ข้อแตกต่างการทำวิปัชณากรรมฐานดูจิตแบบวัดป่าและมโนยิทธิ

กราบนมัสการหลวงพี่เล็กครับ
ผมมีควายสงสัยนะครับ ผมได้ฟังเทปหลวงพ่อปราโมขย์ ศรีราชา ท่านบอกว่าส่วนใหญ่การนั่งกรรมฐาน ส่วนใหญ่ทำผิด เกือบหมด เพระเป็นการเพ่ง หรือ ประคอง เป็นการบังคับจิต เป็นสมถะไม่ใช่วิปัชณากรรมฐาน จิตหลงกับการเพ่ง เป็นนิมิต พอเลิกทำก็
เครียด หรือก็อารมณ์ ต่างๆ ซึ่งทำให้ไม่ถึงนิพานที่แท้จริง ที่แท้จิตจะต้องไม่ยึดเกาะกับกายและใจ ผมยังสงสัยว่าเราเอาจิตยึดเกาะกับภาพพระนั้นถูกต้องไหมครับ อยากให้หลวงพี่ช่วยอธิบายข้อแตกต่างหรือเหมือนกันตอนสุดท้ายนะครับ
กราบนมัสการครับ
กฤษณ์

 

สาธุฯ ค่ะ คุยกับ ควาย ท่านรู้เรื่องด้วย 55 ขออภัยค่ะ หนู๋ยิ้มเขามาแซวเล่นนะค่ะ

เข้าใจว่าท่านคงพิมพ์พลาดนะค่ะ ซึ่งก็พลาดกันเสมอ ๆ ในหลาย ๆ ท่าน และบางทีเจ้าปุ่ม อนุโมทนา กับปุ่ม ไม่เห็นด้วย มันใกล้กัน บางทีก็พลาดยังเคยมีเลยค่ะ ดังนั้นโปรดอย่าเคืองกันนะค่ะ

 

อยากตอบ แต่ตอบไม่ได้ เพราะถามหลวงพี่เล็กไม่ได้ถามยายผีป่า

นี่เรามีพวกแล้วนะนู๋ยิ้ม ยายผีป่าพิมพ์หกตกหล่น ข้อความผิดเรื่อย แต่ทุกคนเดาออก

วันนี้มีเรื่องโจ๊กที่เจ้าของไม่ได้เจตนาให้เป็นโจ๊กเลย มาเล่าให้ฟังนะ


...................................

ผู้ช่วยแดง น้าเขยผู้ช่วยเก๋ เป็นคนไทยเดิ้ง(ไทยโคราชา ที่เวลาพูดจะเป็นกึ่งไทยปนอีสานตอนบน...ลาวนั่นแหละ)

แกโทรศัพท์มาหายายผีป่า เสียงตื่นเต้นปนสับสน (พูดตะกุกตะกักและสั่นเครือ)

เมียผู้ช่วย...ค๊วย(สำเนียงอิสาณค่ะ ไม่ใช่คำลามก) ข้อยมันมีเมือกออกมาหลายแท๊ มันเป็นอันหยังน้อ ข้อยเฮ๊ดอันหยังบ่ถูกแล้ว

ยายผีป่าเลยถามว่า ค๊วยผู้ช่วยแดงตี้(ควายผู้ช่วยแดงเหรอ)...ค๊วยเจ๊ามันมีเมือกแต่มื้อเหิง(ควายของคุณมีเมือกออกมาตั้งแต่เมื่อไร)

เขาตอบว่า

บ่ทันโดนด๊อก(ยังไม่นานร๊อก)

ข้อยซี้เฮ๊ดจังได๋

ยายผีป่าเลยรีบบอกว่า รอก่อน อย่าเพิ่งเฮ๊ดอันหยัง เดี๋ยวจัดการให้

.......................................

แต่ทีนี้ข้างๆ ยายผีป่ามีคนที่เขาไม่รู้ภาษอิสาณเขาฟังเสียงจากยายผีป่าเหมือนฟังความข้างเดียว เขาได้ยินเราพูดว่า

ค๊วยผู้ช่วยแดงเมือกออก...

เขาก็พากันไปซุบซิบกันว่า

"ไหนว่าเขาธรรมะธรรมโม ทำไมพูดจาทุเรศลามกเช่นนี้"

จนมีคนหนึ่งมาถามยายผีป่าว่า

ผู้ช่วยแดงเจ้าชู้มากสิท่า ถึงเป็นโรค!

ยายเลยรู้ว่า เขาเข้าใจกันผิด เพราะความที่ฟังไม่ได้ศัพท์จับมากระเดียด และรับรู้แต่เพียงสิ่งที่ตนคุ้นเคย



และจิตเขาคิดไปเอง

หมายเหตุ...นี่เรื่องเล่าที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่ตั้งกระทู้นะคะ มาเล่าเฉยๆ ไม่มีอะไรในกอไผ่

 

ผมเองก็เคยสับสนเหมือนกัน เคยลองฟังของพระอาจารย์ปราโมทย์แนะนำด้านการฝึกดูจิตแล้ว ด้วยความที่ยังวางอารมณ์ปฏิบัติไม่เป็น เลยไม่รู้ว่าดูยังไงครับ

ฟังท่านสอนลูกศิษย์ จะพูดเสมอว่า ลูกศิษย์คนนั้นคนนี้ที่กำลังนั่งปฏิบัติกับท่านอยู่ กำลังไม่มีสติ คือถ้าไม่ก็ใจลอยไปบ้าง ก็จะเป็นอารมณ์เพ่งสมาธิ ซึ่งท่านบอกว่า จะมีอารมณ์จิตแข็งๆ จิตไม่เปรียว ไม่ใช่สัมมาสติ จึงไม่เกิดสัมมาสมาธิ และไม่นำไปสู่สัมมาปัญญาได้

ฟังแล้วด้วยความที่ผมฉลาดน้อย ทำให้รู้สึกเหมือนว่า จับจุดได้แค่ว่าอะไรคือการไม่มีสติแต่ยังไม่เข้าใจซักทีว่าอะไรคือการมีสติ(ในภาคปฏิบัติ)ในความหมายที่พระอาจารย์ปราโมทย์ท่านได้พูดถึง

ฟังไปเรื่อยๆ ที่สุดแล้ว จับจุดได้เต็มที่แค่ว่า เวลาจิตเผลอ เผลอไปคิดเรื่องอื่นเมื่อไร ให้รีบรู้ตัวว่าเผลอ ระลึกได้ว่าเผลอเมื่อไร สติก็เกิดมาเองขณะนั้น แต่ผมก็ยังไม่รู้ว่าจะทรงสติต่อไปนานๆยังไง โดยไม่เผลอ ไม่เพ่ง

ปัจจุบันนี้ ผมจึงไม่คิดจะปฏิบัติหลายแนวแล้วครับ เอาที่หลวงพี่เล็กท่านสั่งให้จับภาพพระ ทรงภาพพระให้ได้ระหว่างวัน มีวินัยในการทำมโนมยิทธิไปกราบพระท่านเป็นประจำ ก็พอใจแล้ว

 

ขอประทานโทษนะครับผมมีปัญญาน้อย อาจจะเผือไปบ้าง พระผู้ปฏิบัติสายธรรมยุติ ใช้การภาวนา เป็นพุทธานุสสติ หรืออาจจะบวกดูลมหายใจแบบอนาปานะสติ หรือจะมีสติดูลมหายใจเฉย ทำไปจนจิตเป็นสมาธิตั้งมั่นดีแล้ว ท่านก็ทำวิปัสนาโดยการพิจารณาอะสุภะบ้าง บางท่านก็พิจารณาไปที่จิตเลย และคำว่าสภาวะนิพพาน คือจิตหลุดพ้นอาสวะกิเลส กลับไปสู่จิตที่เป็นประภัทรสร ส่วนหลวงพ่อปราโมทย์ท่านให้ทำกรรมฐานโดยการคอยดูจิต หรือจิตตานุปัสสนาทำไปเรื่อยๆ จนจิตมีกำลังรู้ทันธรรมารมย์คือสมมตติบัญญัติต้องเป็นไปตามกฎแห่งไตรลักษณ์ ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา จนหลุดจากการยึดมั่นถือมั่น นำไปสู่ปรมัตบัญญ้ติรู้แจ้งเห็นจริงเรื่องจิต จนนำไปสู่สภาวะหลุดพ้นอาสวะกิเลส จิตเป็นนิพพาน

ผมว่าทางไปนำไปสู่ความหลุดพ้น ทางนั้นถูกทั้งหมด การกระทำใดไม่นำไปสู่ความหลุดพ้นการกระทำนั้นคงไม่ใช่ศิษย์ของ พุทธ