เรื่องเด่น โลกเจริญขึ้นขนาดไหน ไสยศาสตร์ก็ยังคงมีอยู่ อย่าได้ประมาท มีวัตถุมงคลให้อาราธนาติดตัวไว้บ้าง

วันเสาร์ที่ ๙ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๓ แรม ๓ ค่ำเดือน ๖ ปีชวด เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาประมาณตีสองครึ่ง ความเคยชินก็คือส่งจิตไปกราบพระบนพระนิพพาน กำหนดภาพองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สถิตอยู่เหนือเศียรเหนือเกล้า แผ่พระรัศมีครอบคลุมลงมาทั่วกาย แล้วนึกถึงวัตถุมงคลที่พกติดตัวทุกชิ้น กราบอาราธนาบารมีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ พ่อแม่ ครูบาอาจารย์ทุกท่าน ช่วยปกปักรักษา หากวันนี้หมดอายุขัยตายลงไปก็ดี หรือว่าเกิดอุบัติเหตุอันตรายจนถึงแก่ชีวิตก็ตาม ลูกขอไปอยู่ที่พระนิพพานกับองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแห่งเดียวเท่านั้น

เมื่อภาพพระสว่างไสวในดวงจิต วัตถุมงคลทุกชิ้นปรากฏชัดเจนในห้วงนึก ก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ ตอนที่ปิดประตูห้องน้ำแล้วหมุนตัวกลับมา ยังไม่ทันจะเดินไปนั่งที่โถส้วม

"เปรี้ยยงง..!" เสียงดังสนั่นปานฟ้าผ่า วัตถุบางอย่างพุ่งชนบริเวณหัวใจจนอาตมากระเด็นถอยหลังไปหนึ่งก้าว แล้วของชิ้นนั้นพุ่งแฉลบออกทางช่องลมห้องน้ำไป ภาพพระยังมั่นคง สภาพจิตไม่หวั่นไหว เอามือคลำดูบริเวณที่โดนพุ่งชน โอ้โฮเว้ย..มันกะเอาตายเลยนะนี่..!

ตรงนั้นเป็นช่องกระเป๋าเล็กๆ ในช่องนั้นอาตมาใส่สมเด็จองค์ปฐมรุ่น ๒ ของหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง พระขุนแผนผงพุทธคุณ ของหลวงพ่อสงวน วัดไผ่พันมือ และมีดหมอเทพศาสตราขนาดปากกา ของหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพธิ์ เอาไว้

บัดนี้มีดหมอเทพศาสตรา หลวงพ่อเดิม วัดหนองโพธิ์ งอพับจนต้องดึงออกมาจากช่องเก็บอย่างทุลักทุเล จากด้ามตรงๆ กลายเป็นงอโค้งเกือบ ๗๐ องศา แรงที่พุ่งเข้ามากระแทก ถ้าเปรียบกับลูกปืนก็ไม่ต่ำกว่า ๑๒๐ ฟุต/ปอนด์..!

อาตมาวางมีดหมอลงบนแท่นหินแกรนิตข้างอ่างล้างมือ กดลงจนสุดกำลังแล้วก็ยังงออยู่อีกไม่น้อย จนต้องชักออกจากฝัก มือหนึ่งจับด้ามมือหนึ่งจับใบมีด ดัดให้เข้าที่พร้อมกับภาวนาว่า "อย่าหักนะครับหลวงปู่ นี่เป็นมีดปากกาด้ามสุดท้ายที่ผมมีอยู่ ถ้าหักก็คงต้องพกเล่มใหญ่แล้วครับ..!"

เดชะบุญคุณพระคุ้ม สามารถดัดมีดจนกลับเข้าที่ได้ เหลือแต่รอยยับเยินบริเวณแผ่นเงินรัดคอใบมีด อ้าว..เฮ้ย..ลืมถ่ายรูปเอาไว้ก่อน เลยไม่มีรูปตอนมีดงอพับไว้เป็นหลักฐาน

อาราธนามีดหมอกลับเข้าที่ เข้าห้องน้ำจัดการธุระส่วนตัวแล้ว กลับห้องนอนมาใช้โทรศัพท์มือถือถ่ายรูปมีดหมอเอาไว้ ยังพอมีร่องรอยการชำรุดให้เห็นอยู่บ้าง แต่ถึงใครจะเอาเล่มสมบูรณ์จากไหนมาเปลี่ยนก็ไม่ยอม เพราะว่าถ้าไม่ได้มีดหมอเล่มนี้ที่ช่วยรับไว้ให้มีหวังตายไปแล้ว..!

หลวงวิจิตรวาทการท่านได้กล่าวไว้ว่า "อันที่จริงคนเขาอยากเห็นเราดี แต่ถ้าเด่นขึ้นทุกทีเขาหมั่นไส้ จงทำดีแต่อย่าเด่นจะเป็นภัย ไม่มีใครเขาอยากเห็นเราเด่นเกิน" ตอนแรกที่เห็นบุคคลไปรุมทำไสยศาสตร์ใส่หลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง อาตมาก็สงสัยว่าจะทำไปทำอะไรวะ ?

หลังจากนั้นถึงได้ทราบว่ามีหลายสาเหตุด้วยกัน ประการแรกก็คือหลวงพ่อวัดท่าซุงนั้นมีชื่อเสียงโด่งดังมาก ถ้าใครสามารถล้มท่านลงได้ ตนเองก็จะโด่งดังในวงการเป็นอย่างยิ่ง

ประการที่สองก็คือ ญาติโยมแห่กันไปทำบุญกับหลวงพ่อวัดท่าซุงเป็นจำนวนมาก เขาคิดกันง่ายๆ ว่า ถ้าไม่มีหลวงพ่อวัดท่าซุงเสียแล้ว ก็จะได้มีคนไปหาตัวเองบ้าง

ประการสุดท้ายก็คือ หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านจัดงานเป่ายันต์เกราะเพชร ซึ่งเป็นคู่ปรับของไสยศาสตร์โดยตรง เมื่อมียันต์เกราะเพชรคอยคุ้มครอง อำนาจไสยศาสตร์ก็ทำอันตรายไม่ได้ ทำให้บรรดาหมอไสยศาสตร์โดนตัดทางทำมาหากินไปมาก จึงต้องล้มหลวงพ่อท่านลงให้ได้..!

อาตมาเองรบกับบรรดาไสยศาสตร์ทั้งหลายจนขี้เกียจรบ แต่ก็ยังมีมาเป็นปกติ จึงต้องอาศัยบารมีคุณพระศรีรัตนตรัยและพรหมเทวดา ตลอดจนครูบาอาจารย์ทั้งหลายคอยคุ้มครองรักษา แต่ครั้งนี้เขาเอาหนักจริงๆ กะเล่นกันถึงตายเลย..!

"วันนี้เป็นวันเสาร์ข้างแรมครับ ถ้าทำไสยศาสตร์จะมีอานุภาพมากขึ้น คนทำก็เลยพลอยซวยหนักขึ้นไปด้วย" ท่านปู่ท้าวเวสสุวรรณในภาค ย.ยักษ์ เขี้ยวใหญ่ ถือกระบองยืนตัวใหญ่ค้ำฟ้า เมตตาเฉลยให้ทราบ

"สัพเพ สัตตา สัตว์ทั้งหลาย ที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น จงอย่าได้มีเวรมีกรรมและเบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย จงรักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัยด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้นเถิด"

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ยืนยันในสิ่งที่หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านเตือนเอาไว้ตั้งแต่สมัยฆราวาส เมื่อเห็นอาตมาไม่พกวัตถุมงคลอะไรเลยว่า "แกอย่าได้ประมาท มีวัตถุมงคลให้อาราธนาติดตัวไว้บ้าง หลวงพ่อปานท่านเก่งขนาดไหน เมื่อวาระกรรมมาถึงยังโดนเขาทำไสยศาสตร์จนล้มทั้งยืน แกจะเก่งกว่าท่านเชียวหรือ ?"

พระครูวิลาศกาญจนธรรม,ดร.
วันที่ ๙ พฤษภาคม ๒๕๖๓
ที่มา : กลุ่มไลน์คณะจัดงาน ๖๐ ปี พอจ.