มีคำทำนายภัยพิบัติ พระยาธรรมที่ท่านทั้งหลายคิดว่าเชื่อถือได้กันบ้างหรือเปล่า

เห็นมีคนเล่าว่า หลวงพ่อฤาษีลิงดำ เล่าว่า พระศรีอาริย์เป็นศรัทธาธิกะ ไม่รู้ว่าเท็จจริงเป็นยังไง เห็นในเว็บนี้แหละครับ

 

ผมคือ พญามาร ทำไมจะไม่รู้จัก นรกกินหัว
นรกนั่นนะ ผมไปเที่ยวดูทุกวัน
เห็นว่า มีเมืองของพวกท่าน รออยู่ที่นั่นด้วย
เราก็เตือนด้วยความหวังดีต่อผู้อื่น
อย่าทำให้มัน เคยตัว จนเป็นนิสัย
จนกลายเป็น นิสัยส่วนตัว ไป

 

ก็บอกแล้วว่า ในแบบเรียน กับ เรื่องจริง
เป็นคนละอย่างกัน ท่านก็จะบอกว่า ไม่เชื่ออีก
แม้แต่ อารมณ์ของอรูปญาน ในพระไตรปิฏก ยังอธิบายสลับกัน
พระที่ศึกษา อรูปญาน รุ่นหลังๆ จึงทรงอรูปญาน
ได้แค่ อรูปญานที่สาม ทำยังไงก็ไม่ถึง อรูปญานที่สี่ สักที
จน หลวงพ่อฤาษีลิงดำ มาแก้ให้
การฝึก อรูปญาน จึงกลับมาครบสี่อย่างดังเดิมได้

ส่วนที่ว่า พระศรีอาริย์ คือ พระศรัทธาธิกะ เต็มขั้น
แต่ พระวิริยะธิกะ ยังไม่เต็มขั้น ก็หมายถึงว่า
หากท่านประสงค์จะเป็น พระพุทธเจ้า
ท่านก็สามารถเป็น พระพุทธเจ้าแบบศรัทธาธิกะ ได้ทันที
เพราะบารมีแบบศรัทธาธิกะ ได้เต็มเปี่ยมแล้ว
แต่ยังเป็น พระพุทธเจ้าแบบวิริยะธิกะ ไม่ได้
ต้องลงมาเกิด สร้างบารมีไปเรื่อยๆ เพื่อให้บารมี
แบบวิริยะธิกะเต็มเปี่ยม จะได้ตรัสรู้เป็น พระพุทธเจ้าแบบวิรียะธิกะได้ ในอนาคตกาล

 

ท่านจะบอกว่า ท่านบรรลุธรรมแล้ว
งั้นสอนธรรมที่ท่าน บรรลุแล้ว มาให้เราฟังหน่อย
เผื่อเราจะบรรลุธรรมตามมั่ง
วิธีการเป็นยังไง ลองดูซิ

 

ทำยังกับตัวเอง "เห็น" จริงซะงั้น ทั้งๆที่ตัวเองก็มโน ส่วนเรื่องปรามาส ข้อนี้กลับไประลึกเอาเต็มๆเลยนะ "จะปรามาสพระธรรม" ที่เป็นสัจธรรมไปทำไม ให้มันพันคอหอย ลูกกระเดือกของเราเอง

คุณมีปัญญาพอจะรู้สภาวะธรรมผมหรือ ? ที่ผมพิมพ์ไปเนี่ย มันโกรธอ่ะป่าว ลองย้อนไปดู "ตอนผมโกรธนะ" ที่ด่าคุณจิตยิ้ม ภาษาก็ไม่ใช่แบบนี้ "อย่ามโนไปเอง" เลยจะดีกว่า

"ปล่อยวางจาก มโนของคุณ(ความคิดของคุณ)" กับ "ปล่อยวางของผม"ไม่เหมือนกันอีกนั่นแหละ ปล่อยวางของคุณคือ "ห้ามตอบโต้นะ ต้องคนดีตลอดมาเถียงกับคนอื่นได้ยังไง" ขณะที่คนปล่อยวางของผมคือ "วางจากทุกข์" ซึ่งการที่คุณมาว่าผมว่า "ผมไม่ปล่อยวาง" น่ะ มันคือการ "คิดเอาเองของคุณ" ซึ่งสัจธรรม "ไม่ได้คิดแต่มาจากการทำอีกนั่นแหละ" ส่วนที่บอกว่า "ผู้มาศึกษาใหม่" เนี่ยถ้าผมเป็นผู้ศึกษาใหม่ คุณคงยังคลานอยู่เลยครับ แต่หากว่าเป็น "ศึกษาใหม่ในกรณีของคุณ"(พึ่งมาใช้งานเว็บไซต์นี้ได้ไม่นานเท่าคุณ) อันนี้ใช่ แต่การเล่นเว็บนานไม่นานก็ไม่ได้แสดงถึง การปฏิบัติระดับไหนเหมือนกัน หากคุณ "พิจารณาผมด้วยตรรกะนี้" แสดงว่าคุณนั่นแหละ "ที่ไม่ได้อะไรเลยจากการปฏิบัติธรรม" พอโดนตะคอกไปก็ "ปั้นน้ำเป็นตัว" แล้วก็ "แถไปเรื่องอื่นอีก(แก้คำที่ผิดจากความจริงให้ถูกแล้วนะครับ)

ห้องอภิญญา ผมก็ไปเถียงกับเขามา ผมไม่สนว่าใครจะตะคอก ถ้าเขาผิด แต่ถ้าเขาถูก ผมก็ฟัง ลองไปดูเอาเอง ไม่เห็นจะมีใครตะคอกผมนะ ? นอกจาก "คุณ" อ่ะนะ ถ้าคุณยังมีนิสัยแบบนี้ เดี๋ยวก็ไปโดนที่อื่น "ด่า" ก็จะได้ร้องไห้กลับมาอีก เข้าอีหรอบเดิมเป๊ะ แบบไม่ต้องเดา มันมาตามสูตรที่คนรุ่นก่อนๆ ก็เคยทำแบบนี้ แล้วก็ไปฟ้องที่อื่น ว่า ที่นี่ทำรุนแรงเกินไป แต่สุดท้ายก็กลับมาตายรังที่นี่ เพราะเป็นสัมภเวสี ไม่อาจสถิตกับคนทั่วไปได้ ส่วนเรื่อง อวตาร "ผมไม่เคยอวตาร" เพราะผมไม่มีสันดาน "กลับกลอก" หากไม่เชื่อก็เรื่องของคุณ

เพราะผมอยู่กับความจริง และสิ่งที่ผมพิมพ์มันเป็นจริง ผู้มีปัญญาย่อมรู้เอง "ว่าอะไรจริง และ ไม่จริง" "ใครโกหก ใครไม่ปล่อยวาง และใครเหลวแหลก" นะครับ

 

ผมยังไม่ได้บอกว่าผมบรรลุ แต่ผมก็สอนธรรมที่ผมสำเร็จมาแล้วได้ แต่ท่านอ้าง "อรูป ฌาน" บลาๆ ไหนบอกวิธีทำมาสิครับ เห็นแซวคนอื่นไปเรื่อยๆ

"บอร์ดพูดคุยการปฏิบัติธรรม" ก็ สำแดง "ธรรมของตนเสียหน่อย" ไม่ใช่พูดเป็นต่อยหอย แต่บอกวิธีทำไม่ได้นะครับ


และจงจำไว้นะครับ "ที่ ครู อาจารย์ ของท่านเสียหาย เพราะมีคน "เช่นท่าน" นี่แหละ ที่ปี้แปะธรรมของอาจารย์ เพราะไม่มีปัญญาแสดงธรรมของตน หรือจะแปลว่า "ไม่มีธรรมในตน" และเบื้องหน้าทำตนว่ารักอาจารย์ปกป้องเช่นนั้นเช่นนี้"

หากรักอาจารย์จริงจะไม่มีการอ้างชื่ออาจารย์ใดๆให้ท่านเสียหาย "แต่จะพยายามแสดงธรรมของตนแทน" เพราะหากธรรมใดผิด เมื่อมีคนพิสูจน์ได้ก็จะมีคนนำมาพูดเป็นปกติ แต่คุณนี่ยกมาทั้งหมดเลยซึ่งก็ไม่รู้ว่า โดนใครปั่นแปะข้อความทับลงไปก่อนจะนำมาวางหรือเปล่า สังเวชตัวเองบ้างนะครับ เห็นบอกผมปรามาส หรือรู้เปล่า "เพราะการทำแบบนี้ของคุณอะแหละ" ทำให้คนอื่นเขาปรามาส พูดภาษาง่ายๆ "คุณนั่นแหละต้นกรรม"

 

หากพวกคุณ ไม่ได้เป็นอย่างที่ผมว่า
คราวหน้าจะโพสต์ ก็ให้เกียรติคนอื่นเค้าบ้าง
เราประทะคารมกันได้ แต่เราไม่ควรจะแอบด่ากัน
ควรให้เกียรติคู่ต่อสู้ ไม่ใช่น๊อคเค้าให้ตายเลย
อันนี้มันก็เกินไป ยังมีผู้ชมอยู่ข้างสนามอีกมาก
ผู้ชมเหล่านั้น จะตัดสินเองว่า ใครฝึกขั้นไหน
เป็นไปตามคำพูดหรือเปล่า เช่น
หากคุณเป็นพระอริยะเจ้า ก็ให้สอนแบบ พระอริยะประเพณี จะดีกว่า

 

ความไม่รู้ พาคนไปลงนรก = =

บางครั้งผมก็คิดว่าการมีอยู่ของสวรรค์นรก ภพภูมิต่าง ๆ กรรมที่ทำแล้ว ต้องได้ไป

มันช่างเป็นเรื่องมีเหตุผล แต่ไร้สาระสิ้นดี

คนต้องตกนรกเพราะความไม่รู้
ทำกรรมต่อกันเพราะความไม่รู้
เกิดเป็นโน่นนี่นนั่นเพราะความไม่รู้

= =

พวกคนที่รู้ ๆ อยู่อย่างคุณไม่เคยไม่รู้บ้างเหรอ
ถ้าท่านรู้ว่าตอนไม่รู้มันเป็นยังไง ท่านน่าจะพอสอนคนอื่นให้รู้ได้
หรือนำพาให้คนอื่นหลุดพ้นจากกรรมที่เป็นอกุศลได้

ไม่ใช่เอานรกมาขู่

ผมนีก็ไม่รู้หรอก ว่านรกเป็นยังไง แต่ผมรู้ว่าผมได้ตกนรกแน่ เพราะ ใจไม่เป็นกุศล ทำกรรมไม่ดีมาก็ทำ แม้จะไม่ได้เลวอะไรมากมายก็เถอะ

มันธรรมดาของคนที่ไม่รู้

ท่านรู้วิธีทำให้คนพ้นนรกมั้ยล่ะ?
รู้วิธีที่จะทำให้จิตใจคนในสมัยนี้ แนบกุศลมั้ย?

เอาเป็นว่าถ้าท่านเป็นพญามาร แม้คนเราจะตายไปแล้ว ขึ้นสวรรค์ ตายจากสวรรค์ก็สามารถลงนรกได้เหมือนกัน

= =

นรกจึงไม่ใช่ที่อยู่ของคนชั่วเสมอไป
นรกจึงเป็นที่อยู่ของคนที่มีจิตอกุศล
สวรรค์ก็ไม่ใช่ที่อยู่ของคนดี
เป็นเพียงแค่ที่อยู่ของคนที่มีจิตกุศลก่อนตาย หรือได้ทำบุญมามากและจิตใจมีความสงบร่มเย็นมากมากแค่นั้น

สวรรค์ไม่มีจริง นรกก็ไม่มีจริง มันเป็นเพียงวันและคืน

แต่ใช่ อยู่บนสรรค์ก็ย่อมดีกว่าอยู่ในนรก... ไม่เถียง
แต่ สวรรค์นรกมันสอนคนให้ทำดีได้จริงหรือเปล่า?
ในเมื่อ เกิด ตาย เปลี่ยนภพ เกิด ตาย ลืม จำอะไรไม่ได้เลย ต้องกลับมาใช้ชีวิตอย่างไม่รู้ไปทุกชาติ ๆ
และความมีกุศลของจิต ความไม่มีกุศลของจิต มันก็เป็นไปตามสิ่งที่ซึมซับมาจากรอบ ๆ ข้างในตอนที่ใช้ชีวิตน่ะแหละ

มัวแต่มาชี้คนนั้น ๆ ว่าจะไปนรกเพราะงี้ ๆ ๆ มันก็มีแต่เสียเวลาเปล่า ๆ เพราะคนก็ยังมีอวิชชาอยู่ ยังไงมันก็ต้องทำกรรมต่อไป แม้การขู่จะทำให้ทำกรรมเบาบางลงได้บ้าง แต่ความไม่รู้ก็คือความไม่รู้ ถ้าคนโง่ ๆ เจออะไรที่ไม่รู้ไม่เข้าใจมาก ๆ มันก็จะเกิดการ ช่างแม่งของคนโง่ขึ้นมา ไม่สนห่าเหวอะไรอย่างที่ผมทำอยู่นี่แหละ เพื่อการเรียนรู้

เดาญาณล้วน ๆ เอาตัวเองมาเดานั่นแหละครับประสพการณ์ตรง ควรไม่ควรแล้วแต่จะพิจารณากันเอง

***ความเห็นส่วนตัว อย่าได้เอาไปคิด เพราะอาจทำให้จิตเป็นอกุศล****
ผมว่าคนไม่รู้น่าสงสาร ผมสงสารคนไม่รู้อย่างยิ่งโดยเฉพาะตัวเอง

และผมยังคิดว่าการมีของ นรกสวรรค์ แรก ๆ อาจดี แต่หลัง ๆ มานี่ ผมคิดว่าจะมีไปเพื่ออะไรก็ไม่รู้ ถ้ามันไม่ได้ช่วยให้สัตว์เป็นคนดีขึ้นจริง ๆ

 

หืม ? อะไร? เป็นคนปัญญาอ่อนเรอะ ? ผมแอบด่าตรงไหน ? เวลาผมจะด่า ผมด่าตรงๆเลย แล้วทำไม? ถ้ามันผิด ผมไม่ยอมให้สิ่งที่ผิดๆยังคงอยู่หรอก เพราะมันเป็นจุดเริ่มต้นของ "มิจฉาทิษฏิ" ไง

ส่วนควรให้เกียรติคู่ต่อสู้นี่อะไร ? ก็มาพูดด่าเอง แล้วจะมาบอกว่าให้เกียรติคู่ต่อสู้หน่อย นี่อะไร ? ผมแค่เห็นด้วยกับข้อความท่าน 0000 คุณมาเริ่มด่าผมก่อนเอง แล้วก็โดนผมตอบกลับไป นี่ผมยังไม่ได้ด่าเลยนะ "แต่ผมแสดงสัจธรรม(ความจริง)ให้ฟัง" ท่านก็บอกว่า "ควรให้เกียรติไม่ใช่น็อคให้ตายไปเลย" นี่ไม่มีใครน็อคใดๆ ท่านเลือกเอง ทำเอง พูดเอง ดังนั้นท่านควรจะแสดง "วิธีทำ" ที่ท่านพูดมาด้วย ผมแสดงไปหลายครั้งแล้วในกระทู้ แล้วท่านละในเมื่อกล้าพูดก็ต้องกล้าแสดงวิธีปฏิบัติหน่อยครับ

แล้วทีนี่ก็เปลี่ยนเรื่องโดยวิธีทำก็ยังไม่มีอีกเช่นเคย ผมเจอมาหลายรายละคนดริฟท์อะ มันก็ใช่วิธีเดียวกันเพราะ "มันไปต่อไม่ได้ไง" ก็แค่นั้นแหละ แค่บอกว่า "ผมไม่รู้" แทนที่จะอ้างพระสูตร อ้างครู อ้างไปเรื่อยๆ มันจะยากตรงไหน? พุทธศาสนาสอนให้อยู่กับความจริง "ก็หัดยอมรับความจริงซะบ้างนะครับ" ด้วยความหวังดี

 

มนุษย์ก็มีแต่ มโนเอา ทั้งนั้นแหละท่าน
อยู่ที่ว่า จะยอมให้มโนหลอก สักแค่ไหน
ตัวท่านเอง ก็ไม่แน่ว่า ที่เห็นนั้นเป็นของจริงหรือไม่
คนเราต่างคิดกันว่า เราดีกว่าผู้อื่น เก่งกว่าผู้อื่น
ตัดตรงนี้ได้ ก็บรรลุธรรมได้เหมือนกัน

 

ผมไม่ได้คิดว่าตัวเองเก่งเลย
ก็แค่บ้าไปวัน ๆ

แต่การเอาสวรรค์นรกมาขู่ มันทำให้คนเป็นคนดีไม่ได้หรอก

สอนให้คนเป็นคนดีสิครับ
อย่าสอนให้คนสักแต่ว่าทำความดีโดยที่แท้จริงเขาไม่เป็นคนดี
เพราะ สอนให้คนทำความดี
มันไม่ยั่งยืน

สอนให้คนมีจิตใจที่ดี รู้ว่าความชั่วมีผลยังไง ความดีมีผลยังไง โดยไม่มีสวรรค์มาหลอกล่อ เอานรกมาหลอกหลอน แต่เอาสิ่งที่เป็นอยู่บนโลกตอนนี้นี่แหละ สอนให้เขารู้ว่าทำไมต้องทำดี ทำไมไม่ควรทำชั่ว และสอนให้เขามีจิตใจขึ้นมาของเขาเองดีนั่นแหละ การทำให้ความดีเกิดขึ้นอย่างยั่งยืนบนโลก


พระอาจารย์ปราโมทย์ ปาโมชโช คือพระอีกรูปหนึ่งที่ผมคิดว่าท่านน่าจะเป็นพระยาธรรมได้ เพราะท่านเข้าใจธรรมดาของโลกและมนุษย์ดี เพราะท่านเป็นพระที่สามารถวางใจเป็นกลางได้มากจริง ๆ

คนที่รู้ธรรมดาของโลกมาก ย่อมสามารถวางใจเป็นกลางได้มาก ผมเชื่ออย่างั้น

 

น

สอนธรรม มันต้องอย่างนี้ มีธรรมะให้ศึกษา
ไม่ใช่คุยเล่นกันไป คุยเล่นกันมา
สุดท้าย ก็ทะเลาะกันเอง เสียผลประโยชน์ไป
ห้องนี้คือ ห้องพญาธรรม ควรจะโพสต์เรื่องที่เกี่ยวกับ พระยาธรรม จึงจะได้ประโยชน์กับทุกฝ่าย

 

คุณพญามารเป็นพวกศรัทธาจริตสินะ
ผมเองก็มีความคิดหลายวูบที่คิดว่าตัวเองเป็นพวกศรัทธาจริตอยู่เหมือนกัน
คือเป็นคคนจำพวก ชอบความเพอร์เฟค

ว่าแต่จะไม่ลองทำความเข้าใจธรรมดาของโลกสักนิดหน่อยบ้างเหรอครับ
จะได้รู้ว่าทำไมพวกผมจริงจริงบ้าง เล่นบ้าง

คนที่นิ่งได้กับทุกสถานการณ์ความขัดแย้งไม่ใช่คนที่ยืนบนจุดที่ดีที่สุดท่ามกลางความขัดแย้ง แต่เป็นคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ความขัดแย้งแม้จะอยู่ในสถานการณ์ความขัดแย้ง

พระอินทร์ เมื่อมีความทุกข์ใจของคนดีบนโลกขนาดอยู่บนสวรรค์ยังร้อนอาสน์

พระองคุลีมาลย์แม้มีคนทุบตีเพื่อให้ท่านตาย ท่านก็ไม่ได้มีจิตคิตเอาผิดคนที่มาทุบตีท่าน

พอเห็นความต่างมั้ยครับ

 

แนะนำให้ ศึกษา ธรรมะของ พระอาจารย์จรัญ ทักขิณาโย แห่งสำนักวัดหลวงขุนวิน หรือ สายวัดสังฆทาน อีกรูปหนึ่ง
คุณอาจจบกิจได้ไวขึ้น ท่านเน้นให้ดูกายครับ

 

ใช่ สำหรับ ในกรณี "เห็น" ละก็นะ ผมเลยไม่ค่อยพูดเรื่อง "เห็น" ไงว่าไปเจออะไรมาบ้าง จำได้ว่ามีพูดเล่ากับคุณชีวินและคุณนั่นแหละ ที่เหลือเป็น "วิธีทำ" ทั้งหมด เพราะผมรู้ว่ามันไม่ใช่สาระธรรม

และที่สำคัญผมไม่ได้คิดว่า "เราดีกว่า เก่งกว่า" แบบที่คุณคิด และผมก็ "ไม่ได้คิด" ว่าผมสำเร็จการปฏิบัติถึงระดับไหน หรือ สติตั้งฐานได้ไหม แต่ผม "ทำ" จนสำเร็จ นี่คือข้อแตกต่างนะครับ

edit : การเห็น/ดู กับการรู้จนเห็นไม่เหมือนกัน การรู้จนเห็นเป็นจริงแท้แน่นอน เพราะไม่มีเคลื่อน สภาวะธรรมใดปรากฏ มันก็เป็นอย่างงั้น ดังนั้น การเห็น/ดู นั้นย่อมโดนลวงได้ เหมือนคนที่เห็นได้จริง(อัตตาจิตออกจากร่างจริง) แต่เห็นไม่จริง(โดน มโน/วจีจิตสังขารปิดบังการเห็นได้โดยจะเห็นภาพมโนแทน เพราะอยากเห็นมากไป) แต่ขณะที่รู้จนเห็น คือ ไม่ต้องอยากเห็นแต่ ถ้าเรารู้เดี๋ยวจะเห็นเอง

 

ใช่แต่ ณ ปัจจุบัน ไม่มีใคร "คุยเรื่องพระยา" มาสักพักแล้ว และพอไม่มีใครคุย "ทุกคนจึงคุยกันเรื่อยเปื่อย" ดังนั้นมันหลุดจากหัวข้อเรื่อง "มานานแล้ว" ดังนั้นตอนนี้ไม่เกี่ยวแล้วว่าจะโพสท์เกี่ยวกับพระยา หรือไม่นั่นแล แต่อยู่ที่หัวข้อเรื่อง ณ ปัจจุบันตังหากว่าคุยอะไรกันอยู่นะครับ

 

พุทธภูมิ กิจยาวววววววววววววววววววววววววววววววว

ผมขอดูจิตไปก่อนละกันครับ เพราะ ผมเป็นพวกชอบคิด สติน้อย เหมาะกับการดูจิตไปก่อนเพื่อคุมสติ
เดี๋ยวเวลาทำสมาธิค่อยไปหัดดูกาย

 

พวกท่านเกิดมาเป็นพวกที่มีปัญญามาก
แสดงว่า ผ่าน ปัญญาธิกะ มาแล้ว
จึงถูกเรียกว่า พระโพธิสัตว์ ถึงจะอยากหรือไม่อยากก็เป็นไปแล้ว
ถึงเวลาที่ควร แสดงธรรมต่อโลก ได้แล้ว
อย่าปล่อยเวลาให้เนิ่นช้าไป
ก็เพราะพวกท่านไม่เอาสักจริงสักที นี่แหละ
โลกจึงเสียสมดุลไป

 

ความรู้ยังไม่แน่นครับ มีแต่ความเลอะ ผมขอเรียนรู้ไปก่อนละกันครับ
เบื้องต้นผมก็พูดได้แค่หลักการเกี่ยวกับธรรมดาของโลก
พระธรรมของพระพุทธเจ้า ผมพูดยังไม่ได้มาก เพราะ กลัวว่าจะพูดผิด

ผมตั้งใจว่าจะศึกษาธรรมดาของโลกไปก่อน โดยเฉพาะธรรมดาของคนโง่ครับ เอาไว้แก้ความโง่ให้คนอื่นด้วย

พระโพธิสัตว์ยังมีความหลงอยู่มาก

พระอริยะเจ้ามีความหลงน้อย

ถ้าเลือกได้ ให้เลือกฟังธรรมจากพระอริยะเจ้าจะดีกว่า

 

ถ้าหาก การเผยแพร่ธรรม เป็นเรื่องง่ายๆ แล้ว
เค้าจะใช้ พวกปัญญาธิกะ ให้ทำงานให้ทำไม
เค้าก็ต้องใช้ผู้ที่ปัญญาเป็นของตนเอง
มีหนทางการบรรลุธรรมและสอนธรรม เป็นของตนเอง
ไม่อย่างนั้นจะเรียกว่า คิดขึ้นเอง ได้อย่างไร
เมื่อครั้งแรก ก็ให้สอน วิธีที่ตนเอง ได้ทำมา
ผสมเข้า กับ หลักไตรลักษณ์ คือ ไม่เที่ยง มีทุกข์ ไม่ใช่เรา
จะช่วยลด มานะทิฏฐิ ได้