มีคำทำนายภัยพิบัติ พระยาธรรมที่ท่านทั้งหลายคิดว่าเชื่อถือได้กันบ้างหรือเปล่า

ไม่รู้เหมือนกันครับ แต่จิตมันรู้และมันก็อิ่มไปกับทุกสิ่งทุกอย่าง
พอดูคลิปของท่าน ผมก็ไปไม่เป็นเหมือนกัน

 

อันนี้ผมแยกตอบเฉพาะเรื่อง
ภูมิความรู้พื้นฐานในสติปัฏฐานสี่ เท่านั้น
ก็ต้องขอกล่าวแบบนี้ว่า
หากท่านเรียนรู้ เรื่อง กาย เวทนา จิต
ยังไม่จบกิจดีแล้ว ท่านไปต่อ เรื่อง ธรรมในธรรม เลย
จะทำให้จิตของเราตามไม่ทัน
ฟังยังไงก็จะไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจ
จะต้องปรามาสท่านอาจารย์แดง กีตาร์ แน่นอน
ก็จะเหมือนกับผม ที่ตอนแรกก็ปรามาสท่านว่า
คนบ้าอะไร พูดแต่เรื่องอะไรก็ไม่รู้
อันนี้ก็สมมุติ อันนั้นก็สมมุติ อันโน้นก็สมมุติ
ไม่เห็นจะเข้าใจเลย งงเต๊ก

พอตอนนี้ยังย้อนกลับไปฟังเรื่อง
กลับเห็นเป็น ยอดคำภีร์ระดับชั้นสูง เลยทีเดียว
ฟังอะไร ก็เข้าใจตามได้หมด
ก็แสดงว่า กาย เวทนา จิต ของเราเต็มดีแล้ว
พร้อมจะศึกษาเรื่องธรรมแล้ว

จึงฝากเป็นการบ้านต่อทุกท่านว่า
ให้กลับไปฟังเรื่องกายในกาย
ของพระอาจารย์จรัญ ทักขณาโย วัดหลวงขุนวิน
และ พระอาจารย์คึกฤทธ์ โสตถิพโล
ที่สอนเรื่องเวทนาเกิดดับ ในยูทูป
แล้วให้ลองฟังคลิปของอาจารย์แดง กีตาร์
ถ้ายังฟังไม่เข้าใจ ก็ต้องกลับไปศึกษาเพิ่มอีก
ถ้าฟังเข้าใจได้ดี ก็ให้ฟังคลิปของท่านไปด้วย
จะเข้าใจใน ธธรมในธรรม ได้มากยิ่งขึ้น

 

การดูจิตจนเห็นไตรลักษณ์ของจิต
น่าจะเป็นปัญญาระดับพระอริยะแล้วหรือเปล่าครับ อันนี้ผมสงสัย

ผมกะว่าผมจะไม่เอาลึกถึงขนาดนั้นนะ
ผมจะเอาแค่ รู้ทันว่ามันหนีไปคิด ให้จิตตั้งมั่นกับลมหายใจแล้วทำความสงบได้แค่นี้พอ อยากเข้าถึงสภาวะสงบครับ

ถ้าต่อยอดเป็นโพชฌงค์ 7 ได้ก็เอา

 

แสดงว่า เรื่อง กาย เวทนา และ จิต ของท่านยังอ่อนอยู่มาก
เรียกว่า อินทรีย์ยังไม่แก่กล้า ต้องกลับไปศึกษา
ในเรื่อง กาย เวทนา จิต อีกให้เยอะๆ
กลับไปฟังคลิบในยูทูป ของพระอาจารย์สามท่านนี้คือ
1 พระอาจารย์จรัญ ทักขณาโย วัดหลวงขุนวิน สำนักศึกษาสายวัดสังฆทาน สอนเรื่อง การดูกาย
2 พระอาจารย์คึกฤทธิ์ โสตถิผโล วัดนาป่าพง สำนักศึกษาสายวัดป่า หลวงปู่มั่น สอนเรื่องเวทนาเกิดดับ
3 พระอาจารย์ปราโมทย์ ปราโมชโช สำนักศึกษาสายวัดป่า หลวงปู่มั่น สอนเรื่องการดูจิต

เรายังอ่อนเรื่องไหน เราก็เร่งศึกษาเรื่องนั้น
แต่ถ้ายังไม่รู้ตัวว่า อ่อนด้านไหน
ก็แนะนำให้ศึกษา หรือ ฟังจาก
พระอาจารย์จรัญ ทักขณาโย ก่อนเพี่อน
เพราะเป็นเรื่องง่ายที่สุด ทุกคนฟังได้หมด
ศึกษาได้หมด

 

น่าจะใช่กระมังครับ ผมไม่ปรามาสท่านอาจารย์แดง กีตาร์ หรอกครับ เพราะธรรมรู้ได้เฉพาะตน ขอบคุณครับ

 

โอเค ครัช ขอบคุณครับ

 

ผมก็ไม่รู้เหมือนกันท่าน ผมได้แค่การแยกกาย และจิต ส่วนเรื่องการปรุงแต่งของจิตก็แยกไปอีกที

 

ใช่แล้วครับ สิ่งนี้เป็นของสูง
สิ่งนี้คือ หัวใจของพระพุทธศาสนาโดยแท้
แต่ถูกปิดบัง ด้วยสิ่งที่ต่ำกว่า
เนื่องจาก พยามาร กำบังซ่อนเอาไว้
ไม่ให้ พระเถราจารย์ ผู้รจนาคำภีรย์พระไตรปิฏก ให้เห็น
หากท่านได้อธิฐานจิตถึง สมเด็จองค์ปฐม
พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระอรหันต์ทุกพระองค์
เมื่อตอนที่ท่านรจนาคำภีรย์ ท่านก็จะไม่โดน พยามาร หลอก
ท่านคิดว่า การรจนาคำภีรย์เป็นเรื่องของท่านเอง
ท่านจึงพลาดไป พยามารจึงได้โอกาสนี้
แอบซ้อนคำ ซ้อนความหมาย ที่ชนรุ่นหลัง
จะแปลผิดองศา ไปหนึ่งกิ๊ก คำแค่หนึ่งคำ
กลับทำให้พระรุ่นหลัง บรรลุธรรมไม่ได้อีกเลย
หากไม่ใช่ หลวงปู่มั่น กับ พระกรุงเทพที่เป็นอาจารย์ของท่าน
บรรลุเป็น พระอนาคามีผล ได้
หลวงปู่มั่นก็คงยังไม่บรรลุธรรม แน่นอน
ตอนนี้ก็คงจะไม่มีพระวัดป่า ไว้ให้เราปฏิบัติตามแล้ว

 

ซ้ำหรือยังหนอ

 

ตัวอย่างที่ พยามาร ซ่อนเอาไว้ เช่น
ทำให้เข้าใจผิดว่า หัวใจของ พระพุทธศาสนา
คือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
แต่ความจริงแล้ว คือ พระไตรลักษณ์ ต่างหาก
คือจะต้องแปลว่า
หัวใจของศาสนา คือ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นสิ่งสมมุติ
นั่นเอง
ส่วน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์จะต้องแปลว่า
คือ องค์ประกอบของพระพุทธศาสนา

ที่นี้พอแปลผิดตามคำภีรย์ที่ถูกซ่อนไว้ตั้งแต่แรก
คนก็จะไปคิดแต่เรื่อง พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
แล้วละเลยปล่อยทิ้ง พระไตรลักษณ์ ที่เป็นสำคัญ
ไปบูชาแต่พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
ไม่ใส่ใจใน พระไตรลักษณ์อีก เพราะคิดว่าไม่ใช่สิ่งสำคัญ
พระจึงบรรลุธรรมน้อยลงไปเรื่อยๆ

เพราะพระเอาแต่สร้างวัดวาอารามให้ไหญ่โตเข้าไว้
ก่อภพก่อชาติอีกไม่รู้จบ ตามความอยากของพระนั้น
ควรที่จะปล่อยวางเรื่องวัด ไปปฏิบัติธรรม
แล้วให้โยมทำแทน พระกลับไปทำหน้าที่ มัคนายกวัด เสียเอง
สุดท้าย ก็ปล่อยวาง ไม่ได้ ตายคาวัดที่กำลังก่อสร้างนั่นเอง
และด้วยความอยาก ที่จะสร้างวัดนั้นยังไม่บรรลุผล
คือ ไม่จบกิจ ทำให้พระรูปนั้น ต้องกลายเป็น ผีเปรต เฝ้าวัด
หรือ เป็นทั้งเทวดาและอสูรกาย ในร่างเดียวกัน
คอยเป็นเจ้าที่ คอยเฝ้าวัด เฝ้าสมบัติในที่ตนเอง

ความจริงควรที่จะปล่อยวางได้แล้ว เพราะแก่มากแล้ว
ควรบรรลุธรรมได้แล้ว แต่เพราะ ความอยาก ตัวเดียว
ที่ทำให้ พระรูปนั้น ต้องกลับเป็นเจ้าที่อีก
วัดไหนที่เน้นการสร้างวัดมากเกินพอดี
ระวังจะเป็น ผีเปรตเฝ้าวัด ที่ตนเองสร้าง
ฝากเตือนถึง เจ้าอาวาสวัดดังๆทั้งหลาย
ว่าบัดนี้ ถึงเวลาหรือยังที่ท่านจะออกมา
ปฏิบัติธรรม ปฏิบัติตัว ปฏิบัติใจ ปฏิบัติจิต
ถึงท่าน จะหลอกชาวบ้านได้
แต่ท่านก็หลอก กฏแห่งกรรม ไปไม่ได้

 

ผมฟังเข้าใจแต่ พระอาจารย์ปราโมทย์ ปราโมชโช สงสัยผมคงโง่ด้านอื่นที่พระอาจารย์แต่ล่ะท่านๆ ท่านสอน

 

พระอาจารย์ปราโมทย์ท่านสอนไม่เครียด ท่านสอนเป็นธรรมชาติครับ ฟังแล้วสบายใจ..
ไม่ได้สอนเคร่ง เหมือนพระอาจารย์สายวัดป่าทั่วไป
ไม่เน้นว่าเราต้องเป็นคนดี

ในเบื้องต้นท่านให้ถือศีล 5 ให้บริสุทธิ์แทน
และที่สำคัญ ต้องทำใจให้ สดชื่น เบิกบาน เมื่อทำการภาวนา ตามหลักสูตรของท่าน

เราจะฝากผีฝากไข้ ในทางธรรมกับใครคนอื่นได้ เมื่อเรารู้สึกว่าคนคนนั้นเข้าใจเรา มีเมตตากับเรา หรือมีจริตต้องกับเราครับ

พระอาจารย์ปราโมทย์ สอนธรรมะที่เข้ากันได้กับธรรมชาติของคนในสังคมเมืองครับ

 

ตัวอย่าง กรณีที่พระโพธิสัตว์
ทำงานเพื่อพระพุทธศาสนา ร่วมกัน คือ

หลวงตามหาบัว ทำผ้าป่าช่วยชาติ ได้เงินทองมากมาย
ทำให้เรามีเงินและทองในท้องพระคลัง มากยิ่งขึ้น
การกู้หนี้ยืมสิน จากต่างชาติมาพัฒนาประเทศทำได้ง่ายขึ้น
ก็เริ่มจากจุดเล็กๆ ที่หลวงตา แค่อยากจะช่วยโรงพยาบาลในพื้นที่ ให้มีอุปกรณ์ทางการแพทย์ และ ตึก เอาไว้ให้คนป่วย
ได้มีตึกนอน ตอนที่มารักษาที่โรงพยาบาลก็เท่านั้น

ต่อมา มีคณะของพระโพธิสัตว์มากมายหลายคณะ
ร่วมกันทำในทุกพื้นที่ ก็ต่อยอดไปเป็นผ้าป่าช่วยชาติในที่สุด
ทีแรกจะไม่ทำแล้ว เพราะไม่ใช่กิจของสงฆ์
แต่เห็นภายหลังว่า มีคนเริ่มมากแล้ว
คงต้องทำต่อไป เพื่อช่วยเหลือชาติให้ได้
แต่ท้ายที่สุดแล้ว คนที่ได้รับผลประโยชน์
กับไม่ใช่ หลวงตามหาบัว พระผู้แก่เฒ่า และ พระวัดป่า
แต่ผู้ที่รับอานิสงฆ์ผลบุญ
จากการบริจาคของชาวบ้านในครั้งนั้น
กลับเป็นตัวชาวบ้าวทุกหมู่เหล่า
ได้รับอานิสงค์ผลบุญในครั้งนั้น
กันอย่างถ้วนทั่ว ถึงขนาด ปลดหนี้ ไอเอ็มเอฟ ได้
และมี โรงพยาบาล ที่พร้อมเพียงด้วย เครื่องมือแพทย์
ไว้รักษาคนไข้ ต่อยอดไปทั่วประเทศ
ทุกที่ทุกแห่งทำกิจกรรมอย่างเดียวกันหมด
ด้วยแรงของ พระโพธิสัตว์ในพื้นที่นั้นๆ
งานของพระป่าแก่ๆ จึงสำเร็จลงได้ด้วยดี
ชนิดที่เรียกว่า พระป่าแก่รูปนี้
จะตายก็ไม่เสียดายชีวิตแล้ว
เรีกว่า ตายแบบจบกิจครั้งสุดท้าย นั่นแหละ

ส่วนครั้งที่สอง คือ งานพระราชพิธีเพลิงศพ
ของในหลวง รัชกาลที่เก้า
ที่เหล่าพระโพธิสัตว์ มาร่วมกันทำงานจิตอาสา
โดยที่ไม่มีค่าแรง แม้แต่บาทเดียว
มาด้วยใจของพระโพธิสัตว์โดยแท้

ส่วนครั้งที่สาม คือ งานวิ่งก้าวคนละก้าวของพี่ตูน
ที่พระโพธิสัตว์ ในทุกพื้นที่ ก็ออกมาร่วมด้วยช่วยกันเหมือนเดิม
งานนี้สำเร็จ คนเยอะ เงินบริจาคเยอะ
มีคนเริ่มสนใจ โรงพยายาบาล ของตนเอง
มีการติดตั้ง ตู้บริจาคใหญ่ๆ ไว้ตามโรงพยาบาล
แต่พี่ตูน กับ คณะผู้จัดทำ ก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์
ในสิ่งที่ตนสร้างเหมือนกัน แต่กับเป็น ชาวบ้านในพื้นที่
ทั้งที่ออกมาร่วมบริจาค หรือ เอาใจช่วย
หรือ ผู้ที่ไม่สนใจอะไรเลย
กลับเป็นผู้ที่ได้รับประโยชน์
จากการบริจาคนั้นอย่างเต็มที่

 

เช่นนั้น เค้าจะเรียกว่า มีวาสนามาด้านเดียว
ท่านก็ฝึกด้านเดียวของท่านไป
ก็บรรลุธรรมได้เหมือนกัน
แต่เสียอย่างเดียว คือ เวลาที่ท่านสอนผู้อื่น
ท่านก็จะสอนผู้อื่นได้ด้านเดียวเหมือนกัน
อีกทั้งพอมีใครสอนด้านอื่น
ท่านก็จะไม่สามารถ ฟังให้เข้าใจได้

แต่ก็เป็นการบรรลุธรรมแบบสุกกวิปัสโก นั่นเอง

 

หลวงพ่อชา สุภัทโท ผมก็ชอบฟัง ท่าน Zalievan ลองฟังดูครับ ไม่รู้ว่าชอบหรือเปล่า

 

หลวงปู่ชาเป็นอาจารย์ทวดของผมเลยครับ
พระอาจารย์ผมเป็นศิษย์ของพระอาจารย์สมภพ วัดไตรสิกขา ผมยังเคารพรักท่านเสมอ แม้ผมจะเป็นศิษย์เลวก็ตาม
ไม่ค่อยได้ฟังท่านบ่อย ช่วงนี้เน้นฟังธรรมของพระอาจารย์ปราโมทย์

กะว่าจะกลับไปฟังธรรมที่ไม่ได้สอนการปฏิบัติอยู่ครับ
ผมได้ข้อคิดจากการฟังธรรมหลวงปู่ชาหลายเรื่องเลยครับ
ภูมิธรรมของผมยังไม่ได้เลื่อนขึ้นมาเป็นนักปฏิบัติ เป็นแค่เพียงผู้ฝึกปฏิบัติ

บางทีผมก็กะว่าจะกลับไปหาฟังธรรมที่เป็นคำสอนไปก่อนเหมือนกัน พักจิตครับ

หมู่นี้ปฏิบัติธรรมผิดไปหน่อย คือฟังเทศตอนทำสมถะ 555
ทำสมถะแล้วฟังเทศไม่รู้เรื่องครับ เพราะจิตไม่ได้อยู่กับเสียงเทศ เวลาทำสมถะ

ที่ผ่านมาอยากทำสมถะแล้วอยากสัมผัสสภาวะ สงบ เกิดปีติในสมถะ ดูสักครั้ง แต่ยังไปไม่ถึงเลยสักครั้ง

 

ท่านเป็นพระองค์แรกครับที่ผมฟังแล้วเข้าใจ ทำให้ผมสนใจด้านธรรม

 

ผมเป็นคนหนึ่งน่ะ ที่กลัวการนั่งสมาธิ ปฎิบัติคนเดียว กลัวปฎิบัติผิด

 

คุณชีวินครับ รู้ผิดไปเรื่อย ๆ เป็นประสพการณ์ครับ
อย่างน้อยก็เอาไว้สอนคนอื่นได้ ว่าผิดเป็นยังไง เมื่อถึงคราวที่เราสามารถสอนได้

ตั้งแต่เด็กจนโต ผมกลัวความผิดพลาด เลยไม่กล้าทำอะไรเลย ผลคือเป็นคนทำอะไรไม่เป็น ยันทุกวันนี้

ตอนนี้เหลือ 2 ทางที่ผมจะเดินแล้วมีความสุข
คือ
เป็นชาวสวน ปลูกผักทำเกษตรกิน
กับ
ฝึกตัวเองให้สามารถตั้งมั่นในศีลในวินัยของพระพุทธเจ้า แล้วบวช

ซึ่งคนเลว ๆ อย่างผมที่ยังมีจิตใจไม่มั่นคง อาจจะเลือกทางเป็นชาวสวนจะสบายใจกว่า

ทำเถอะครับ
หาครูบาอาจารย์สอนทำสมาธิ

คนเราไม่จำเป็นต้องทำถูกต้องทุกอย่างเสมอไปหรอกครับ
คุณชีวินไม่จำเป็นต้องมีชีวิตแย่ ๆ แบบผม

 

สิ่งที่ทำให้ผมเป็นผมในทุกวันนี้ คือความกลัวการผิดพลาด+การไม่สามารถทำสิ่งที่ตัวเองชอบ+การไม่รู้ไม่เข้าใจอะไรสักอย่างครับ ทำไมคนนี้อยากให้เราทำอย่างนั้น ทำไมคนนั้นอยากให้เราทำอย่างนี้ ทำไมเขาไม่อยากให้เราทำอย่างโง้นอย่างงี้อย่างงั้น = =
งงกับชีวิตมาตลอดโดยไม่เคยมีตอบให้ความสงสัยกลับคืนมาที่เราเลย
จะทำอะไรก็กลัวโดนดุโดนด่าโดนว่าตลอด ซึ่งมันเป็นความหลังที่ไม่ดีเอาเสียเลย