นิทานสนุก..พระเครื่องและเครื่องราง (พระเพชรหลีก)

เรียนเชิญร่วมทำบุญวิหารทานในพุทธศาสนากับพระอริยเจ้าครับ

 

ว่าด้วยเรื่อง สมเด็จไร้พ่าย.... ผมชิมลางลงแต่ในเพจแหวนปฐพี ไม่ได้บอกอะไรมาก รอให้มีผู้สนใจทักมาเอง ก็ยังดีมีผู้สนใจทักมา4ท่าน เลยแบ่งให้บูชาไป...
รุ่นนี้พิเศษ สร้างประมาณ 20 องค์ครับน้อยที่สุดที่เคยทำมา ด้วยเหตุผลดังนี้...

1.สร้างกด วันพญาวัน วันดีที่สุดในรอบปีคือ 16 เมษายน

2. เบื่อการสร้างพระแล้วครับ ตัวผมเองยังเบื่อผมเชื่อว่าผู้ติดตามย่อมเบื่อ เยอะจนเบื่อ

3. กดในฤกษ์สะดวก คือตะวันขึ้น สวดมนต์ไหว้พระทำกายใจให้ผ่องใส เริ่มกดจนจบที่ 9.09 ก็พอ ด้วยความที่ทำให้ดีที่สุดดังนั้น ถ้าไม่สวยยุบทำใหม่ ให้ไม่มีตำหนิใด ๆ (ทำพระสวยเผื่อเกิดชาติหน้า หน้าตาจะได้ดี) บางองค์กดถึง 4-5 รอบถึงพอ เลยได้น้อยประมาณ 20 องค์

4. พอสำเร็จ วันถัดมาคือ 17 เมษา หลวงปู่สงัดก็ละสังขารพอดี

ทีแรกตั้งใจว่ารุ่นนี้จะปิดเป็นความลับ เพราะทำน้อยกลัวไม่พอ จึงลงแต่เพจแหวน ไม่ลงรายละเอียด ให้ผู้สนใจติดต่อมาเท่านั้น กะไม่ลงกระทู้ด้วย แต่มีคนทักมาว่า... ผมเก็บไว้ก็วางแป๊ก ไม่เกิดประโยชน์อีกทั้งนึกถึงครูบาอาจารย์ที่อธิษฐานจิตได้บอกไว้ตอนไปรับพระว่า "ดีแล้วให้ไปช่วยคน มีดีกว่าไม่มี ...ตอนนี้นะ!!!

และสำคัญสุดคือ ท่านขอไป 1 องค์ครับ ผมจะมาเล่าความพิเศษรุ่นนี้ในโพสถัดไปว่าพิเศษยังไง เป็นความทรงจำที่ดีที่สุดอย่างหนึ่ง..ของผมเลยครับ...

 

ดังเล่าไปในโพสก่อนหน้า ตอนแรกคิดว่าจะไม่ลงกระทู้แต่ผมเห็นมีสมาชิกที่หายไปนานตั้งแต่ตอนเปิดบูชาแหวนปฐพีไร้พ่ายกด like ให้โพสล่าสุดและมีคนทักว่าหวงไว้ก็ไม่เกิดประโยชน์จึงตัดสินใจลงกระทู้ และเป็นบันทึกความทรงจำผมด้วย

สมเด็จไร้พ่ายก็ใช้มวลสารที่มีนั่นละครับ + กับผมได้นำมวลสารบางส่วนปลุกเสกเพิ่มตอนทำบุญที่ต่างๆ พอสมควร และที่เพิ่มเติมคงผงตะไบชนวนแหวนปฐพีไร้พ่ายครับ...

ผงตะไบนี้เกิดจากตอนหลอมชนวนแหวนเป็นแท่ง แล้วช่างใช้เครื่องตัดแท่งชนวนแหวนเป็นชิ้นๆ เพื่อใส่เบ้าหลอมแหวนแต่ละช่อ ซึ่งผมได้เก็บผงตะไบที่ไม่ตกพื้นไว้ได้พอควร ส่วนที่ตกพื้นผมไม่เอา ช่างก็รู้งาน ขอไปใส่ต้นไม้เพราะมีความศักดิ์สิทธิ์ เหตุที่ผงไม่ตกพื้นเพราะตอนเจียรมีแผ่นกระสอบรองพอดี รอดไป ได้มาพอควรครับ...

ผงตะไบก็ได้ปลุกเสกพร้อมแหวนด้วยเช่นกัน จึงถือว่าสมเด็จรุ่นนี้มีทั้งพลังพระ พลังสายเทพครบ...

ผมรอเวลาสะสางงานจนเดินทางไปนำพระขอครูบาเมตตาอธิษฐานจิตในวันที่ 20 เมษายน โดยแจ้งท่านว่าฝากยาวครับ จะมารับต้นเดือนมิถุนายน ท่านให้วางตรงที่ข้างหมอนท่านเลย...

รุ่นนี้ท่านขอปากกามาจารกล่องปฐมฤกษ์....

 

ตั้งแต่ 20 เมษายน ผมนับวันรอ... กะว่าไปรับต้นมิถุนายนคงจะสุด ๆ เพราะตอนสร้างสมเด็จมหาโภคทรัพย์ รุ่นแรกที่ใช้มวลสารผงหลวงปู่โตเมื่อหลายปีก่อน


ครูบาท่านอธิษฐานจิตเพียง 1 อาทิตย์ 7 วัน... ได้นำไปขอท่านเจ้าคุณลงท่านที่ 2 ท่านเจ้าคุณกล่าวว่า "แน่นมากอึดอัด อักขระลอยออกมาจากกล่องเลย!!!!" สุดท้ายคือเสกซ้ำแทบไม่เข้าต้องใช้วิธีอธิษฐานเอา พอไปขอครูบาอีกท่านสายปราบปลุกเสกกะว่าฝากหลายวัน ครูบาท่านนั้นทัก !!!! "ฝากอะไร แทบไม่มีช่องลงแล้ว" เลยพรมน้ำมนต์แล้วเอากลับครับ

รุ่นนั้นแทบไม่เหลือ กล่องยังโดนขอตัดแบ่งตรงยันต์ไปจนกล่องพรุน555 ผมเหลือองค์เดียวติดตัวจนทุกวันนี้ครับ...

นั่นคือเสก 7 วันนะ ฝันหวานว่าเสกเป็นเดือนคงสุดจะบรรยาย....!!!

สรุป หลังผมเห็นหลวงปู่สงัดและครูบาอาจารย์หลายท่านละสังขาร ผมใจหาย เลยว่าต้องรีบหาของที่ระลึกถึงความผูกพันกับท่านไว้ จึงสร้างรุ่นนี้ไว้ครับ...

แต่สุดท้ายต้องไปรับก่อนกำหนดที่นัดท่าน ด้วยสาเหตุดังนี้ !!!!!

11 พฤษภาคม ผมเกิดอาการหงุดหงิด ๆ ๆ ๆๆ ๆ วันวิสาขบูชาพอดี ยังตกใจ เฮ้ย เป็นไรวะ หรือว่าโดนของก็ไม่น่าใช่ เราก็ปฏิบัติตัวตามเคล็ดไม่บกพร่อง สุดท้ายเลยต้องทำน้ำมนต์อาบ... ก็ดีขึ้นแต่ไม่หายสนิท ก็พยายามไม่คิดอะไร

12 พฤษภาคม ก็มีอาการตกค้าง ก็พยายามทนก็พิจารณาว่า หรือว่าท่านให้ไปรับพระ แต่ก็พยายามคิดว่าไม่ใช่ งานก็เยอะเดินทางทียุ่งยาก และอยากให้เสกนานๆ ตามเจตนาทีแรก....

13 พฤษภาคม ก็หงุดหงิดอีกจนทนไม่ไหว ผมอธิษฐาน "หากให้ไปรับพระจริง ๆ ก็ให้เลื่อนคิว เลื่อนงานได้สำเร็จ" สุดท้ายก็เลื่อนนัดต่างๆ ได้จริง ๆ ช่วงบ่าย 2 เลยตัดสินใจเดินทาง อธิษฐานขอให้เช้าวันถัดมาครูบาอยู่ไม่ติดนิมนต์อะไร... (นอนค้างโรงแรมตามทาง)

14 พฤษภาคม นับวันฝากอธิษฐานจิต 25 วันพอดี ไปประมาณก่อน 8 โมงเช้า ฤกษ์ยามดีมาก

ท่านอยู่ครับ ท่านเห็นผม ท่านหยิบกล่องพระมาเลย555 ถามว่า ทำไมมาก่อนนัด ผมก็อธิบายว่าเกิดหงุดหงิดตั้งแต่วิสาขบูชาครับ เหมือนมีอะไรให้มารับ ท่านก็นิ่งๆ ผมถามท่านซ้ำ ...

"มันวิปริตไปหมดแม้แต่วิสาขบูชา งานอะไรที่จัดก็เปลี่ยนแปลงไป...ฯ" จากนั้นท่านก็คุยสักพัก บอกว่า 9 โมงมีธุระไปสวดมนต์ ผมคิดในใจว่าโชคดี

ท่านหยิบพระมา 1 องค์ถามผมว่า "เกี่ยวข้องกับหลวงพ่อโตด้วยใช่ไหม???"

ผม "ใช่ครับ มีผงหลวงปู่โตผสม มีทุกอย่างครับ เหล็กเปียกก็มี"

ครูบา "พ่อเอาไว้ 1 องค์นะ"

ผม "ได้ครับ เผื่อครูบาให้หลาน...."

จากนั้น ท่านอธิษฐานซ้ำ ผมถามท่านว่า เป็นไงบ้างครับครูบา...

ครูบา "ดี เอาไว้ช่วยคน มีดีกว่าไม่มี ตอนนี้นะ"

ผมขอท่านลงมหาสะท้อนด้วย ท่านก็จัดให้ครับ... !!!!!!

 

หลังได้รับพระที่ฝากไว้ 25 วันผมเดินทางไปขอครูบาอีกท่านสายโชคลาภ เพื่อลงเสริมและเป็นการเช็คด้วยว่าพระแรงเต็มพิกัดยัง ผลคือ ท่านบอกว่า "เต็มแล้ว ดีหลายทางเลย"


จะเห็นว่ากล่องใบเล็กมีพระน้อยนิดไม่ได้เอาไปเป็นลังนะครับ55

 

14 พฤษภาคม ช่วงเที่ยงเสร็จเรื่องแล้วก็เดินทางกลับ เพื่อมาทำงานต่อ ถึง กทม. 15 พฤษภาคมเช้าๆ ผมรีบถ่ายรูป...ส่งพระให้ผู้สนใจ กะว่าพระไปถึง 16 พฤษภาคมคงทันหวยออก และผมก็ได้ลงเพจแหวนไปด้วยชิมลาง



เช้ามา ก็มีผู้ได้รับพระและได้โชคตามที่คิดครับ...





สรุป พระหมดแล้ว... ผู้สนใจบูชาหมดแล้วครับ

 

พระหมดแล้วครับ......

 

สมาชิกส่งมาให้ชมครับ
รุ่นเงินทองสมปรารถนา

 

ไม่กี่วันนี้ผมส่งแหวนไปให้ idol ในการสร้างแหวนที่ผมชอบ ซึ่งแหวนที่ท่านผู้นี้สร้างเป็นแรงบันดาลใจในการสร้างแหวนของผมเองครับ
ท่านนี้ได้แหวนไปก็ไปรีวิวกระแส (ผมคิดไว้แล้ว555) ซึ่งคนรีวิวก็แม่นดีถ้าเป็นจริงอย่างเขาว่านะ ขนาดไม่บอกชื่อก็ตอบถูก (หรือคนที่รีวิว อาจเป็นผู้บูชาแหวนปฐพีไร้พ่ายไปก็ได้ ถ้าเก่งขนาดรู้ชื่อโดยเราไม่บอกจริงนะ 55)

ก็ถือว่าแหวนปฐพีไร้พ่ายเป็นมรดกที่หลวงปู่สงัดมอบให้พวกเรานะครับ ขอให้นำไปใช้ต้านภัย WW3 ได้เลย

 

เรียนเชิญสมาชิกร่วมทำบุญกับพระโพธิสัตว์ได้ครับ แล้วแต่ศรัทธา สะสมบุญในยุคกลียุคอย่างนี้ไว้ไม่ขาดทุนแน่นอนครับ

 

หลายปีก่อน สิบกว่าปีก่อนได้ ผมได้ไปทำบุญกับหลวงปู่ปลอด วัดโพธิ์นิมิตร ตลาดพลูหลายครั้งมาก วัดนี้มีปรมาจารย์ในตำนานในอดีต 2 ท่านคือ เจ้าคุณทักษิณ กับหลวงพ่อฑูรย์ ซึ่งผมไม่เคยพบนะครับ

ศิษย์ที่ดูแลหลวงปู่ปลอดเคยเล่า ในอดีตพระที่จะบวชไม่สึก เจ้าคุณทักษิณจะแจกพระเพชรหลีกให้คนละองค์ (ถ้าจำไม่ผิดนะ) อันแสดงถึงความหายากของพระเพชรหลีกของท่าน

ผมได้นำผงวิเศษให้หลวงปู่ปลอดอธิษฐานจิตไว้ด้วยครับ หลวงปู่ยังแจกพระเพชรหลีกของท่านให้องค์นึง ซึ่งคิดว่าคงมีคนมาถวายท่านไว้แจก เพราะรูปลักษณ์พระคล้ายของหลวงพ่อมหาวิบูลย์ ที่ จ.ตากมาก จะองค์เล็กๆ ประมาณนิ้วมือ

ทีนี้สาระสำคัญของพระเพชรหลีกเจ้าคุณทักษิณอันเป็นตำนานเพราะฝังข้าวเปลือกพิรอด

 

สมัยผมเด็กๆ อยู่ ตจว. ได้อ่านหนังสือของกายสิทธิ์ธรรมชาติ มีกล่าวถึงข้าวเปลือกพิรอดไว้ด้วย
ข้าวเปลือกพิรอด คือข้าวเปลือกที่รอดจากการขัดสีเป็นข้าวสาร
โดยต้องรอดแบบไม่มีการขัดสีใดๆเลย จากนั้นก็นำมาหุงปนกับข้าวสาร แล้วไม่มีแตก ถือว่า รอดการเสียดสี รอดผ่านความร้อน
สมัยเด็กๆ บ้านผมก็หุงข้าวจากกระสอบ ไปค้นๆก็เจอบ้าง ก็ทำตามสูตร แต่ด้วยความที่ไม่สนใจ ก็สูญหายไป
มาจนทุกวันนี้เราซื้อข้าวในห้างก็ไม่มีข้าวเปลือกปนมาแล้วครับ และของแบบนี้ไปซื้อหามาก็อาจไม่ได้ข้าวเปลือกแบบพิรอดแท้ๆ

 

ในเรื่องเล่า อ.ไพฑูรย์ก็กล่าวถึงข้าวเปลือกพิรอดไว้ ว่าสามารถใช้กรีดทำลายความคงกระพันของคนหนังเหนียวได้ ไม่ว่าจะมีวิชาดีแค่ไหน ก็คงด้วยเคล็ดว่าทุกคนย่อมกินข้าวเป็นอาหาร ดังนั้นย่อมมีเชื้อพระแม่โพสพหล่อเลี้ยงในตัวนี้เอง (โตมาเพราะกินข้าว)
ตรงกับครูบาบางท่านบอก ข้าวเปลือกพิรอดฆ่าคนได้
ผมเคยอ่าน มีปรมาจารย์ในตำนานฝังข้าวเปลือกพิรอดในตัวศิษย์ให้แคล้วคลาดตอนไปรบสงครามโลกก็มี (ที่อ่านหนังสือมานะครับ)

 

แม่โพสพเป็นเทวีแห่งข้าวมีพาหนะเป็นปลากรายทอง ในวันหนึ่ง ณ เมืองไพรสาลี สโมสรสันนิบาตมนุษย์ได้ปรึกษากันว่าระหว่างพระพุทธเจ้าและแม่โพสพ ผู้ใดเป็นผู้ที่มีคุณประโยชน์มากกว่ากัน ซึ่งต่างกราบทูลว่าคุณบารมีของพระพุทธเจ้านั้น มีมากกว่าแม่โพสพ ครั้นเมื่อแม่โพสพได้ฟังเช่นนั้น แม่โพสพจึงคิดน้อยใจทั้งที่ตนนั้นปกปักรักษามนุษย์อยู่ อีกทั้งยังดลบันดาลให้มนุษย์มีข้าวปลาอาหารกินอย่างอุดมสมบูรณ์ แต่มนุษย์ไม่เห็นความดีของตน แม่โพสพจึงได้หนีไปยังป่าหิมพานต์ ณ เขาคิชฌกูฏ

และเมื่อแม่โพสพหนีจากไป โลกมนุษย์ก็เกิดความอดอยากขึ้น ทำไร่ไถนาก็มิได้ผลผลิตเท่าที่ควร เหล่ามนุษย์จึงชวนกันไปเฝ้าพระพุทธเจ้าเพื่อขอความช่วยเหลือ พระพุทธเจ้าจึงโปรดให้พระมาตุลีไปเชิญแม่โพสพกลับมา โดยพระมาตุลีนั้นได้ตามแม่โพสพไปถึงภูเขาทบกัน ทำให้ไม่สามารถเดินทางต่อไปได้พระมาตุลีจึงใช้ให้ปลาสลาดไปตามแม่โพสพต่อจนพบทั้งนี้ ปลาสลาดได้ทำการกล่าวถึงปัญหาต่าง ๆ ที่มนุษย์ประสบพบเจอให้แม่โพสพได้รับฟัง และอ้อนวอนขอให้แม่โพสพกลับคืนสู่โลกอีกครั้ง ฝ่ายแม่โพสพจึงตอบกลับไปว่า “อยู่ที่นี่เราสบายถ้าจะไปใจแม่หายเพราะเขาไม่รู้บุญคุณ แม่จะให้แต่เมล็ดข้าวไปดูแลฝูงคน เมื่อเก็บเกี่ยวพึ่งนึกถึงเรา เราจะไปปีละหน ตรวจดูผู้คนเก็บเกี่ยวแล้วให้ทำขวัญข้าว”

หลังจากนั้น แม่โพสพจึงได้มอบเมล็ดข้าวจำนวน 7 เมล็ด ไปทำพันธุ์ข้าวสำหรับเพาะปลูก และแม่โพสพยังกำชับด้วยว่า หากมนุษย์ทำไร่ไถนาและเมื่อเข้าใกล้เวลาเก็บเกี่ยวก็ให้จัด “พิธีทำขวัญข้าว” ปลาสลาดก็ลากลับมาเล่าให้พระมาตุลีฟังตามคำแม่โพสพ พระมาตุลีจึงรับเมล็ดข้าวแล้วเหาะกลับไปเมืองไพรสาลี

แต่ในระหว่างทางขณะที่พระมาตุลีหยุดพักอาบน้ำ ได้มีนกกระจาบมาขโมยเมล็ดข้าวสองเมล็ดแล้วบินหนีไป ข้าวทั้งสองเมล็ดนั้นได้ตกลงมายังโลกมนุษย์และกลายเป็นข้าวผี (วัชพืชนาข้าว) พระมาตุลีนำเมล็ดพันธุ์ข้าวส่วนที่เหลือไปถวายพระพุทธเจ้า จากนั้นพระพุทธเจ้าจึงเรียกมนุษย์มาพร้อมกันและทรงอธิบายให้มนุษย์ฟังพร้อมด้วยนำเมล็ดพันธุ์ข้าวให้แก่มนุษย์ ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา เมื่อถึงเวลาเก็บเกี่ยวข้าว มนุษย์จะมีพิธีกรรมทำขวัญเชิญแม่โพสพเป็นประจำทุก ๆ ปี ฟังจากตำนานแล้วมีการกล่าวถึงพระพุทธเจ้าด้วย แสดงว่าพระแม่โพสพนั้นต้องเป็นเทพในศาสนาพุทธอย่างแน่เลย

อ้างอิง
https://library.stou.ac.th/2022/05/stoulibrary-podcast-05-phosop-goddess-of-rice/

 

โดยสรุป นับว่าข้าวเปลือพิรอด เป็นอะไรที่ผมตามหามาหลายปีแล้วครับ จวบจนได้ทราบว่า ญาติ ๆ ที่อยู่อีสานเขามีอาชีพทำนา ก็ได้สอบถามไปจึงรู้ว่า ยังพอมีบ้าง เพราะแถวนั้นเขาจะทำนา สีข้าวไว้กินเองครับ เรียกว่าข้าวไม่ต้องซื้อ ปลาก็จับในนาเอา ผมเองก็หลายๆ ปีไปเยี่ยมซักที

จนเมื่อไม่นานนี้น้องผมเดินทางกลับไปเยี่ยมญาติ จึงฝากน้องไปตามหาให้ด้วย ซึ่งก็รู้ว่า ญาติสีไว้ 2 กระสอบของข้าวเจ้า ส่วนข้าวเหนียวไม่มีเลย แต่ดูเหมือนจะราบรื่นแต่ไม่ได้เหมือนดังที่คิดนะครับ... เพราะพอมาคัดแยกตามสูตรเหลือไม่ถึงครึ่งของครึ่งที่ได้ 55

 

โดยสรุป จากการให้น้องคัด ๆ มา 2 กระสอบได้ข้าวเปลือกพิรอดที่มองตาเปล่าปกติ ประมาณ 63 เม็ด ผมดีใจมาก แต่หลังจากที่ได้มา ก็มาส่องกล้องส่องพระตรวจพื้นผิว ปรากฎว่าแทบหงายหลัง เพราะเกินครึ่ง มีสภาพผิวแตก ก็ถือว่าใช้ไม่ได้ ดูตาเปล่าไม่ได้จริง ๆ ครับ จากนั้น ก็นำไปหุงปนข้าวสวย แล้วมาตรวจสภาพอีกทีว่าไม่มีผิวแตก ก็กลายเป็นหลงเหลือ 20 เม็ดที่ใช้ได้ แทบน้ำตาไหล

บางเม็ดส่องกล้องแล้วมีแตกนิดนึง ผมเสียดายมากกะหยวน ๆ แต่คิดได้ว่าเราทำทั้งทีต้องให้ดีที่สุด นึกถึงความเป็นจริงว่าเป็นของกายสิทธิ์ที่รอดเสียดสี รอดภัย หากมีถลอกเราคงเสียความรู้สึกจึงตัดใจ...เอาให้ดีที่สุดได้ 20 เม็ดครับ เพื่อตามรอยพระเพชรหลีกในตำนาน...

 

ปฐมเหตุแห่งความคิดสร้างพระเพชรหลีก อาจดูเหมือนไร้สาระแต่ก็ทำให้เกิดแรงบันดาลใจจริงครับ

1. เวลาขับรถไปกินข้าว หรือไปซื้อของตามร้านต่าง ๆ หรือที่อื่นๆ ผมจะพยายามจอดให้ห่าง ๆ รถคันอื่น เพราะกลัวรถอื่นมาจอดข้าง ๆ แล้วเปิดประตูโดนรถเรา ซึ่งเกือบทุกครั้งก็จอดเช่นนี้ ห่างๆ คันอื่นแต่พอจะกลับไม่รู้เป็นไงชอบมีรถอื่นมาจอดข้างรถผม จนคนใกล้ชิดยังแปลกใจ ว่าทำไมรถอื่นชอบมาจอดข้างรถเรา ผมได้แต่บ่นว่า "สงสัยครูบาลงเมตตาดีเกินทำให้มีแต่คนอยากอยู่ใกล้ 555"

2. เวลาไปซื้อของเวลาจ่ายเงินโดยเฉพาะในห้าง ก็พยายามไม่ไปเวลาพักที่คนมาก ๆ ไปจ่ายเงินที่ช่องว่างๆ ก็ไม่รู้ทำไมชอบมีคนมาต่อคิว แล้ววางของทั้งที่เรายังจ่ายเงินไม่เสร็จ55

โดยสรุป อาจเหมือนไร้สาระ แต่เอาว่าอยากสร้างเพื่อหลีกหนีเรื่องวุ่นวาย เรื่องปวดหัวครับ คือไม่มีอะไรมากระทบจิตใจให้สงบสุข..



ผงปถมังปู่เทียม ฆราวาสศิษย์หลวงพ่ออุตตมะ ท่านลบผงเองครับ ตามตำราสายมอญ นี่คือมวลสารที่ได้มาใหม่...