บันทึกแด่ลูกรัก “ความดี”

ความสุข ความทุกข์ ความสำเร็จ ความล้มเหลว
การดีใจ การเสียใจ การพลัดพราก การตอบแทน
ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นเหตุเป็นผลกัน
ถ้าลูกทำเหตุให้ดี ผลก็จะเกิดมาดี
ถ้าทำเหตุไม่ดี ผลก็จะเกิดมาไม่ดี

ลูกจงจำไว้ว่า จงพูดในสิ่งที่ควรพูด
และ อย่าพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูด
คิดเสียว่าถ้าพูดออกมาแล้วทำให้ผู้อื่น
เป็นทุกข์ เสียใจ โมโห โกรธเราจงอย่าพูด

“เมื่อเวลาเกิดผลอย่างใด ทั้งในทางดีและทางไม่ดี
ไม่ต้องมองใคร...มองที่การกระทำของเราเอง”

หัวใจของการเรียนคือ สุ. จิ. ปุ. ลิ. ลูกจำไว้

สุ คือ ฟัง สุตะ
จิ คือ คิด จินตะ
ปุ คือ ถาม ปุจฉา
ลิ คือ จด ลิขิต

ลูกต้องปฏิบัติอยู่เสมอ การเรียนก็จักบรรลุผลสำเร็จ

ลูกเกิดเป็นคนแล้ว ต้องพยายามทำดีที่สุด
เมื่อทำดีที่สุดแล้ว นอกนั้นแล้วแต่ฟ้าลิขิต

โบราณว่า...

ลิขิตเป็นของฟ้า (ผลของการกระทำ)
ชะตาเป็นของคน (การกระทำ)

“ก่อนนอนอย่าลืมไหว้พระและทำสมาธิด้วย”

จะทำอะไร ? ให้นึกถึงพ่อ...แม่...

ถ้าพ่อแม่รู้แล้ว พ่อแม่จะคิดอย่างไร ?
ถ้าคิดว่าทำไปแล้ว พ่อ แม่สบายใจ…ลูกทำได้
ถ้าคิดว่าทำไปแล้ว พ่อ แม่ ไม่สบายใจ…ลูกอย่าทำ
เพราะผู้ที่เสียใจ ดีใจ คือ พ่อ และ แม่
แต่ผู้ที่ได้รับผลดี ผลเสีย คือตัวลูกเอง

ลูกจงจำไว้ให้ขึ้นใจ ว่า...

คนดี คือคนที่มีศีลธรรม มีจิตใจเป็นปกติ
ไม่ทำร้ายผู้อื่น ไม่เอาของผู้อื่นที่เขาไม่ได้ให้
ไม่พูดจาให้ผู้อื่นเดือดร้อน และไม่เสพสิ่งเสพติดมึนเมา

ถ้าลูกเห็นแก่ผู้อื่น ลูกก็จักไม่เห็นแก่ตัว
ถ้าลูกรู้จักใช้เวลาให้ถูกต้อง ชีวิตจะมีค่าเป็นเงินทอง

ลูกจงจำไว้ว่า...

ทุกคนปรารถนาทำแต่ความดี
ไม่มีใครอยากทำความชั่ว
ไม่มีใครอยากถูกลงโทษ
ไม่มีใคร อยากถูกดูถูก ถูกเหยียดหยาม
ไม่มีใครอยากทำผิด

แต่.....ในโลกนี้
ไม่เคยเลยสักคน ที่ไม่เคยทำผิด

ลูกรัก...การอ่อนน้อมถ่อมตนเป็นสิ่งที่ดี
เป็นสิ่งที่ลูกควรตั้งใจปฏิบัติให้ถูกต้อง เหมาะสม

ลูกรัก...เงินทองที่พ่อและแม่หามาให้ลูกได้ใช้ในการเรียน
ขอให้ลูกใช้จ่ายอย่างประหยัด อย่าเป็นคนสุรุ่ยสุร่าย
ให้ลูกรู้จักกิน รู้จักใช้ และสุดท้ายก็รู้จักเก็บ
เมื่อลูกทำได้อย่างที่กล่าวมานี้ ลูกจะไม่พบกับความลำบากเลย

ลูกรัก...สิ่งแรกของการคบคนอื่นอย่างมีความสุขคือ

...การมีสัมมาคารวะ
...การมีระเบียบวินัย
...การมีมารยาทที่ดีงาม
...การมีน้ำใจต่อผู้อื่น
...การพูดจาที่ไพเราะอยู่เสมอ
...ไม่ดูถูกผู้อื่น
...การมีความเกรงใจต่อผู้อื่น
...การยินดีเมื่อผู้อื่นได้ดี
และข้อสำคัญที่สุดคือ ลูกจงยิ้มอยู่เสมอ

ลูกจงอย่าเลือกของที่ชอบด้วยความอยาก
แต่ลูกจงเลือกด้วยสติปัญญา และคำนึงถึงประโยชน์ของมัน



>>>>>> จบ >>>>>>

 

สุ จิ ปุ ลิ คือ หัวใจนักปราชญ์ครับ