเล่ามา เรื่องราวเกี่ยวกับบุญกุศลมันก็ค่อยๆระลึกได้ขึ้นมา ผมรู้สึกดีใจที่มีโอกาสมาเล่าถ่ายทอดประสบการณ์ไว้ในเวบพลังจิต ไม่งั้นถ้าปล่อยท้งไว้นาน เดี๋ยวก็คงจะลืมเรื่องราวดีๆไปเสียก่อน และถ้าถึงวันที่เหมาะสมอ จะได้พิมพ์ออกมาเก็บไว้ให้ลูกหลานของผมเองให้ได้อ่านประสบการณ์นี้เพื่อเป็นแนวทางการทำความดีสืบต่อไป

 

นึกแล้วยังเสียดายไม่หาย ตอนที่ได้พูดคุยกับสมเด็จนางพญางิ้วดำไม่ได้คิดจะจดบันทึกเก็บไว้ถ่ายทอดให้คนรุ่นหลังได้อ่านไว้เป็นเกร็ดความรู้

นึกขึ้นมาได้อีกเรื่องนึง เกี่ยวกับการแก้คุณไสย์ สมเด็จนางพญางิ้วดำบอกว่า ให้เอาฝักส้มป่อยมาแช่น้ำ แล้วให้ดื่มน้ำที่แช่ฝักสัมป่อยนั้น จะช่วยถอนของที่เขาใส่เรามา

 

ก่อนที่ผมจะแต่งงานตอนปี 2543 มีเพื่อนชวนไปกราบพระทางอีสานกับครอบครัวของเขา ผมก็ติดรถไปกับเขา เอารถปิ๊คอัพไปกันสองคัน

จำชื่อวัดที่ไปได้แค่สองวัด คือ วัดหินหมากเป้ง หลวงปู่เทศก์ กับวัดของหลวงปู่เหรียญ ที่ หนองคายตอนนั้นหลวงปู่เทศก์ท่านสิ้นไปแล้ว ส่วนหลวงปู่เหรียญ น่าจะยังอยู่แต่ไม่เจอท่านเพราะว่า ท่านน่าจะเข้ามาในวังสวนจิตร

คุณแม่ของเพื่อนเขามีความศรัทธาต่อพระป่า ดูเหมือนจะมีความสนิทชิดเชื้อกับครูบาอาจารย์ อย่างท่านเจ้าอาวาสวัดหินหมากเป้งท่านก็ให้การต้อนรับดีมาก ดูเป็นกันเองกับคุณแม่ของเพื่อนมาก ตอนที่ผมได้ไปกับครอบครัวเพื่อนนั้นผมไปหลังจากที่เคยบวชจำพรรษาอยู่ที่เขาค้อ จ.เพชรบูรณ์ตอนปี 2539 สงสัยคงได้บุญจากการบวชเลยได้ไปกราบครูบอาจารย์ทางอีสาน

วันที่อยู่วัดหินหมากเป้งคุณแม่ของเพื่อนก็พาพวกเราไปกราบคุณแม่ชี องค์นึงดูท่าจะเป็นองค์สำคัญ ผมจำได้ว่าท่านมีอายุค่อนข้างแก่มาก เราก็พากันเข้าไปกราบกันทีละคน ตอนนั้นรถคันที่ผมนั่งจะมีผู้ชาย 3 คน ที่เป็นรุ่นราวคราวเดียวกัน และเพื่อนผู้หญิง 2 คน ไม่นับกับคนที่มากับรถของคุณแม่เพื่อน เพื่อนสองคนนั้นกราบท่านเสร็จก็ถอยออกมา ให้ผมเข้าไปกราบ ตอนที่ผมได้กราบท่านเสร็จ คุณแม่ชีท่านก็เอ่ยปาก ชวนให้ผมบวช ผมก็ยิ้มๆไม่ได้ว่าอะไร

พอเรากราบเสร็จ เพื่อนผู้หญิงก็เข้ามาแซวว่าทีคนอื่นคุณแม่ไม่เห็นชวนให้มาบวชเลย ชวนแต่ผมคนเดียว เขาว่าก็แปลกดีนะ เราก็ไม่รู้หรอกว่ามันจะแปลกอย่างไรเพราะผมคิดว่าท่านคงเห็นเป็นผู้ชายเลยคิดว่าน่าจะมาบวชดีกว่า อะไรทำนองนี้ เกี่ยวกับคุณแม่ชีองค์นี้เท่าที่ผมจำได้จากคุณแม่ของเพื่อนที่เล่าให้ฟังว่าคุณแม่ชีองค์นี้ท่านภาวนาจนสามารถอ่านหนังสือออกได้ โดยก่อนหน้านี้ท่านไม่เคยเรียนหนังสือ และท่านอ่านหนังสือไม่ออก แต่พอมาบวชเป็นแม่ชี และปฏิบัติตามคำสอนของครูบาอาจารย์ท่านก็สามารถอ่านหนังสือออกเองเฉยเลย ถ้าจำชื่อท่านไม่ผิดน่าจะชื่อ คุณแม่พิมพา แต่ไม่แน่ใจว่าจะจำถูกหรือเปล่า เดี๋ยวต้องลองสืบค้นดูอีกที

 

คุณแม่สมใจลูกศิษย์ของพระคุณอาจารย์ใหญ่ (หลวงพ่อแป้น วัดไทรงาม จ.สุพรรณบุรี)

มีเรื่องของครูบาอาจารย์อีกองค์หนึ่งที่อยากเล่า องค์นี้เป็นครูบาอาจารย์ของผมเอง ท่านเป็นแม่พราห์มคือท่านถือศีล 8 แต่ไม่ได้โกนศรีษระบวชเป็นแม่ชี ท่านปฏิบัติอยู่กับบ้าน ท่านเป็นลูกศิษย์ของพระคุณอาจารย์ใหญ่ (หลวงพ่อแป้น วัดไทรงาม จ.สุพรรณบุรี) เห็นคุณแม่ท่านเรียกชื่อแบบนี้ ตอนนั้นผมก็ไม่รู้หรอกว่าท่านมีชื่อจริงว่าอะไร ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก



รูปข้างบนคือเส้นเกศาของพระคุณอาจารย์ใหญ่ (หลวงพ่อแป้น วัดไทรงาม จ.สุพรรณบุรี )ที่รวมตัวกันเป็นก้อนกลมขนาดประมาณไข่ไก่ โดยใส่อยู่ในโถแก้ววางไว้อยู่ด้านหน้าของสรีระของพระคุณอาจารย์ใหญ่ ผมถ่ายมาประมาณเดือนกุมภาพันธ์ปี 2560

พี่ที่ทำงานพาผมไปกราบท่านและตอนนั้นท่านสอนปฏิบัติ ท่านสอนวิปัสสนากรรมฐาน ผมได้มาเป็นลูกศิษย์ของคุณแม่หลังจากที่กลับมาจากลางานบวช 3เดือนเมื่อปี 2539 ผมเลยได้มาปฏิบัติต่อกับท่านต่อ ผมลองนึกย้อนกลับไปว่าตั้งแต่ตอนที่ได้ปฏิบัติตอนที่บวชเป็นพระอยู่และหลังจากสึกมาก็ยังปฏิบัติด้วยตัวเองต่อ สิ่งที่เกิดขึ้นจากการปฏิบัติ ก็เพิ่งมารู้ตอนนี้เองว่า อะไรคืออะไร เอ้อ!!! ผมลืมบอกชื่อของท่านไปครับ ท่านชื่อคุณแม่สมใจ (ท่านเสียไปแล้วหลายปี)

ตอนที่ได้มาปฏิบัติกับท่าน ผมก็เล่าให้ท่านฟังว่าผมปฏิบัติมาอย่างไร ท่านก็บอกว่าที่ทำน่ะมันเรียกชื่อแบบนี้ๆ และท่านก็สอนให้ผมต้องพิจารณาต่อ คือเป็นครั้งแรกจริงๆที่ที่ผมได้รู้ว่าตั้งแต่ที่ผมได้ปฏิบัติมาก้คือ 1 ใน สติปัฐฐาน 4 ซึ่งคือทางสายเอก เมื่อก่อนไม่รู้เลยว่าเรียกว่าอย่างไรและต้องทำอย่างไรต่อ เหมือนปฏิบัติไปแบบดุ่ยๆ

 

ผมรู้สึกว่าตัวเองมึความโชคดีอยู่บ้างที่ได้มีโอกาสพบเจอครูบาอาจารย์ที่ท่านปฏิบัติ ทำให้เราเดินไม่ผิดทาง แต่บางครั้งอาจจะเดินอ้อมไปบ้างเฉไฉไปบ้างแต่ก็กลับมายังเส้นทางที่มีจุดหมายปลายทางที่ตั้งไว้ ซึ่งเราก็จนปัญญาที่จะรู้ได้ด้วยตัวเองว่าเพราะเหตุผลกลใดทำให้เราเจอครูบาจารย์ที่ท่านปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ