เรื่องเด่น การใส่บาตรด้วยศรัทธาอันถูกต้องยังผลให้เป็นสุข

การใส่บาตรด้วยศรัทธาอันถูกต้องยังผลให้เป็นสุข

อานิสงส์แห่งการทำบุญใส่บาตรด้วยข้าวปลาอาหารแก่ภิกษุผู้ปฏิบัติชอบ เชื่อว่า จะทำให้มีกินมีใช้ไม่ขาดแคลนในทุกๆ ภพ ทุกๆ ชาติ แม้จะตายลงไปก็จะไม่อดอยากจะได้พบกับอาหารทานที่ได้เคยถวายเคยให้นั้นอยู่ตลอดกินไม่รู้จักหมด แม้เกิดมาเป็นมนุษย์ก็จะเกิดมาอยู่ในครอบครัวที่อุดมสมบูรณ์พร้อมด้วยโภคทรัพย์และ อาหาร ชีวิตมีความสุข

ดังตัวอย่างที่ปรากฏในสมัยพุทธกาล

เรื่องที่จะนำมาถ่ายทอดไว้ ณ ที่นี้ก็เป็นตัวอย่างที่ดีตัวอย่างหนึ่งซึ่งครบอานิสงส์ด้วยเพราะปัจจัยบริบูรณ์อันได้แก่ วัตถุ เจตนา อาการแห่งการให้ผู้รับบริสุทธิ์ และมีความเป็นไปเพื่อส่วนรวมโดยสมบูรณ์
สมัยที่องค์สมเด็จพระสมณโคดมสัมมาสัมพุทธเจ้ายังทรงมีพระชนม์ชีพอยู่ มีชายยากจนผู้หนึ่ง ซึ่งมีนามว่า “นายกากวฬิยะ”

นายคนนี้เกิดมาในตระกูลที่ยากจน เลี้ยงชีวิตอยู่ในโลกด้วยความยากลำบากต้องทำงานหนักตลอดทั้งวัน ไม่มีเวลาที่จะนึกถึงบุญกุศลสิ่งไรทั้งสิ้น วันหนึ่งภรรยาของเขาเตรียมต้มข้าวกับผักดองรวมกันเป็นข้าวยาคูเปรี้ยวเพื่อจะให้เขากินตามประสาคนจน

ในขณะนั้น พระมหากัสสปเถระสาวกองค์สำคัญแห่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านออกจากนิโรธสมาบัติพอดี จึงพิจารณาถึงบุคคลที่เข้าข่ายทุกข์ยากเข็ญใจที่ควรจักสงเคราะห์ท่านก็พิจารณาไป ก็ทราบด้วยญาณว่านายกากวฬิยะกับภรรยาเป็นคนยากไร้ เป็นผู้สมควรจักได้รับการอนุเคราะห์มากกว่าผู้อื่น เมื่อทราบดังนั้นแล้วพระมหากัสสปเถระจึงได้เดินถือบาตรเดินมุ่งหน้าเข้าไปสู่ตัวเมือง และไปยืนอยู่แทบใกล้ประตูเรือนของนายกากวฬิยะ

พอดีภรรยาของเขาออกมาจากประตูบ้าน เมื่อได้เห็นพระมหาเถระเจ้าผู้เป็นที่เคารพสักการะแห่งองค์พระมหากษัตริย์และเศรษฐีทั้งหลายมายืนบิณฑบาตอยู่หน้าบ้านตน คนยากจนที่แสนทุกข์ยากเช่นนั้นจึงบังเกิดความปีติใจเป็นอย่างมาก มีศรัทธาใคร่จะตักบาตรถวายแก่พระผู้เป็นเจ้า ด้วยข้าวยาคูที่ต้มเอาไว้เพื่อสามี ซึ่งขณะนี้ไม่อยู่ออกไปทำงานนอกบ้าน

เมื่อใจเกิดศรัทธาขึ้นอย่างแรงกล้า นางจึงรีบออกมาจากเรือนแล้วกระทำการกราบที่เท้าพระมหากัสสปะและรับเอาบาตรแห่งพระมหาเถรเจ้าเข้าไปในเรือนใส่ข้าวยาคูเปรี้ยวลงจนหม้อให้สมใจศรัทธา ไม่ได้แบ่งปันไว้ให้นายกากวฬิยะผู้เป็นสามีเลย ครั้นแล้วก็น้อมนำเอสาบาตรนั้นมาถวายแก่พระเถระด้วยความเลื่อมใสเป็นที่สุด

พระมหากัสสปะเถระเจ้ารับเอาบาตรแล้วกล่าวคำอนุโมทนาแล้วเดินกลับไปสู่วิหาร น้อมนำเอาข้าวยาคูนั้นไปถวายแด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าอีกต่อหนึ่ง

สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงรับเอาบาตรข้าวยาคูเปรี้ยวนั้นแล้วทรงมีพุทธฏีกาตรัสให้แบ่งแก่พระภิกษุทุกรูปที่อยู่ในวิหารนั้น
ทานของนางจึงกลายเป็นสังฆทานอีกต่อหนึ่ง เมื่อพระภิกษุซึ่งองค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเป็นประธาน ฉันภัตตาหารและข้าวยาคูเปรี้ยวของคนเข็ญใจอยู่ด้วยความอนุเคราะห์ นายกากฬิยะผู้รู้ข่าวว่าภรรยามีศรัทธาถวายอาหารอันเป็นส่วนของตน ให้แก่พระมหากัสสปเถรเจ้าองค์อรหันต์ ก็ดีใจมากและติดตามมาจนถึงวิหาร ในขณะที่พระภิกษุสงฆ์ฉันเสร็จพอดี

ดังนั้นเขาจึงมีโอกาสได้รับประทานอาหารอันเป็นส่วนที่เหลือจากพระฉันแล้วอีกด้วย

พระมหากัสสปะเถรเจ้าต้องการโมทนาบุญและอยากที่ให้นายกากวฬิยะมีจิตยินดีมากขึ้น จึงกราบทูลถามสมเด็จพระบรมครูสัพพัญญูเจ้าขึ้นต่อหน้านายกากวฬิยะนั้นว่า

“ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงพระภาคย์ พระพุทธเจ้าข้า ภรรยาของนายกากวฬียะผู้นี้ มีศรัทธาถวายบิณฑบาตทาน และต่อมาเมื่อตัวนายกากวฬียะเองทราบข่าว ก็มีจิตยินดีปรีดาในอาหารบิณฑบาตทานนั้นเป็นอย่างยิ่ง อานิสงส์แห่งทานของเขาทั้งสองในครั้งนี้จักมีประการใด พระพุทธเจ้าข้า”

พระพุทธเจ้าจึงมีพุทธฎีกาตรัสพยากรณ์ว่า

“ดูกรกัสสปะ ! นับแต่วันนี้ไปได้ 7 วัน กากวฬียะบุรุษผู้นี้ จักได้ฉัตรสำหรับเศรษฐี เขาจักได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเศรษฐีจากองค์พิมพิสาร เมื่อครบ 7 วันนับจากนี้เป็นต้นไป”

และภายใน 7 วันนั้น นายกากวฬิยะก็ได้สมหวังที่ต้องการ กลายเป็นธนเศรษฐีประจำเมืองราชคฤห์ ด้วยกรรมที่เขาทำไว้นั่นเอง

ทำบุญอย่างฉลาดและเข้าใจบุญ ย่อมได้บุญนั้นแล

***********
ธ.ธรรมรักษ์

 

สาธุ สาธุ สาธุ

 

สาธุ ^/\^