มีคำทำนายภัยพิบัติ พระยาธรรมที่ท่านทั้งหลายคิดว่าเชื่อถือได้กันบ้างหรือเปล่า

เงียบสงบดีครับ

 

_ดูพระอาทิตย์ขึ้น_
...ความโลภ หรือ โลภะ เปรียบดังพระอาทิย์ขึ้นในยามเช้า คือให้แสงสว่าง ให้ความอบอุ่น ให้ความสวยงามแต่แฝงด้วยความร้อนที่ซ่อนอยู่ข้างใน

_ดูพระอาทิตย์ตก_
...ความหลง หรือ โมหะ เปรียบดังพระอาทิตย์ตกในยามเย็น คือให้ความสวยงาม น่าหลงไหลแต่แฝงด้วยอันตรายที่จะมาในค่ำคืนอันใกล้นี้

_ดูพระอาทิตย์ตอนเที่ยง_
...ความโกรธ หรือ โทสะ เปรียบดังพระอาทิตย์ตอนเที่ยงวัน คือให้ความร้อนแรงทีสามารถเผารนสิ่งต่างๆได้อย่างรวดเร็ว

 

แล้วพระจันทร์ละท่าน ผู้ไม่มีตัวตนรู้เราสงบ หรือว่าเหมือนกัน

 

หรือจะตรงกันข้ามเหมือน หยิน กับ หยาง หรือมั้ยโอเคทั้งสองทาง จะได้เดินทางสายกลาง

 

_ดูพระจันทร์_
...จิตใจคน เปรียบเหมือนพระจันทร์คืนวันเพ็ญ คือให้ความอบอุ่นแก่โลก_ให้แสงสว่างในยามที่มืดมิดและที่สำคัญคือสวยงามเสมอ

 

แซวเล่นๆครับ ราตรีสวัสดิ์ตี 4 ครับ

 

ธรรมที่เกิดจากพระพุทธเจ้าก็เหมือนแสงของพระอาทิตย์ ที่คอยส่องแสงกระทบดวงจันทร์ เพื่อที่ดวงจันทร์นั้น จะได้ส่องแสงให้แก่สรรพชีวิตที่อยู่ในโลกอีกที เมือไม่ได้เป็นดั่งดวงอาทิตย์ ก็ขอเป็นดั่งดวงจันทร์ เมือไม่ได้เป็นดั่งดวงจันทร์ ก็จะขอเป็นดั่งแม่น้ำและมหาสมุทรที่มีแสงของดวงจันทร์ เมือไม่ได้เป็นดั่งแม่น้ำและมหาสมุทร ราตรีสวัสดิ์

 

"หัวใจศาสนา"

...คำว่าหัวใจนี้สำคัญมาก หรือย่อให้สั้นนั้นคือ "ใจ" ทุกสรรพสิ่งล้วนมีใจ พุทธองค์ทรงบัญญัติว่า.."ทุกสรรพสิ่งมีใจเป็นใหญ่ ทุกอย่างสำเร็จได้ด้วยใจ"

...เราเมื่อเริ่มฝึกปฏิบัติก็เริ่มฝึกที่ใจ ส่วนการกระทำทางกายนั้นยังเรียกได้ว่าเลวอยู่ แต่ใจเรารักษาไว้ไม่เลวตาม เราเริ่มจากงดเหล้าเข้าพรรษา พร้อมกับรักษาศีล5เมื่อเข้าปีที่3เราเลิกเหล้าได้เด็ดขาดจนปัจจุบันนี้
...ต่อมาเริ่มรักษาศีลข้อ1 ในช่วงนอกพรรษา เราก็ได้สมาทานศีล5 ช่วง2ปีแรกก็ได้บ้างไม่ได้บ้างแต่ศีลข้อ1กับข้อ5ไม่ขาดไม่ด่างพร้อย ก็ฝึกตนเองมาเรื่อยๆ พร้อมกับศึกษาธรรมมะในยูทูปและฝึกสมาธิทุกวัน เลิกงานเข้าห้องศึกษาธรรมมะและฝึกสมาธิ
...เวลานอนทุกวันเราจะเสียบหูฟังธรรมมะไปด้วยและทำสมาธิไปด้วย การฟังเสียงเบาๆพร้อมกับภาวนาพุทโธไปด้วยทำให้เราแยกประสาทการรับรู้ได้เร็วขึ้นมาก
...เมื่อเริ่มชินแล้วเราก็ฝึกสติรู้ลมหายใจสลับกับการฝึกสติรู้คำภาวนา เราจึงได้พิจารณารู้ว่าการรู้ลมหายใจเป็นฐานของสมถะ เป็นการฝึกฌาณและเป็นทางไปของผู้ต้องการอภิญญา
...ส่วนการรู้คำภาวนานั้นเป็นฐานของการเจริญวิปัสนา เมื่อทุกอย่างคล่องแล้วเราก็เริ่มฝึกดูจิต แต่ทางนี้เราไม่ถนัดนัก เพียงรู้หลักการปฏิบัติเท่านั้น
...เมื่อต้นปีเราตั้งใจว่าจะฝึกไปทางอภิญญาแต่ด้วยคำสอนหลวงปู่มั่นโผล่มาเตือนทางเฟซบุ๊คว่า..ความวิเศษใดๆนั้นล้วนเป็นโลกีย์ไม่สามารถออกจากทุกข์ได้ และจะทำให้การปฏิบัติล่าช้า...ด้วยเหตุนี้เราจึงไม่ฝึกทางอภิญญา หากท่านใดต้องการได้อภิญญาก็ให้ฝึกรู้ลมหายใจให้เป็นนิสัย เพื่อจะได้เป็น "อริยทรัพย์" ติดตัวไปหรือหากของเก่ามีอยู่แล้วก็จะทำให้ตัวท่านเองก้าวหน้าทางธรรมได้เร็วขึ้น..

.....ทุกสิ่งที่เราทำล้วนมี "ใจ" เป็นสำคัญ ทุกสิ่งที่เราทำล้วนสำเร็จที่ใจ หากทุกสิ่งที่ทำนั้นทำด้วยความตั้งใจและเต็มใจ เป้าหมายที่ตั้งไว้ล้วนทำได้เสมอ....

 

"สิ่งที่ปิดกั้นปัญญา"

...หากท่านได้พบใครหรือได้ร่วมงานกับใคร ประเภทคิดช้า_ทำช้า_ความรู้สึกช้า ท่านทั้งหลายอย่าให้ความคิดที่ว่า..ไอ้ซื่อบื้อ_ไอ้เซ่อ_ไอ้โง่ เกิดขึ้นกับใจตนเองเด็ดขาด เพราะมันเป็นสิ่งที่ปิดกั้นความสำเร็จในกิจต่างๆที่เรากระทำ...

....นี้ได้มาจากจิตหนึ่งและใช้ได้กับทุกคน...

 

_สิ่งที่ปิดกั้นปัญญา2_

...เพราะหาแต่ประโยชน์ใส่ตนและไม่เป็นประโยชน์ต่อคนอื่นแม้แต่น้อย..
...จึงทำให้ไม่ฉลาด...

 

เมื่อวานฝันประหลาด

ก่อนนอนกำหลวงปู่ทวดที่เอาท่านมาทำความสะอาด แล้ววางไว้มากำไว้ในมือ
ลองกำท่านไว้ แล้วนอน โดยไม่เพ่งจิตไปยังท่านดู (ส่วนตัวช่วงนี้ไม่ได้ให้ความสำคัญกับวัตถุมงคลมากนัก แต่เชื่อว่าวัตถุมงคลก็มีความขลังบางอย่างอยู่)

ฝันว่ากำลังจะเดินทางไปที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง วันเกิดเหตุ จะเดินทางไปโรงเรียน
โดยเริ่มเดินทางที่บ้านคุณครูที่สอนในโรงเรียนแห่งนั้น เดินทางโดยรถสามล้อเครื่อง ผมเป็นคนขับ
ระหว่างทางมีเหตุการณ์ประหลาดคือ มีฝนสีเหลืองตกลงมา ผู้โดยสารทะยอยตายไปทีละคน ๆ น่าจะตายเพราะพิษจากฝน แต่แปลกที่ผมไม่รู้สึกว่าไม่สบายเย น้ำที่ขังบนพื้นถนนล้วนเป็นสีเหลือง ช่วงนี้ ความรู้สึกในความฝันมันยังไม่บอกว่าเป็นความจริงเท่าไร เพราะผมไม่ค่อยจะมีความรู้สึกร่วมกับความรู้สึกตรงหน้าเท่าไร รู้สึกลอย ๆ

พอถึงโรงเรียน เหลือผู้โดยสารคนเดียวที่ยังมีชีวิตรอด เป็นผู้หญิง ตอนนั้นก็ใกล้มืดแล้ว

เราตัดสินใจว่าจะเข้าไปหาหลบฝนในอาคารเรียนซึ่งหน้าตาดูหมือนห้างสรรพสินค้ามากกว่า
แต่อาคารเรียนนั้นก็เต็มไปด้วยผี ที่รู้ว่าเป็นผีเพราะ หน้าตาเหมือนคนนี่แหละ แต่ผมเห็นพวกเขาได้ในความมืด เป็นคนปกติที่ดูซีด ๆ เทา ๆ หน่อย แต่ท่าทางไม่เหมือนคน คืนนั้น เพื่อนที่รอดชีวิตกะผม กรี๊ดทั้งคืน ช่วงนี้แหละที่เริ่มรู้สึกว่าอะไรมันชักจะจริงแล้ว เพราะเหนื่อย กลัว ร้อนรนสุด ๆ
หาที่หลบผีนอนกันวุ่น
ช่วงหนึ่ง ผมเจอผ้าที่คิดว่าน่าจะเอามาใช้ห่มนอนได้ แต่เพื่อนผมยืนยันว่าจะไม่นอน ไม่รู้ว่าเพราะอะไร อาจจะเพราะกลัวผี อ่ะ ไม่นอนกไม่นอน
ฝนก็ตก ผีก็ผี ฟ้าแลบฟาร้อง สุดท้าย ผมพาเพื่อนไปนั่งพัก โดยที่ผมให้เพื่อนหันหน้าออกนอกอาคาร จะได้ไม่เห็นผี ตัวผมหันหลังพิงกระจก คอยระวังหลังให้เพื่อน แต่เพื่อนมันก็ยังกรี๊ดไม่หยุดอยู่ดี สงสัยอาจจะยังเจอผีเหมือนเดิม แต่ผมก็เจอผีเหมือนกัน ดีที่เขาไม่พากันเข้ามาใกล้ แต่ดูอยู่ห่าง ๆ แล้วฟ้าก็ผ่าเปรี้ยง ที่ด้านหลังผม ไม่ทราบเหมือนกันว่าห่างเท่าไร รู้แต่ว่าเสียงดังมาก น่าจะผ่าอยู่ใกล้ ๆ และผมก็ตื่น

ตื่นแล้วรู้สึกร้อนมาก ทั้ง ๆ ที่ก่อนนอนก็รู้สึกหนาวเย็นอยู่พอสมควร
แต่ผมก็ยังกำหลวงปู่ทวดไว้ในมือ..

 

...พอมีคำชี้แจงจึงทำให้กระทู้เงียบไปเยอะ อย่าเพิ่งตื่นเต้นไปนะท่านทั้งหลาย ภัยต่างๆที่เกิดนั้นช่วงนี้มีแต่ภายนอกแผ่นดินไทย แผ่นดินไทยมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์มากมาย หมายถึง พระอรหันต์ยังมีอยู่อีกมากแต่ตอนนี้ท่านยังอยู่ในป่าไม่ออกมาปรากฎตัว สบายใจได้ หากภัยจะเกิดกับแผ่นดินไทยช่วงนี้ก็มีแต่ภัยภายในนี้แหละอันตรายที่สุด...พักภาวนาแล้วเข้ามาทำนายฝันให้ท่าน..Za ด้วย
...เราอยากรู้เหมือนกัน....

 

ธาตุแปรปรวนเฉย ๆ มั้งท่าน

ก่อนนอนผมหายใจยากกว่าปกตินิดหน่อย (จับลมหายใจอยู่) ตื่นมาก็น้ำลายเป็นฟอง เพราะร่างกายมันหายใจออกทางปาก(เป็นบ่อย) ถ้าผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน คือ ตื่นขึ้นมาแล้วรู้ว่าตัวเองหายใจออกทางปากจนน้ำลายแตกฟองก็คงนึกว่าตัวเองชักระหว่างที่หลับล่ะครับ

 

...ทางไปนิพพานก็บอกแล้ว....
...ใช้อะไรเข้านิพพานก็บอกแล้ว...
....จุดเข้านิพพานก็บอกไปแล้ว....

...สรุปคือทุกอย่างได้บอกทุกท่านไปหมดแล้ว ขาดแต่คนเก็บรวบรวมและคนเอาใจใส่จริงๆเท่านั้น หากเอาจริงมีคนปฏิบัติก้าวหน้าไปแล้ว ส่วนคนที่เอาจริงๆกลับไม่ได้ติดตามทุกโพสต์ที่ได้แสดง แม้ติดตามตลอดก็ทำไม่ถูกต้อง ไม่ถูกวิธี เพราะความหลงตัวเดียวทำให้เป็นอย่างนี้
...ค้นหาความหลงเจอทุกอย่างก็สบาย กิเลสทั้งหลายมีต้นตอคือตัวหลง
...เมื่อเห็นต้นตอแล้วย่อมเห็นถึงรากได้โดยง่าย รากนี้มีชื่อว่า...อวิชชา

"นิพพาน"
....."นิพ" หมายถึง ติ่งเล็กๆ
....."พาน" หมายถึง สิ่งนำพา
ใครแปลอย่างไรก็แล้วแต่ส่วนเราจะแปลอย่างนี้ ชี้ไปเลยที่..
"ริมฝีปากบน"

....โพสต์นี้คือหัวใจของทุกโพสต์....

 

เอิ้กๆๆ ....

 

...บางอย่างบางเรื่องมันบอกโดยละเอียดไม่ได้ มันต้องใช้ไหวพริบของแต่ละบุคคล หากอธิบายทีเดียวจะมีคนสงสัยและเผลอไป..ปรามาสธรรม
...จึงได้บอกเป็นนัยว่าให้ปริ้นเก็บไว้อ่าน จะมีคนทำตามหรือเปล่านั้นแล้วแต่เห็นสมควร

 

หลวงปู่มั่นสอนไว้ว่า..
ไม้ซุงไม่อาจเข้าตาเราได้ มีแต่ฝุ่นและเส้นผมเท่านั้นที่มันเข้าตา
...ความหมายเดียวกันกับ..

"เส้นผมบังภูเขา"

 

หาธรรมที่พอดีกับตัวเองฟังดีกว่าสินะ

 

คำบรรยายใต้คลิป
บางท่านเห็นว่าจิตผู้รู้มันเป็นทุกข์ พวกที่ทรงสมาธิมากๆ จะเห็นว่ามันเป็นทุกข์ เพราะถ้าท่านไม่เห็นว่าจิตผู้รู้เป็นทุกข์นะ จะไม่ยอมปล่อย เพราะสมาธิมากตัวผู้รู้มีแต่ความสุขนะ ถ้าปัญญาแก่รอบจริงๆจะเห็นเลย เป็นตัวทุกข์ ทุกข์แบบไม่มีอะไรเหมือน พอเห็นว่าตัวผู้รู้ก็เป็นทุกข์ จิตมีอันเดียวนะ คือจิตที่เป็นทุกข์ มีแต่ทุกข์มากกับทุกข์น้อย ไม่ใช่ว่าจิตมีทุกข์บ้างสุขบ้าง แต่เดิมเคยเข้าใจว่าจิตนี้ ถ้ารู้ตัวเป็นผู้รู้แล้วมีความสุข ถ้าเป็นผู้หลงแล้วมีความทุกข์ เข้าใจผิด แต่เมื่อไรสติปัญญาแก่รอบ ตัวจิตเองนั้นแหละตัวทุกข์ล้วนๆ จะปล่อยวาง ตรงคำสอนของพระพุทธเจ้าแล้ว ท่านสอนบอกว่า ขันธ์ ๕ เป็นทุกข์ เป็นทุกข์ล้วนๆนะ ไม่ใช่ทุกข์บ้างสุขบ้าง พวกเราแค่เห็นร่างกาย ก็ยังเห็นว่าร่างกายเราทุกข์บ้างสุขบ้างเลย อย่าว่าแต่จิตใจเลย จิตใจยังไงก็ยังเห็นว่าทุกข์บ้างสุขบ้าง สุขทุกข์ของเราอยู่ที่ว่า ได้อย่างที่อยากมั้ย ถ้าไม่ได้อย่างที่อยากก็ทุกข์ ถ้าได้อย่างที่อยากก็ไม่ทุกข์ เพราะฉะนั้นทุกข์ของเราที่พวกเรารู้จัก นี่คือทุกข์จากความไม่สมอยาก ส่วนทุกข์ของพระอนาคามีที่ท่านรู้เนี่ย ทุกข์เพราะความอยาก เห็นว่าถ้าอยากแล้วทุกข์นะ ของเราเห็นได้แค่ว่า ถ้าไม่สมอยากแล้วทุกข์ พระอนาคามีเห็นว่า แค่มีความอยากก็ทุกข์แล้ว ก็ยังมีสองอย่าง มีทุกข์กับสุข ถ้าอยากหรือไม่อยาก ถ้าปัญญาเห็นแจ้งจริงๆเลย มีแต่ทุกข์ล้วนๆ จะอยากหรือไม่อยากก็ทุกข์แล้ว ทุกข์ไม่ใช่อยู่ที่อยากแล้ว ทุกข์อยู่ที่ตัวขันธ์เองแหละเป็นตัวทุกข์ อย่างนี้เรียกว่ารู้ทุกข์แจ่มแจ้งแล้ว จิตจะปล่อยวางลง ปล่อยวางจิต ทีนี้บางท่านก็เห็นว่าจิตนี้เป็นสุญญตา เป็นความว่างเปล่าจากความเป็นตัวเป็นตน ไม่เกี่ยวอะไรกับเรา คืน ยอมคืน ยอมสลัดคืนให้กับโลกเขาไป พวกนี้เรียกว่าสุญญตวิโมกข์ พวกปัญญากล้า หลุดพ้นด้วยการเห็นจิตใจนี้ไม่ใช่ตัวเรา ปลดปล่อยออกไปแล้ววางออกไป



//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ช่วงนี้เอาแค่จับลมหายใจให้รอดก่อนผมก็พอใจแล้ว ผมไม่รีบ.. ค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ ไป ไม่เป็นก็ไม่ไป

 

โรงเรียน (ที่เรียนธรรม "ที่ถูกต้อง") ร้างเพราะไม่มีคนเรียน ส่วน "อาจารย์ก็หายตัวไปแล้ว" ขณะที่ "คนที่ไม่ได้เรียนอยู่ที่นี่" ก็โดนฆ่าตาย(แบบพระไตรปิฏกที่พระพุทธเจ้ากล่าวว่าให้ฆ่าเสีย "หมายความว่าเลิกสอน") ส่วน "เพื่อนผู้หญิงที่เรียนอยู่กับอาจารย์ด้วยกัน" ก็รอด แต่ "เพื่อนผู้หญิง(อายุใกล้ๆกัน)กลัวผีเพราะเคยโดนผีทำร้ายมา" แม้ปัจจุบันจะเคลียร์ปัญหาไปแล้วก็ยัง "วิตก" เพราะในโรงเรียนนี้ ผี(กายทิพย์)มาช่วยปกปักษ์ดูแลรักษาอยู่ แต่เขาไม่เข้ามาทำอะไรคุณ เพราะไม่ได้ออกนอกลู่นอกทางได้แค่เชียร์อยู่ห่างๆ ก็ประมาณนี้แหละครับ