เรื่องเด่น ความรู้ที่ ไม่มีธรรม มันเป็นความรู้ “ ก ฎ ห ม อ ย ” ความรู้ที่ มีธรรม ก็เป็น กฎหมาย

ความรู้ที่ ไม่มีธรรม มันเป็นความรู้ “ ก ฎ ห ม อ ย ”
ความรู้ที่ มีธรรม ก็เป็น กฎหมาย

ความเรียนรู้สูงต่ำขนาดไหนไม่เกิดประโยชน์ถ้าไม่มีธรรมเข้าบังคับบัญชา คนนั้นจะเสียคน
เห็นไหมมันจะทำโลกให้ล่มจมอยู่เวลานี้ มีแต่คนที่ทะนงตนว่าเรียนสูงๆ ทั้งนั้นแหละ แต่กิเลสมันต่ำมันลากลงมาหามัน แล้วมันก็ขึ้นเหยียบกิเลสเลยสูงกว่าความรู้ไปเสีย แล้วพาความรู้นั้นไปทำสิ่งเสียหายโดยไม่คิดไม่คำนึง มิหนำซ้ำยังทะนงตนว่ารู้ ว่าหลักนักปราชญ์ฉลาดแหลมคม เรียนกฎหมงกฎหมายก็ว่ารู้ยิ่งกว่าโลกเขา แต่ “ ก ฎ ห ม อ ย “ มันติดอยู่นั้นไม่ได้ดู มันเอา “ ก ฎ ห ม อ ย “ ออกไปใช้เผาโลกไปหมด เห็นไหมนั่น ความรู้ที่ไม่มีธรรมมันเป็นความรู้ “ ก ฎ ห ม อ ย “ ความรู้ที่มีธรรมก็เป็น กฎหมาย กฎตายตัว กฎปกครองโลก คือกฎหมายออกมาจากศีลธรรม มาเป็น กฎหมาย ข้อบังคับที่ถูกต้องดีงามให้ส่วนรวมปฏิบัติอยู่ใต้อำนาจของ กฎหมาย จะมีความเสมอภาคกัน มีความสงบร่มเย็น

กฎหมาย ออกมาจากศีลธรรม มาเป็น กฎหมาย ข้อบังคับที่ถูกต้องดีงามให้ส่วนรวมปฏิบัติอยู่ใต้อำนาจของ กฎหมาย จะมีความเสมอภาคกัน มีความสงบร่มเย็น

หน้าที่การบ้านการเมืองก็ทำให้บ้านเมืองสงบร่มเย็น ฟื้นฟูขึ้นสู่ความเจริญ นี่เรียกว่า กฎหมาย
กฎหมายต้องมีธรรมแทรกอยู่ใน กฎหมาย นั้นเรียบร้อยแล้วดี ให้ปฏิบัติตามกฎหมายก็เท่ากับมีธรรมอยู่ใน กฎหมาย นั้น

.. แต่ถ้าเอา “ ก ฎ ห ม อ ย ” เข้าใส่แล้วนี้เหมือนหมาบ้ากัดกันอึกทึกครึกโครม เคยเห็นไหมหมาบ้า ถ้ายังไม่เคยเห็นก็ไปดูผู้ที่เรียนสูงๆ เป็นอำนาจบาตรหลวงมาปกครองบ้านเมือง มันไม่ได้ใช้กฎหมายนะ มันเอาแต่ “ ก ฎ ห ม อ ย ” มาใช้เข้าใจไหม ความประพฤติของมันต่ำยิ่งกว่าหมา ความรู้ รู้นั่นละแต่เอาความรู้เอามาปฏิบัติในทางที่ผิด ความรู้นั้นก็กลายเป็น “ ก ฎ ห ม อ ย ” ไป กฎหมาไปเข้าใจไหม กฎหมายแล้วก็กฎหมา มันเต็มอยู่ในหัวใจของคนส่วนมากผู้มีการเรียนสูงๆ นั้นแหละ พวกคลัง “ ก ฎ ห ม อ ย ” ที่ทะนงตนว่าเป็นคลังกฎหมาย แล้ว “ ก ฎ ห ม อ ย ” ก็แทรกเข้านั่น กฎหมาก็แทรกเข้าไปนั้นอีก เลยคนทั้งคนมีทั้งกฎหมาย มีทั้ง “ ก ฎ ห ม อ ย ” มีทั้งกฎหมา เลยไม่ทราบว่าอะไรเป็นคน มันมีแต่ของดูไม่ได้ นี่ละถ้าไม่มีธรรมเป็นอย่างนี้นะ ..

.. ถ้า “ ก ฎ ห ม อ ย “ ไม่มีกฎมีเกณฑ์นะ “ ก ฎ ห ม อ ย “ นะ มันแทรกเข้าไป นั่นละ “ก ฎ ห ม อ ย “ จากกฎหมอยแล้วก็กฎหมา กฎหมานี่ โอ๋ย ไปที่ไหนไม่รู้สูงรู้ต่ำ กัดดะไปเลย ว่าจะเอาอะไรไม่ได้คำนึงถึงเหตุถึงผล ดีชั่วประการใด จะเอาให้ได้อย่างใจ ๆ นี่คือกฎหมา กัดดะไปเลย คว้าดะไปเลย ให้พากันจำเอานะ

วันนี้ไม่สอนมากละ สอนศีลธรรมเป็นเครื่องครอบสิ่งเหล่านี้ กฎหมายก็ดี กฎหมอยก็ดี กฎหมาก็ดี ถ้าศีลธรรมครอบแล้วเป็นความดีทั้งนั้น กฎหมาจะไม่มี กฎหมอยจะไม่มี มีแต่กฎหมายกับธรรมติดแนบกับผู้ที่ศึกษาเล่าเรียนมา ก็เป็นคนดี ๆ เป็นผู้ใหญ่ก็เป็นคติตัวอย่างอันดีงาม จะเคลื่อนไหวไปมาที่ไหนผู้ใหญ่ต้องคำนึงตัวที่เป็นคติตัวอย่างแก่ผู้น้อยเสมอ

หัวหน้าจึงสำคัญมาก หัวหน้าวัดก็ปฏิบัติตนให้เคร่งครัด หัวหน้าบ้าน หัวหน้าเมืองก็เหมือนกันต้องปฏิบัติตนให้ถูกต้องตามหน้าที่ของความเป็นหัวหน้า และบ้านเมืองก็สงบร่มเย็นไป นี่เรียกว่ามีธรรมเข้าแทรกเป็นคติตัวอย่าง ตลอดถึงการจับจ่ายใช้สอย การประพฤติเนื้อประพฤติตัวทุกอย่าง ต้องเป็นแบบเป็นฉบับแก่ผู้น้อยเสมอนะ ไม่ใช่เป็นผู้ใหญ่แล้วก็มาอีลุ่ยฉุยแฉกฟุ้งเฟ้อเห่อเหิม โอ่อ่าฟู่ฟ่า ให้คนผู้มีสมบัติผู้ดีเขาหัวเราะเอา เขาไม่มองหน้าละคนประเภทนั้น ถ้าเป็นคนดีใครอยากมองทั้งนั้นแหละ ..

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
เทศน์อบรมฆราวาส ณ สวนแสงธรรม กรุงเทพฯ
เมื่อเช้าวันที่ ๑ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๔๗

http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=2733&CatID=2