นี่ ๆ เหล่านักปฏิบัติ จ๋าาา ช่วยวิสัชนา ตอบ นู๋บี ทีซิ ว่า ขรัวตาจะตีไหมค้าาาาาาาา ?

คุณเตช
เคขวัญนะเขาน่ารักนะ
คำพูดเขาเตือนสติได้มาก อ่านทีไรก็ชวนให้สติมา
เราไม่คิดกับใครว่าใครเป็นพวกใครนะ
เพราะทีแรก เล่าปังหรือหลายคน ก็วิวาทะกับเรามาทั้งนั้น
แต่หลายแง่มุม เขากล่าวได้ดีได้น่าฟัง เราก็ฟัง..

หลายคนในบอร์ด แรกมาก็ตั้งแง่กันก่อน แล้วมาปรับว่าอะไรลงกันได้
หลายคน เห็นแรกดีกันนัก ก็มาทะเลาะกันรุนแรงเสีย

คุณเตช อาจสงสัยว่าทำไมเราตอนนี้ที่ดูเหมือนอยู่ข้าง เล่าปัง กับเค
แต่ก็ไม่ทะเลาะกับคุณ เพราะเราคิดว่าเรื่องธรรมนี่ไม่ใช่ของง่าย
ใครอยากพัฒนาตัวเอง ก็ต้องทำ พูดอย่างเดียวมีแต่หลงป่า..
เพราะตอนกิเลสมาแล้วหน้ามืด ทำไม่ทัน เพราะไม่ลงมือทำบ่อยๆ
พูดธรรม แต่ไม่ทำ คุณธรรมที่ควรมีก็เลยกลายเป็นคุณน่ะทำ
คือ ต่างฝ่ายต่างว่าทำไมคุณไม่ทำล่ะ คือสอนให้คนอื่นทำซะ

อย่าจมอยู่กับอดีต
มามองในแง่ดีของกัน ใครไม่พัฒนา เราไม่คบดีกว่าเนอะ

แต่ก็มีนะ พวกพัฒนาไม่ได้เข้าข่ายวิปลาสรุนแรง
เพราะชอบไปปรามาสพระอริยะ หาเรื่องใส่ตัวเปล่าๆ
ของจริง ดูไม่ยาก ท่านก็ต้องปรามลูกศิษย์ให้อยู่ในธรรม
ของปลอม ก็ส่งเสริมลูกศิษย์ออกนอกธรรม แล้วกลับเรียกการกระทำนั้นว่าปกป้องศาสนา
อีกหน่อย พวกนี้คงชวนกันไปเผาคนที่พวกเขาคิดว่าทำร้ายศาสนากันล่ะ


:boo:

 

คารมคมคาย นะ เต้าเจี้ยว

 

แถไปวันๆ สร้างภาพ หลอกตัวเองไปวันๆ

 

คุณ 2 ชาติ ถ้าคุณจะตำหนิใคร คุณก็ควรจะเอ่ยชื่อ และ
พูดเหตุผล ด้วย
เพราะมีแต่คนพาลและคนเสียสติเท่านั้นที่จะเอ่ยลอยๆ

 

ตำหนิโกโบริกับอังสุมาริน แถไปวันๆ สร้างภาพ หลอกตัวเองไปวันๆ ส่วนเหตุผลขี้เกียจแจง จะเป็นพาลหรือเสียสติในสายตาคนอื่นผมก็ไม่ว่าหรอกครับลุงขันธ์ กลัวเป็นอย่างอื่นแล้วไม่รู้ตัวมากกว่าครับ คือกลัวเป็นปาดสร้างภาพเป็นคนไม่ดีซ้อนภาพคนดี
มันก็ยากเหมือนกันนะที่จะพูดอะไรลอยๆ เพราะดูเหมือนมันจะโดนไปหมดเกือบทุกคนเลย ผมดูอยู่เฉยๆดีกว่าเนอะ

 

ตกลงใครเป็นโกโบริ และ ใครเป็นอังสุมาริน
ผมก็สงสัยคุณอยู่นะคุณชาติ
มันเข้าใจยากจริง ๆ

ฟัง ๆ ดูมันจะเป็นผมนะนี่
ถ้าเป็นผมก็ตำหนิมาได้เลย
มันผิดมันถูกยังไงจะได้ชำระกัน
ถ้าผมผิดผมก็ยอมรับ

เพราะไม่ใช่ท่าน อ.ขันธ์ ซะแล้ว
ก็มีผมคนเดียวนี่ล่ะ

เอ้า...ถ้าเป็นผม ผมจะชี้แจงให้ฟัง

 

คุณเต้าเจี้ยว
ขอความกรุณาเลยนะครับ
ถ้าคำไหนเป็นคำที่คิดได้หลายแง่หลายมุม
ผมตาย แน่ ๆ เลย
เพราะตอนนี้ รอดมี กำลังจะเล่นผม
ว่าผมขี้หลีอยู่ด้วย

คุณเต้าเจี้ยว เล่นพูดว่า เคขวัญน่ารัก
คำนี้ รอดมี ต้องเอามาเล่นผมแน่
ผมตายแน่ ๆ เลย ถ้ามีใครเข้าใจผิดเข้า
เพราะตอนนี้หลายคนเริ่มจะเชื่ออย่างนั้นซะแล้วสิ

ส่วนเรื่องความคิดเห็นที่ขัดแย้งเรื่องธรรมะ
ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไงดีครับ
ไม่รู้คุณเต้าเจี้ยวจะคิดยังไงนะครับ
ผมขอบอกตรง ๆ เลยนะครับ
ไม่ได้คิดจะอวดตัว หรือ ยกตนกดข่มคนอื่น
แต่ขอพูดความจริงที่ได้รู้ได้เห็นมา

มันมีฝั่งหนึ่งที่รู้จริง กับ อีกฝั่งหนึ่งที่ไม่รู้แต่เอามาพูดแค่นั้นล่ะครับ

ความจริงมันเป็นอย่างนี้ครับ....

 

พลิกแพลงหลอกจิตด้วยสุภะกับอสุภะ

 

คิดดูนะคุณชาติ
คนเรานี่ถ้าอยู่กับโลกไซเบอร์เกือบทั้งวัน
เค้ารับสื่ออะไรจากโลกไซเบอร์
คนที่รับสื่อทางตา ทางหู กระทบเข้า อายตนะเหล่านี้ทั้งวัน
จิตใจเค้าจะสงบเป็นสมาธิได้มั้ย คุณลองคิดดู
ผมบอกได้เลยนะว่า ร้อยทั้งร้อย จิตสงบไม่ได้

แล้วคนที่อยู่กับโลกไซเบอร์ได้ทั้งวัน
เค้าต้องอยู่กันเป็นกลุ่ม เป็นคณะ
มีโลกแห่งการติดต่อสื่อสารระหว่างกัน
เหมือนสังคม สังคมหนึ่งใช่มั้ย

และในสังคมนั้นก็ต้องมีสังคมย่อย ๆ ใช่มั้ย
เป็นสังคมย่อยที่มีเกี่ยวพันกันใกล้ชิดมากกว่าสังคมใหญ่ใช่มั้ย
และในสังคมย่อยซึ่งมีความใกล้ชิดกันมาก ให้ความเชื่อถือกันมาก
เค้าจะมีผู้นำทางความคิด ผู้นี้สามารถที่จะครอบงำทางความคิดได้
ถ้าหากผู้นำทางความคิด เป็นคนจิตใจไม่ดี เป็นมิจฉาทิฏฐิ
ยิ่งในแง่ของการปฏิบัติ ถ้ามีผู้นำเป็นมิจฉาทิฏฐิ
ผู้ตามย่อมเป็นมิจฉาทิฏฐิด้วยใช่มั้ย

และยิ่งผู้นำที่มีอำนาจครอบงำทางความคิดผู้ตาม
มีจิตใจสกปรก หวังประโยชน์จากผู้ตาม
ผู้นำคนนั้นย่อมสามารถใช้อำนาจครอบงำทางความคิด
หลอกล่อเอาประโยชน์จากผู้ตามได้ใช่มั้ย
นั่นล่ะคืออันตรายในโลกไซเบอร์
เพราะการติดต่อสื่อสารในนี้ไม่มีร่างกายบังความคิด
หรืออำพรางความคิดได้
แต่การติดต่อสื่อสารในนี้
เป็นเรื่องของการสัมผัสความคิดระหว่างกันโดยตรง
ซึ่งอันตรายมากเพราะเมื่อใครครองงำทางความคิดใครได้
ผู้ที่ถูกครอบงำย่อมถูกล่อลวงเสียซึ่งผลประโยชน์ได้

นี่ล่ะคือสิ่งที่ผมมองเห็น
บางคนเอาธรรมะมาอ้างบังหน้าชักชวนคน
แต่เบื้องหลังมีผลประโยชน์แอบซ่อนไว้
แล้วพยายามกระทำตนเป็นผู้นำทางความคิด
เพื่อครอบงำความคิดคนอื่น
แล้วล่อลวงเอาผลประโยชน์ที่ตนต้องการ

นี่คือเหตุผลของผมที่ต้องอยู่ตรงนี้
เอาหัวใจ ดึงหัวใจเอาไว้

แต่สำหรับผม
ผมเอาผลประโยชน์บังหน้าหรือเรื่องทางโลกมาบังหน้า
แต่แอบซ่อนธรรมเอาไว้ข้างหลัง
ใครจะสนทนากับผมเรื่องอะไรก็ได้
แต่คนที่สนทนากับผม
ผมจะเอาธรรมะที่ผมแอบซ่อนไว้ข้างหลัง
ให้เค้าเสมอ....

คุณคิดดูแล้วกันว่า

คนที่เอาธรรมะมาอ้างบังหน้า
แต่แอบซ่อนผลประโยชน์ที่ตนต้องการไว้ข้างหลัง

กับคนที่เอาผลประโยชน์ หรือเรื่องทางโลกมาบังหน้า
แต่แอบซ่อนธรรมะไว้ข้างหลัง แล้วหยิบยื่นธรรมะให้ผู้อื่น

มีความแตกต่างกันอย่างไร

บางทีผมท้อจนนั่งร้องไห้คนเดียวมีใครมารู้กับผมบ้างล่ะ

 

ขอร่วมสนุกจั๊กหน่อยนะ แบบว่า เฮี่ยกะเอี้ยก้วย มันอยู่ไม่สุข อิอิ

โกโบริ = คุณนิวรณ์ เล่าปัง เอกวีร์ หรือ บุคคลทั่วไป(มากกว่า)สามคน
เพราะ กวนทรีน...คนบางคนไว้มาก อิอิ

อังสุมาริน = เจ๊ ขวัญ คนน่ารักของเต้าเจี้ยว คนเดียวเท่าน้าน...คนอื่นไม่เกี่ยว 55

แถไปวันๆ = 2 ชาด เพราะสติแตก+แถกไปได้ทุกวัน ขนาดมาแถกในหลุมดำ
ก็ยังจะทำ โฮะ โฮะ โฮะ

หลอกตัวเองไปวันๆ = หนูพะโล้ ผู้น่าลักกกกกก ของท่านรอดมี ฮิฮิ

ปาดสร้างภาพเป็นคนไม่ดีซ้อนภาพคนดี = ลุงขันรึป่าวววว??? เล่นของสูงนะเนี่ย ฮุฮุ

แบบว่า เอี้ยก้วยเขาเป็นสาวกลัทธิสีลพตรปรามาส อยู่นี่นะ
ก็เลยเห็นแต่คนอื่นเลว ไม่เคยเห็นความเลวของตัวเองซักกะติ๊ด อะแฮ่ม!!
เห็นแต่ความดีเลิศ ประเสริฐศรี มณีเด้ง ของตัวเองตลอด 555
และถ้าชอบใจใครนะ ก็จะเห็นแต่ความดีของคนนั้น มองข้ามความเลวๆของเขา
ได้เสมอ ให้อภัยได้เสมอ แต่ถ้าไม่ชอบใครนะ หูย...คนนั้นทำอะไรก็เลว
ไปหม๊ดดดเลยแหละ ไม่เคยเห็นความดี พูดอะไรออกมา ก็ขัดหูขัดตาขัดใจ เอี้ยก้วย ซะไม่มี
เห็นแล้ว งุงิ รำคาญ โคดๆ เหมือนคนบอดเลยขี้โมโหเลย จริงๆนะ ไม่ได้โม้

เอี้ยก้วยมาเอง 555



รูปประกอบจาก เจอตัวเงินตัวทอง...เป็นกองทัพ.... http://www.oknation.net/blog/chompoopookha/2009/08/26/entry-2

 

หยวนๆหน่า นะ! กากี่นั๊งทั้งนั้น
วันนี้ฟัดกันนัว พรุ่งนี้กระหนุงกระหนิง
เอ็งมั่ง ข้ามั่ง ถูกๆ ผิดๆ ล้วนแล้วแต่เสขะบุคคลกันทัางน้าน !
(เอ๊ะ แต่ก็มีลางคนที่เค้าพบทางสว่าง ก็มาชี้แนะนะ ลางคนมั่วก็แยะ ยากจะรู้จินๆ)

นี่กระมัง ตอนนุ๊นที่พระพุทธองค์โน้มพระทัยไปทางที่จะไม่ตรัสสอน เนื่องด้วยธรรมที่ทรงตรัสรู้แล้วนั้น ยากที่มนุษย์จะเข้าใจได้โดยง่าย(บ้างว่าท้อใจ สงสัยในอรรถกถาหรือส่วนขยายน่ะ แต่ไม่ใช่ร๊อก พระพุทธเจ้าไม่ท้อร๊อก) แต่สหัมบดีพรหมณ์กราบทูลอาราธนาพระพุทธเจ้า ว่า

สัตว์ในโลกนี้ ที่มีกิเลสบางเบาพอที่จะฟังธรรมเข้าใจนั้นมีอยู่ ขอพระองค์ได้โปรดแสดงธรรมช่วยเหลือชาวโลกเทอญ พระพุทธองค์ใคร่ครวญแล้ว จึงตัดสินพระทัยตรัสสอนสรรพสัตว์

ก็พวกเรามิใช่รึ ที่เหมือนมีอะไรบังตานิดหหน่อย บ้างก็หนา ก็ช่วยๆกันคลำไปเรื่อยๆเส่ ผิดๆถูกๆก็ย่อมมีบ้าง ให้อภัยกันบ้าง ด้วยหลักเข้าใจ เห็นใจ แต่ไม่ตามใจนะ ! (ก็ต้องกล่าวแก้ปรัปวาท มัวตามใจก็เป็นอันไม่รู้เรื่องพอดี แต่ถ้าไม่ถึงพร้อม ทั้งเหตุปัจจัยทั้งมวล โดยเฉพาะปัญญาแล้วไซร้ ลางทีก็เหนื่อยเปล่า)

ครั้งนึงที่บริเวณ บ้านเวฬุวคาม ชานเมืองเวสาลี(บริเวณปาวาลเจดีย์ปัจจุบัน) ตอนพระพุทธองค์ใกล้จะเสด็จปรินิพพาน มารได้เข้าไปเฝ้าพระพุทธเจ้า ณ ที่ประดับ ได้กราบทูลให้พระองค์ปรินิพพาน พระองค์ได้ตรัสพระวาจาโต้ตอบกับมารตามลำดับ ดังนี้

พระองค์จะปรินิพพานก็ต่อเมื่อสาวกทั้งหลายของพระองค์มีคุณสมบัติเพียงพอ

๑. ศึกษาธรรมจนแตกฉานเป็นพหูสูต(ต่อตนเองน่ะ ต้องรู้ถูกเข้าใจถูก)

๒. ปฏิบัติตามที่ศึกษามาจนถูกต้องและได้รับผลแห่งการปฏิบัติ(ปฎิบัติด้วย)

๓. มีความสามารถถ่ายทอด เผยแผ่ให้กับคนอื่นได้รู้ตาม(ต่อผู้อื่น คือแนะเขาได้)

๔. กล่าวแก้ "ปรัปวาท" (การกล่าวร้ายเข้าใจผิดต่อพระศาสนา) ให้ราบคาบ หมายถึงมีวิญญาณของผู้ปกป้องพระพุทธศาสนา

ข้อนี้มังที่ยาก หลายครั้งที่เห็น พุทธบริษัทกลัวตกนรก ไม่กล้าสงสัยคำสอน บ้างก็ศรัทธาบังตา(ศรัทธาข้อนี้จึงว่าคู่กับปัญญา วิริยะคู่กับสมาธิ มีสติเป็นผู้จัดการ คอยบาลานซ์อินทรีย์ให้เกื้อกูลกันพอดี)

และเป็นเหตุให้ถกเถียงกันแบบเอาชนะคะคานกันด้วยทิฏฐิ แต่ลางทีมันก็มิจฉาน่ะ ยากจินๆที่จะกล่าวแก้ปรัปวาทด้วยปัญญา เหล่าฮูเองอารมณ์ค้างบ่อยปาย เวลาต่อปากต่อคำ ใครๆก็เถียง ใครๆก็ดื้อ เราผู้เฒ่าถูกที่ซู๊ด ประจำล่ะ

คุณสมบัติ เหล่านี้จะต้องมีพรั่งพร้อมทั้งภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ทั้งระดับเถระ มัชฌิมะ และนวกะ สอดคล้องกับที่ตรัสไว้ในอีกแห่งหนึ่ง.......
(ไปลอกมาน่ะ สนใจตามไปอ่านที่มหาปรินิพพานสูตรนะ

การแก้ปรัปวาทนั้น หมายถึงพุทธบริษัททั้งหมดน่ะแหละ ส่วนใหญ่ยกยอดไปให้พระกันซะหมด พอมีใครซักค้าน สงสัยพระชื่อดัง มักเป็นปัญหาที่พระด้วยกันไม่ใคร่พูด (เพราะไม่เป็นภัยแก่ใครโดยสมณสารูป) แต่สำหรับฆราวาส มีหน้าที่ สำนึก ตระหนักถึงการเป็นเจ้าของร่วม จึงชอบที่จะออกมาช่วยกันปกป้องศาสนากัน ไม่มัวหลงติดศรัทธากันจนมึดบอดจนละเลยหลักพุทธรรม ที่จะแก้ปรัปวาท ก็เลยไปติดอยู่ที่เคารพ ศรัทธา กลัวตกนรกกัน ไม่ได้เคารพพระดำรัสตรงนี้กันสักเท่าไร

ฉนั้นจึงว่า หยวนๆน่ะ ค่อยๆดูแลสอดส่องกันดีก่า เหล่าฮูพยายามแก้ปรัปวาท มักจะถูกลบเหี้ยนน่ะ แต่จะแก้ก็ต้องมีปัญญาให้ถึงพร้อมล่วย ลางทีรู้ถูกๆผิดๆเถียงไม่ทันน่ะ ส่วนฝ่ายผู้รับฟัง หากน้อมรับฟังโดยปราศจากอคติใดๆ ใช้ปัญญาพิจารณาให้มาก(โมหะน้อยๆ ข้อนี้ยาก ศรัทธานี้เผลอๆก็น้องโมหะนะ) ก็ไม่ต้องหลงป่ากู่ไม่กลับ แต่หากจะดื้อรั้นดันทุรังต่อไป ก็เป็นอันตัองใช้หลักอุเบกขามาช่วย จะได้วางใจล่วงหน้าว่าจะไม่หวั่นไหวสั่นคลอน และไม่ขุ่นมัวซะเองน่ะ(พูดซะง่าย แต่ยากจินๆ)

เนอะ!

 

ว่ากันไป แล้วแต่จะคิด อยู่เฉยๆดีกว่าถ้าเฉยไม่อยู่ก็ยุ่งนิดๆแล้วก็ถอย
ยุ่งนิดๆแต่แตกประเด็นได้360องศาเลยแฮะ

ใจคนก็เหมือนมีกองไฟเล็กๆ พอเจอน้ำมันเข้าไปไฟมันก็ลุกไหม้แรงกว่าเดิม แรงจนร้อนออกมานอกใจ
ยากจริงหนอจะสาดน้ำมันมั่วๆไม่ให้โดนไฟในใจคนอื่น ก็เข้าใจนะว่ามันมีเชื้อไฟกันแทบทุกคน
(ผมด้วยนะ)
แต่ทำไมบางคนมันกลับไม่ค่อยคิดไฟ คงเพราะเชื้อไฟในใจ เขากองเล็กกว่ากัน หรือเขาพยายามไม่เอาน้ำมันเข้าสู่ใจละมั๊ง

ยังไงก็อย่าให้เขามาแหย่จนไฟติดแล้วหันมาสาดน้ำมั้นกันเองก็แล้วกัน แต่ถ้าใครจะสาดน้ำมันใส่ผมก็เชิญนะ แต่ผมเอาด้วยหรอก ขี้เกียจเป็นตัวตลก

ไม่เอ่ยชื่อ ไม่เอาไปปรุงเข้าตัวก็หมดเรื่อง - - เชิญพวกท่านตามสบายผม ถอยๆ ถอยก่อน ถอยๆ ถอยก่อน

 

เอ้า! สาวๆขอเสียงหน่อย
พะโล้ รักทุกคนเลย
พะโล้ จะอยู่ในใจของพวกคุณตลอดไป..กรี๊ด.....

ป้าดถิโถ่! บักขี้หลีมึงเอ๋ย ฮา ฮา ฮา

 

เต้าเจี้ยวกล่าวได้ดีได้น่าฟัง เราก็ฟังเหมือนกัน

จินๆล่วย เหล่าฮูก็ล่วย

spongeอย่างมาก ฉลาดสุดๆ

ปราม่งปรามาสอารายกันจ๊ะ อันนี้ไม่เห็นด้วยจ้า
ชาวพุทธชื่อว่า ต้องมีศรัทธา(ในพระรัตนตรัย ไม่ต้องศรัทธาสี่หรอกนะ) ที่ต้องประกอบปัญญา ศรัทธามาก หากไม่มีจุดโยงสู่ปัญญา ก็แย่น่ะ

เหมือนพระผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง กำมือที่ยุกยิกเอาไว้ ว่าในมือมีของวิเศษ ดิ้นได้ ศานุศิษย์ที่ศรัทธาอยู่น่ะ พระอาจารย์ว่าเช่นไร ก็ศรัทธาไปก่อนแล้ว แล้วเมื่อไหร่จะถึงปัญญา
(ศรัทธาก็จำเป็น ก็เนื่องด้วยยังต้องอาศัยเพื่อเป็นกำลังให้เพียรพยายามเพื่อถึงปัญญา)

ก็ตอนพระอาจารย์ท่านแบมือน่ะ ศรัทธาเป็นอันหมดหน้าที่ เพราะต่างก็เห็นเป็นที่ประจักษ์ทันที ก็มาถึงปัญญาในที่สุด

หลักศรัทธา จึงต้องมีจุดเชื่อมโยงให้ถึงปัญญาให้ได้ ไม่งั้นก็ไม่รู้อยู่นั่นเอง ไปไม่ถึงปัญญา

เรื่องปรามาสพระอริยะนี่ ใครแต่งตั้งจ๊ะ เราไม่รู้หรอกจ้า สันนิษฐานไว้ก่อนว่าท่านเป็นพระภิกษุเท่านั้น

จำได้พร่าๆเลือนๆว่า พระพุทธองค์ตรัสสอนไว้ว่า
จะรู้ได้ไงว่า ศีลของเขาผู้นั้นบริสุทธิ์หรือไม่ ท่านให้ดูกันนานๆ
จะรู้ว่าผู้นั้นปัญญาดีหรือไม่ ให้ฟังสิ่งที่เขาพูด
เรื่องปรามาสพระอริยะนี่ ขู่กันจัง ผิดวิสัยชาวพุทธที่จะกลัวสิ่งลับๆล่อๆ แล้วไม่แสวงปัญญาให้รู้ชัด เรามีหลักกาลามสูตร หลักมงคลสูตร มีตัวอย่างเรื่ององคุลีมาลย์ และมีตัวอย่างเรื่องปลาปากเหม็นกปิละล่วย

ทั้งนี้ ผู้สงสัยก็ไม่พึงดูหมิ่นพระสงฆ์องคเจ้าทั่วไปอยู่แล้ว แต่เท่าที่เห็นกันอยู่ เป็นการขู่ไม่ให้สงสัยซะละมากกว่า เลยสงสัยหนักเลยง่ะ
ข้อนี้ ถ้าเป็นการปรามาสที่พูดกันทุกเมื่อเชื่อวัน เหล่าฮูไม่กลัวจ้า เพราะไม่ปรามาส แต่สงสัยว่าท่านพูดจริงรึ สงสัยเฉยๆไม่ตกนรกม๊าง !

ข้อนี้ให้ย้อนไปดูที่พระพุทธองค์ปรารภไว้ เรื่องพุทธบริษัทควรมีคุณสมบัติกล่าวแก้ปรัปวาทน่ะ อย่าไปกลัวปรามาสเล๊ย(สงสัยเดี๋ยวคงมีคนอยากลบล่ะ)

การจะกล่าวแก้ ก็ต้องกล่าวแบบมีปัญญาล่วย ขืนเถียงไปมาก็กลายเป็นวิวาท เท่าที่เห็นยังไม่ทันไร ลบทิ้งหมด
พระชื่อดังพอมีกรณีที่ต้องสงสัย พุทธบริษัทพากันปิดปากเงียบ กลัวปรามาส น้อยคนที่จะมากล่าวแก้ตามหลักธรรมวินัย
(ครั้งหนึ่ง พระยันตระ นิกร ภาวนาพุทโธ ก็กระอักกระอ่วนอย่างนี้แหละ มีกรณีคลาสสิคคือเปรตกู้ พุทธบริษัทต้องมีสำนึกร่วมปกป้องพระธรรมวินัยถึงจะถูกน่ะ ส่วนพระที่ต้องอธิกรณ์หรือมีข้อสงสัย ก็ควรช่วยกันสอดส่อง
แต่เท่าที่เห็นนะ พวกที่ออกมาสอดส่องดูแลน่ะแหละ ถูกด่าเละน่ะ
ริวๆนี้ก็ที่เห็นๆกันอยู่ เหล่าฮูยิ่งดูยิ่งสงสัย มันลับๆล่อๆ และส่วนใหญ่โน้มเอียงว่าจะศรัทธากันไม่ลืมหูลืมตา ทั้งที่พระหลวงตายังบวชเพิ่งไม่กี่พรรษาเองแท้ๆ สักปปี254?(หาเรื่องอีกแย๊ว)

ข้อนี้ก็ขอออกตัวถึงท่าทีล่วย เดี๋ยวจะหาว่าไปจ้องจับผิดใคร เหล่าฮูเป็นพุทธมามกะ และเห็นความคลาดเคลื่อนทางความคิดหลากหลาย(ว่าทุกคนน่ะแหละ ยกเว้นตัวเอง) ทีนี้ก็ติดตามข่าวสารเพียงแค่ระดับให้เท่าทันเท่านั้น ไม่สนใจจะปรามาสใคร ท่านเองก็ต้องมากล่าวแก้ด้วย ไม่ใช่ปิดข่าวเงียบกริบ พอเรื่องซาๆก็ค่อยออกมา ถูกผิดก็ว่าไปตามนั้น
(ผู้ที่ศึกษามาดีแล้ว คงไม่สงสัยแล้วล่ะ แต่เหล่าฮูไม่รู้เหนือรู้ใต้ ยังมึดๆมัวๆอยู่นั่นเอง เพราะปิดๆกันน่ะ เลยสงสัยไปเรื่อย )

เมื่อเห็นว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องนัก ก็ช่วยกันบอกกล่าว ตามแก้ปรัปวาทในส่วนที่รู้ แก้แล้วก็แล้วไป อยู่ที่ปัญญาของผู้พิจารณาเองล่วย
เหมือนเสื้อกีฬาสี สีนุ๊นสีนี้ เชื่อกันคนละแบบ แต่ผู้มีปัญญา มองแป๊บเดียวก็แยก
หยาบ-ประณีต
โง่-ฉลาด
อะไรเป็นประโยชน์ อะไรไม่ใช่ประโยชน์

เนอะ!

 

ว่าไปแล้วนะ เหล่าฮูเองไม่ค่อยสนใจศาสนาอื่นนัก ตอนเด็กเรียนโรงเรียนคริสต์ มีเพื่อนแยะ ล้วนแล้วแต่แปลกๆน่ะ ไม่ค่อยถูกอัธยาศัย
พอโตขึ้นมา มันเห็นที่มาที่ไปชัดเจนเเลย จริตแตกต่างกัน มันแยกสายโดยปริยายน่ะ
แต่นึกขอบใจป้านู๋ขวัญ สู้อุตส่าห์หาข้อมูลดีๆมาแปะให้ได้อ่าน บางอันนี่นึกไม่ถึงทีเดียว มะรู้ไปขุดมาจากไหน ดูแล้วน่ากลัวจินๆ
ขอบใจนะป้าาาาา

ส่วนท่านขันธ์ก็กล่าวเตือนด้วยหวังดี อันนี้ก็เข้าใจล่าย แต่ก็ถ้อยทีถ้อยอาศัยน่าจะดีน่ะ ด้วยว่าต่างก็มาด้วยเสียสละมิใช่รึ
คนนึงเสียเวลาหาข้อมูลดีๆมาเผื่อแผ่
คนนึงเตือนสติให้จับหลักมั่น
ในฟามเห็นส่วนตัว ก็มีทั้งสองแง่มุมจินๆน่ะแหละ
อยากบอกเหมือนกันว่า ในส่วนของเหล่าฮู 84000พระธรรมขันธ์อ่านไม่รู้ ก็ไม่ค่อยใส่ใจหลักคิดของศาสนาอื่นเท่าไร จะตามอ่านก็เพื่อให้เท่าทันเพียงพอ
แต่ที่มาเห็นในนี้ ทึ่ง อึ้ง เสียว น่ากลัว
สมาคมลับๆล่อๆ ซาตาน พูดกันมานานแล้ว เกี่ยวข้องกับมนุษยชาติ รวมถึงเหล่าฮูล่วย
ข้อมูลนี้ยังไม่ทันดูเลย มาสนุกตอนท้ายๆนี่เอง
วิวาทะคมกริบ อย่างน้อย ท่านขันธ์นี่นับว่ามีน้ำใจ อุตส่าห์มาเตือน
แต่มาเป็นทีมๆเลย ครึกครื้นน่ะ
หึๆๆ

 

คำว่า ปรามาส มีอยู่ 2 ความหมาย

ปรามาส ๑- [ปฺรา-มาด] ดูถูก, ดูหมิ่น

ปรามาส ๒- [ปะ-รา-มาด] การจับต้อง, การยึดฉวย, การจับไว้มั่น, การลูบหรือเสียดสีไปมา, ความยึดมั่น;
มักแปลกันว่า การลูบคลำ

ความหมายของคำที่ 2 มักใช้เป็นคำประกอบ ว่า สีลัพพตปรามาส หมายถึง ความยึดมั่นถือว่า บุคคลจะบริสุทธิ์หลุดพ้นได้ด้วยศีลและวัตร
(คือถือว่าเพียงประพฤติศีลและวัตรให้เคร่งครัดก็พอที่จะบริสุทธิ์หลุดพ้นได้ ไม่ต้องอาศัยสมาธิและปัญญาก็ตาม ถือศีลและวัตรที่งมงายหรืออย่างงมงายก็ตาม),
ความถือศีลพรต โดยสักว่า ทำตามๆ กันไปอย่างงมงาย หรือโดยนิยมว่าขลังว่าศักดิ์สิทธิ์ ไม่เข้าใจความหมายและความมุ่งหมายที่แท้จริง,
ความเชื่อถือศักดิ์สิทธิ์ด้วยเข้าใจว่า จะมีได้ด้วยศีลหรือพรตอย่างนั้นอย่างนี้ล่วงธรรมดาวิสัย
ที่มา

 

อนุโมทนาลุงกิ๊บ การตรวจสอบเป็นเรื่องน่าสรรเสริญ ว่าอะไรจริงอะไรปลอม

ส่วนเราในที่นี้หมายถึงพระอริยะของจริงค่ะ
(แล้วก็คงไม่เกินกับที่เป็นกรณีอยูในกระทู้เว็บนี้ ไม่ได้หมายถึงในวงกว้าง)
หลายคนใช้เพียงอคติตัวเองไม่แยกแยะ ก็ถือว่าขาดการตรวจสอบหาหลักฐาน ..แค่ความคิดความเชื่อของตน โดยไม่แสวงหาความจริงก็ประโคมข่าวให้เป็นวงกว้างออกไปอีก..

คำว่าตรวจสอบ กับ ปรามาส ก็คงใช้ในอาการเดียวกันไม่ได้ทีเดียว
ตรวจสอบด้วยความเหมาะสมใจเป็นธรรม นี่ใช้ได้ทั้งของจริงของปลอม
ตรวจสอบด้วยอคติใสร้าย พูดไปโดยขาดการพิจารณา เข้าข่ายปรามาสได้
ไปเจอของจริงเข้า กรรมจะหนักเสียเปล่า

ปัญหามันอยู่ที่ คนพาลชอบเล่นของจริงนอกกรอบธรรมเพราะไม่รู้ตัว
คนจริง เขาก็เล่นของปลอมไม่มากเท่าไหร่เพราะอยู่ในกรอบธรรม ส่วนใหญ่ก็วางอุเบกขาไปเสียมากกว่า

 

หวัดดี อาเหล่าฮู ว่างจากภาระกิจแล้วหรอคะ
ที่นี่เขาไม่มีอะไรกันจริงๆ หรอกค่ะ
แหย่กันเล่น ทดสอบจิตใจ แต่บางทีก็เอาจริง ทุบเละ อิอิ
ใครไม่รู้ทันใจตัวเอง ก็เสร็จโจร อิอิ
แบบว่าพญาปาดนักสร้างภาพคนไม่ดี ไง
ถ้าเล่นสมบทบาท เด๋วแอนตาซิลแจกรางวัลให้ทุกแผล

ไม่สนุกหรอ เสียดายขาดแม่นางกาฟิลด์ ไม่งั้น จะสนุกยิ่งก่านี้อีก โฮะ โฮะ โฮะ

 

เนี่ย เพิ่งรู้จินๆนะ
ปรามาสๆนี่พูดอยู่บ่อยๆ
ส่วนตัวรู้แค่ว่าประมาท สบประมาท ดูถูก
มีเพื่อนคอยชี้เป็นระยะๆนี่ ลีจินๆ
(เผื่อหลงทางแล้วเห็นเข้า ก็มาสะกิดกันให้รู้ สาธุสาธุจ้า)