อย่าไหวหวั่น จงตั้งมั่นอยู่อย่างสงบ ขอท่านจงพ้นภัยเถิด สาธุ บัวขาวใจขาวทุกด้าวแดนดง หมายมุ่งมั่นคงต่อไตรรัตนา บูรพาจารย์เทิดทูลคุณค่า ยิ่งกว่าธาราสายใดในแผ่นดิน เย็นเอ๋ยเย็นจิตพระพิชิตมาร ปัดป้องผองพาลร่วงล้ำ ขจัดโศรกเศร้าหมู่สัตว์สิ้นเฮย ตามคำเอยขานแจ้งแล้วสู่ใจ
ขอบคุณทุกคนนะคะที่เป็นห่วง (อย่าทำตามนะจ๊ะ) ขอพักรักษาตัว 2-3 อาทิตย์นะคะ เพราะพอร์ชเพลียมากแล้วและใกล้สอบแล้วด้วย ยังไงเจอกัน ต้นเดือนตุลานะคะ (เดือนเกิดนะ!!บอกเป็นนัยๆ) คิดถึงก็จุดธูปมานะ บับบาย .........................................................................
สวัสดีค่ะ pucca มาเป็นบุรุษไปรษณีย์ให้คุณพอร์ชนะคะ คือ pucca ไปโพส กลอน 2 บทนี้ให้กับคุณพอร์ช แล้วคุณพอร์ชอยากให้เพื่อน ๆ ในเว็บได้อ่านด้วย ก็เลยฝากให้ pucca มาโพสให้เพื่อน ๆ แทน เพราะคุณพอร์ชเพลียมาก [IMG] [IMG]
เอาใหม่ๆๆๆ มันไม่ขึ้นเรอะ อะไรเนี่ยเดี๋ยวนี้ต้องใช้จิตเพ่ง 55++++ ก็ผู้ชายนะสิ บอกแล้วว่าไม่เอาๆๆๆ ยังเอามาให้อีก [IMG]
ใยเยื่อหยากยากแท้ยุ่งเหยิง ใจกระเจิงแตกซ่านพาลสร้างสรร เผยสันดานอำมหิตปลิดชีวัน สุขนิรันดร์จะมีได้ด้วยตัดเยื่อใยด้วยปัญญา สาธุ ขอท่านทั้งหลายช่วยขยายความกลอนธรรมนี้ ตามที่ท่านพอเข้าใจด้วยเถิด อาตมาคิดว่าคงไม่เหลือกำลังของท่านทุกๆคนเป็นแน่ สาธุ สาธุ สาธุ
เรื่องของกรรมเก่านี้มันแรงนะ บางครั้งแม้แต่เรายังเจอกับโทษภัยนานับประการ ทั้งๆที่เราไม่ได้ทำ ตั้งใจจะพูดดีๆนะ แต่กลับไม่ดีไปเลยนึกแล้วก็หน้าน้อยใจนะ เมื่อก่อนน้อยใจจริงๆ แต่เดี๋ยวนี้ไม่น้อยแล้ว เพราะเข้าใจว่ามันเป็นเช่นนั้นเอง สมัยเมื่อเรายังเด็ก ครูท่านหนึ่งท่านวานให้อาตมาไปช่วยงานที่โรงเรียน เป็นงานอบรมเข้าค่ายพุทธบุตร ของรุ่นพี่ ม4 เวลา ใกล้ๆจะเที่ยงอาตมาก็จะไปหิ้วหม้อข้าว หม้ออาหาร ไปตั้งรอให้พี่เขามาตักเมื่อถึงเวลาทานข้าว วันหนึ่ง ขณะที่เรากำลังนั่งรอแม่ครัวทำอาหารอยู่ เราก็ต้องแน่นหน้าอก เพราะเสียงของแม่ครัวเขาด่าทออย่างหนัก เขาด่าเราว่ามานั่งรอแต่กิน ไม่รู้จะกินไปทำอะไรมากมายไอ้เด็กขี้เกียจ เออ เราอึ้งไป รู้สึกน้อยใจนะ เพราะเราตั้งใจช่วยงานอย่างหนักทั้งวัน ขัดถูห้องพักรับรอง ตลอดทั้ง5วัน อยู่ดีๆก็โดนเขาด่าว่าไอ้เห็นแก่กิน ตอนนั้นไม่อยากอยู่แล้ว ไม่รู้จะอยู่ช่วยไปทำไม ทำดีแทบตายสุดท้ายโดนด่าเหมือนเราเป็นคนเห็นแก่ตัวหนักหนา นึกในใจ แม่ครัวเขาเป็นใคร เขาทำอะไรที่บ่งบอกถึงการเสียสละบ้าง ที่ทำอาหารก็รับจ้างทำ ไม่ได้ทำให้ฟรีๆเลย แล้วก็เรื่องอื่นๆอีกมากมายหลายหลากจนเราเบื่อสังคมโลก ที่มีแต่การแย่งชิง แย่งแม้แต่ความคิด ผลงาน การกระทำ ของคนอื่น ทั้งๆที่ตนเองไม่ได้มีส่วนร่วมใดๆ แถมบางคนยังขัดขวางต่อว่าอย่างดูถูกดูแคลน แต่พอผลงานออกมาในทางดี กลับมาแย่งของเราไปอ้างกับคนอื่นๆว่าตนเองเป็นคนทำเสียอีก เออนั่นหละหนาโลกโลกาเราจึงออกบวชเพราะเบื่อหน่ายการแข่งขันอย่างจับใจ มีหลายๆเรื่อง มีหลายๆอย่าง มีหลายๆครั้ง ที่เราต้องให้อภัยกัน อยู่ด้วยกันอย่างเข้าใจกัน ตรงไปตรงมา แต่อย่าตรงแบบแข็งกระด้าง ต้องตรงแบบนอบน้อม หากรักกันจริงต้องกล้าไถ่ถาม หากรักกันจริงต้องยอมรับฟังคำติเตียน หากรักกันจริงต้องรู้จักตักเตือนกัน ด้วยใจอันงดงามด้วยธรรมอันประเสริฐ ขอท่านทั้งหลายจง อโหสิกรรมกับการกระทำที่อาตมาภาพผู้นี้ได้กระทำไปแล้ว ทั้งต่อหน้าและลับหลัง ทั้งที่รู้และไม่รู้ ขอปวารณาต่อท่านทุกๆคน หากอาตมาภาพผู้นี้กระทำการใดอันมิควรแล้ว ขอท่านจงได้ตักเตือนเถิด อาตมาจะไม่โกรธท่านดอก แถมจะดีใจเสียด้วยซ้ำไป สาธุ ขอท่านทั้งหลายจงพบความสำเร็จในกิจการของตนๆที่กระทำเถิด อย่าได้พลัดพลากจากสิ่งอันเป็นที่รักเลย นั่นหละ อย่าประมาทในธรรมเลยนะ อย่าไปแบกอะไรไว้ แต่อย่าไปปล่อยละเลยไม่เหลี่ยวแล ปล่อยวางอย่างมีปัญญา แล้วเราจะได้ของดีที่มีราคาประเมินค่าไม่ได้เลย สาธุ สาธุ สาธุ
