นี่ ๆ เหล่านักปฏิบัติ จ๋าาา ช่วยวิสัชนา ตอบ นู๋บี ทีซิ ว่า ขรัวตาจะตีไหมค้าาาาาาาา ?

SOS

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=left background=images/bg_comment.gif><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>ความคิดเห็นที่ 107</TD><TD class=body4 vAlign=baseline align=right width=100 background=images/bg_comment.gif>+38 </TD><TD vAlign=baseline align=middle width=5 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=55 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=62 background=images/bg_comment.gif></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle width=15></TD><TD class=body vAlign=top align=left>กูดันอยาก เกิดมา เป็นตำรวจ ถูกเขาสวด เขาด่า ว่ากันขรม
กูอยู่อย่าง หน้าชื่น แต่อกตรม อยากจะสม น้ำหน้า กูบ้าเอง
กูอุตส่าห์ บากบั่น ขยันฝึก ทั้งเช้าสาย บ่ายดึก ฝึกจนเก่ง
กูฝึกภาค ดินน้ำฟ้า ไม่นึกเกรง เพลงนักสู้ กูบรรเลง ในหัวใจ
กูสำเร็จ จนมีดาว ประดับบ่า ทั้งกระบี่ ปริญญา หน้าสดใส
กูมีพระบรม ราโชวาท ประดับใจ นายร้อยใหม่ อย่าหลงใหล ศักดินา
กูจะเก็บ กระบี่ปริญญา ที่ได้รับ แขวนประดับ เอาไว้ ที่ข้างฝา
กูขอตั้ง จิตอธิฐาน สัตย์วาจา จะพิทักษ์ รักประชา เหนือชีพกู
กูก้าวแรก ลงสู่ ยุทธจักร ต้องหยุดพัก อนิจจา หน้าหมองหม่น
กูทำดี ได้ดี เสมอตน ถ้ากูพลาด ก็ปี้ป่น ไม่เหลือดี
กูจะสู้ อริราช อีกสักหน จะขอสู้ ลองทน จนเหลือที่
หากกูต้อง แพ้สิ่งชั่ว ตัวอัปปรีย์ ให้กระบี่ พระราชทาน ประหารกู

Crime - Manager Online
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=headline vAlign=baseline align=left>ผลวิจัยชี้ยาสมาธิสั้นส่งผลตายเฉียบพลันในเด็ก อย.สั่งสต๊อกยาน้อยลงรอสรุปยกเลิกใช้หรือไม่</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD bgColor=#cccccc height=1></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>โดย ASTVผู้จัดการออนไลน์</TD><TD class=date vAlign=baseline align=left>30 พฤศจิกายน 2552 17:40 น.</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 align=center border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=320 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle width=320> </TD></TR><TR><TD class=Image vAlign=baseline align=left>ภาพประกอบจากอินเทอร์เนต</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE> อย.เต้นเรียกราชวิทยาลัยจิตแพทย์ถก หลังยูเอสเอฟดีเอ พบงานวิจัยยาสมาธิสั้น มีความสัมพันธ์กับการตายอย่างเฉียบพลันในเด็ก สั่งสต๊อกยาถึงแค่ พ.ย.ปีหน้า ก่อนรอสรุปให้มีการยกเลิกทะเบียนยาหรือไม่ “รองเลขาฯ อย.” เผยเด็กไทยจำเป็นใช้ยากว่า 18 ล้านคน หากประกาศห้ามใช้จริงมียาใหม่ทดแทน แต่ราคาแพงกว่า พร้อมขอสถานพยาบาลเบิกใช้ยาเท่าที่จำเป็น รายงานยอดคงเหลือ อัตราการใช้ให้ อย.ทราบด้วย

นพ.พงศ์พันธ์ วงศ์มณี รองเลขาธิการคณะกรรมการอาหารและยา (อย.) กล่าวว่า ได้เชิญราชวิทยาลัยจิตแพทย์ และ กรมสุขภาพจิต เพื่อปรึกษาหารือถึง “ยาเมทิล เฟนิเดท” หรือยารักษาโรคสมาธิสั้นในเด็ก ภายหลังจากที่สำนักงานอาหารและยาของสหรัฐอเมริกา (ยูเอสเอฟดีเอ) ได้ศึกษากับมหาวิทยาลัยโคลัมเบียพบว่า การใช้ยาสมาธิสั้นมีความสัมพันธ์กับการเสียชีวิตอย่างเฉียบพลันโดยไม่ทราบสาเหตุในเด็ก โดยจะรอผลการสรุปดังกล่าวอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม ขณะนี้ก็สามารถใช้ยาดังกล่าวได้

แต่ทาง อย.ก็จะสต๊อกยาดังกล่าวให้เพียงพอถึงเดือนพฤศจิกายน 2553 เท่านั้น เพราะเป็นช่วงที่ยูเอสเอฟดีเอสรุปผลการศึกษาและพิจารณาว่าจะประกาศห้ามใช้ยานี้หรือไม่ สำหรับยาเด็กจะสรุปผลในช่วงเดือนสิงหาคม 2553 และผู้ใหญ่ในเดือนตุลาคม 2553 หากมีการยกเลิกตำรับยาดังกล่าวจะได้ไม่กระทบต่อการสต็อกยาที่เหลือไว้

นพ.พงศ์พันธ์ กล่าวต่อว่า ในไทยมียาสมาธิสั้นอยู่ 4 ตัว คือ ยาริทาริน (Ritalin) ขนาด 10 มิลลิกรัมต่อเม็ด, ยารูมิเฟน (Rubifen) ขนาด 10 มิลลิกรัมต่อเม็ด, ยาคอนเซอต้า (Concerta) ขนาด 18 มิลลิกรัมต่อเม็ด และยาคอนเซอต้า (Concerta) ขนาด 36 มิลลิกรัมต่อเม็ด โดยปกติมีเด็กประมาณ 5% ของจำนวนเด็กไทยทั้งประเทศหรือประมาณ 18 ล้านคน ที่จำเป็นต้องใช้ยาดังกล่าว และมีอัตราการสั่งซื้อจาก อย.ประมาณ 6 แสนเม็ดต่อเดือน มูลค่าการนำเข้าปีละ 45 ล้านบาท เบื้องต้นทาง อย.ได้นำเข้ายาดังกล่าวเข้ามาในช่วงนี้ประมาณ 1.64 ล้านเม็ด

“ถ้ามีการประกาศห้ามใช้จริง อย.ยังมีการเตรียมการโดยมียาตัวอื่นที่ได้รับอนุญาตทะเบียนตำรับยาและผ่านการติดตามอาการไม่พึงประสงค์จากการใช้ยาแล้ว ใช้ทดแทนได้ แต่อาจมีราคาแพงขึ้น ในขณะเดียวกันหากไม่มีการห้ามใช้ยาดังกล่าว อย.ได้มีการเตรียมนำเข้ายานี้อีก 5.4 ล้านเม็ดต่อไป” นพ.พงศ์พันธ์ กล่าว

นพ.พิพัฒน์ ยิ่งเสรี เลขาธิการ อย.กล่าวว่า อย.อยากขอความร่วมมือจากสถานพยาบาลทุกแห่งในการซื้อหรือเบิกยา ให้เบิกหรือคงสต็อกยานี้ในปริมาณที่พอใช้เพียง 1-2 เดือนเท่านั้น เพราะหากมีการสั่งห้ามใช้ยา จะได้ไม่เกิดความสูญเสียในยาที่ต้องเลิกใช้ และถ้าจะจัดซื้อยาสมาธิสั้นดังกล่าว ขอให้สถานพยาบาลผู้สั่งซื้อรายงานยาคงเหลือและอัตราการใช้ยาให้ อย.ทราบด้วย โดย อย.จะพิจารณาจ่ายยาให้โดยดูจากข้อมูลที่แจ้งให้ทราบดังกล่าว

“อย.ต้องติดตามและควบคุมการใช้ยาสมาธิสั้น โดยเจาะจงให้แพทย์ที่จำเป็นต้องใช้เท่านั้น จะไม่จำหน่ายยาให้อย่างพร่ำเพรื่อ รวมทั้งให้แพทย์เพิ่มความระมัดระวังการใช้ และเฝ้าระวังอาการข้างเคียงของผู้ป่วยที่รับประทานยานี้ แต่ก็ขอให้ประชาชนอย่าตื่นตระหนก เพราะเรื่องดังกล่าวยังอยู่ในการศึกษาเท่านั้น ซึ่งทางยูเอสเอฟดีเอยังไม่ได้สรุปผลก็อย่าเพิ่งเกิดความตื่นตระหนก ทั้งนี้ที่ทาง อย.แถลงเพราะต้องการให้ทราบ โดยอาจทำให้เกิดการสต็อกยาลดลง แต่เพียงพอสำหรับการใช้ ซึ่งอาจเกิดความสับสนว่ายาดังกล่าวขาดตลาด แต่จริงแล้วเป็นเพียงการลดสต๊อกยาให้น้อยลงเท่านั้น” นพ.พิพัฒน์ กล่าว
</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=left background=images/bg_comment.gif><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>ความคิดเห็นที่ 17</TD><TD class=body4 vAlign=baseline align=right width=100 background=images/bg_comment.gif>+2 </TD><TD vAlign=baseline align=middle width=5 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=55 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=62 background=images/bg_comment.gif></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle width=15></TD><TD class=body vAlign=top align=left>โรคซนสมาธิสั้น (ADHD) เป็นโรคที่เกิดความผิดปกติที่สมองส่วน Prefrontal cortex,Basal Ganglia ทำให้เด็กไม่สามารถจดจ่ออยู่กับงานที่อยู่ตรงหน้าได้ จะสนใจสิ่งเร้าทุกอย่างที่เกิดขึ้น และจะเคลื่อนไหวตลอดเวลา รวมทั้งมีความหุนหันพลันแล่นรอคอยอะไรไม่ได้ ซึ่งการวินิจฉัยต้องแยกจากโรค "สมาธิสั้นเทียบ" เช่น เด็กที่มีปัญหาสติปัญญา,โรค LD,ซนตามวัย หรือ เด็กที่ถูกเลี้ยงดูอย่างตามใจ เป็นต้น
ยา Ritalin มีผลต่อสมองโดยการลดการดูดซึมกลับของสาร Dopamine ในสมองส่งผลให้สาร Dopamine ในสมองเยอะขึ้นซึ่งจะไปกระตุ้นการทำงานของสมองส่วนดังกล่าวให้กลับมาทำงานได้เท่ากับเด็กปกติ ยากลุ่มนี้จึงถูกเรียกว่ายากลุ่มกระตุ้นประสาท (Psychostimulant)
หากเด็กไม่ได้รับการรักษาจะก่อให้เกิดผลเสียตามมามากมาย เช่น เมื่อครูดูแลเด็กไม่ได้ เพราะเด็กกลุ่มนี้จะชอบลุกเดินในห้องเรียน จดงานไม่ทัน ไม่ค่อยทำงานส่ง จนผลสุดท้ายทำให้เด็กถูกไล่ออก และด้วยความที่ซนและหุนหันพลันแล่น จึงมักถูกลงโทษด้วยวิธีรุนแรง เช่น การตี ซึ่งเด็กก็มักจะตอบโต้ผู้ใหญ่ด้วยการตีกลับ ทำลายข้าวของ ในรายที่หนักที่สุดคือ จุดไฟเผาบ้านตัวเองเพราะถูกพ่อแม่ตี ผลกระทบที่สำคัญที่สุดคือความเครียดของผู้ปกครองบางรายกลายเป็นโรคซึมเศร้า บางรายเกิดการหย่าร้าง บางรายถึงขนาดอยากฆ่าลูกตัวเอง เพราะคุมพฤติกรรมลูกไม่ได้ ยาอื่นนอกจาก กลุ่ม Methyphenidate นี้โดยส่วนตัวเห็นว่าไม่ค่อยได้ผลกับความซนและหุนหันพลันแล่น แต่จะช่วยในเรื่องสมาธิเป็นส่วนใหญ่ ดังนั้นตลอดเดือนที่ผ่านมาที่ไม่มียากลุ่มนี้ ก็ได้แต่ให้กำลังใจผู้ปกครองและให้ยากลุ่มอื่นกินไปก่อน และ หาก ไม่มียากลุ่มนี้แล้ว ครู หมอ พ่อแม่ คงเครียดกันถ้วนหน้า
จิตแพทย์ </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle width=15 background=images/bg_comment.gif></TD><TD align=left background=images/bg_comment.gif><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>ความคิดเห็นที่ 16</TD><TD class=body4 vAlign=baseline align=right width=100 background=images/bg_comment.gif>-1 </TD><TD vAlign=baseline align=middle width=5 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=55 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=62 background=images/bg_comment.gif></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle width=15></TD><TD class=body vAlign=top align=left>ถ้ามีผลเสียก็เลิกใช้ไปเลยทกขนาน กล้าหรือเปล่า
หันมาแก้ปัญหาที่ต้นเหตุดีกว่าไหม เด็กๆกินแต่อาหารขยะขาดสารอาหาร มันก็ลุกลี้ลุกลนกระวนกระวาย แึ้ค่เปลี่ยนอาหารให้เด็กกินอาหารดีๆ ปัญหาก็หมด
กล้าหรือเปล่า </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle width=15 background=images/bg_comment.gif></TD><TD align=left background=images/bg_comment.gif><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>ความคิดเห็นที่ 15</TD><TD class=body4 vAlign=baseline align=right width=100 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=5 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=55 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=62 background=images/bg_comment.gif></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle width=15></TD><TD class=body vAlign=top align=left>ไม่เข้าใจ ยานี้ มีคุณสมบัติรักษาให้ เด็ก มีสมาธิ ยาว....ยาว ได้ กี่นาที ยาหมดฤทธิ์ ภายใน กี่ ชม
แล้ว มีผลช่วยให้เด็ก เรียนอะไร ได้ ดี งั้นหรือ

เช่น เรียน วิชา รัย บ้าง
หรือ ทำงวานรัยได้ ยาวนานขึ้นมากน้อย เท่าไหร อย่างไร
นาตยา </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="90%" align=center border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top width=9></TD><TD vAlign=top background=/images/cg_t.gif height=9></TD><TD vAlign=top align=right width=9></TD></TR><TR><TD vAlign=top width=9 background=/images/cg_l.gif> </TD><TD vAlign=top bgColor=#f5f5f5><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top width="56%"></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle width=15 bgColor=#e4e4e4></TD><TD align=left><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#e4e4e4 border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left></TD><TD vAlign=baseline align=right width=62></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle width=15></TD><TD class=body vAlign=top align=left>มันคือยากล่อมประสาททำให้เชื่อง เป็นยาเสพติดถูกกฏหมายเพราะ(คนบางคนใน)รบ.ได้$$$ และพ่อค้าได้ขายยาวางยาพิษเด็กโดยอ้างว่านี่คือมาตรฐานการแพทย์สากลระดับโลก โกหกว่าอาการที่ไม่อยู่นิ่งของเด็กเป็นสิ่งผิดปกติซึ่งตรงกันข้ามกับความจริง (เด็กๆไม่อยู่นิ่งเป็นเรื่องธรรมชาติ) คิดค้นอาการปกติในชีวิตประจำวันให้เป็น"โรค"ที่ต้องรักษาโดยการกินยา เพื่อจะได้ขายยา(พิษ) ขายได้ทีไม่รู้กี่ล้านเม็ด กำไรแต่ละเม็ดก็เป็นพันๆเท่าของต้นทุนจริง เด็กกินยาไปแล้วก็ทึกทักเอาว่ารักษาได้ดีสารพัดโอ้อวดอ้างเกินความจริง โดยอาการผิดปกติที่เกิดจากยา(ซึ่งมีมากมายสารพัด)เป็นสิ่งต้องห้ามในการพูดถึงเพราะเดี๋ยวพวกพ่อค้ามาเฟียจะเดือดร้อนกระทบรายได้
โกหก โกหก และโกหก เหมือน นช แม้ว มาตรฐานการแพทย์ลวงโลก</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle width=15 bgColor=#e4e4e4></TD><TD align=left><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#e4e4e4 border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left></TD><TD vAlign=baseline align=right width=62></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle width=15></TD><TD class=body vAlign=top align=left>ถ้าไม่รู้อะไรก็อย่าจับแพะมาชนแกะดีกว่าครับ

ยานี้ไม่ใช่กลุ่มยากล่อมประสาทครับ

คุณเคยเห็นเด็กสมาธิสั้นจริงๆ ขอย้ำ จริงๆ หรือเปล่า

เด็กสมาธิสั้นตัวจริงสร้างความลำบากให้พ่อ แม่ ครู ขนาดไหน เรียนไม่รู้เรื่องขนาดไหน เคยเห็นไหมครับ

เวลารักษาแล้วเขามีผลสัมฤทธิ์ทาง การเรียนดีขึ้น มีระเบียบเรียบร้อยขึ้น เข้ากับเพื่อนได้ดีขึ้น พ่อแม่และครูพอใจมากขึ้น เคยเห็นไหมครับ
หมอคนหนึ่ง</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top align=right width=9 background=/images/cg_r.gif> </TD></TR><TR><TD vAlign=top width=9></TD><TD vAlign=top background=/images/cg_d.gif height=9></TD><TD vAlign=top align=right width=9></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle width=15 background=images/bg_comment.gif></TD><TD align=left background=images/bg_comment.gif><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>ความคิดเห็นที่ 14</TD><TD class=body4 vAlign=baseline align=right width=100 background=images/bg_comment.gif>+3 </TD><TD vAlign=baseline align=middle width=5 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=55 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=62 background=images/bg_comment.gif></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle width=15></TD><TD class=body vAlign=top align=left>ดิฉันเป็นหมอคะ และมีลูกเป็นสมาธิสั้นรับประทานยา Concerta 36 mg อยู่ ดิฉันลองอ่านเอกสารเรื่องนี้แล้ว งงกับอย.มากคะที่ตื่นเต้นกับข่าวนี้
อย.เป็นเภสัชเป็นแพทย์ แยกแยะ ไม่ออกเหรอคะว่าอันไหนเป็นข้มูลมีน้ำหนัก ไม่มีน้ำหนักเชื่อถือได้ไม่ได้
ดิฉันทราบจากเพื่อนที่เป็นพนักงานในอย.ว่า อย.ทำยาขาดจึงพยายามแก้ตัวไปวันๆ (นี่ขนาดพวกเดียวกันพูดนะเนี่ย)อย.เกิดเรื่องวุ่นวายก็ตั้งแต่ นพ.พิพัฒน์ และนพ.พงษ์พันธ์ เข้ามาทำงาน ในอดีตไม่เคยมีปัญหาเลย
ได้ข่าวว่าเค้าเข้ามาเป็น เลขาฯ กับ รองฯ ก็เรี่ยรายเงินบริษัทยาด้วย อันนี้จริงหรือเปล่าลองโทรถามฝ่ายซื้อขายอย.ชั้นอ 5 ได้ ดิฉันเคยโทรแล้ว แฉกันเองเต็มๆ นอกจากนี้ได้ข่าวว่ายังกิน บริษัทอุปกรณ์ด้วย โหแบบนี้ที่บ้านเรียกว่า สั.......ด......น
บุคคลากรทางการแพทย์ </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle width=15 background=images/bg_comment.gif></TD><TD align=left background=images/bg_comment.gif><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>ความคิดเห็นที่ 13</TD><TD class=body4 vAlign=baseline align=right width=100 background=images/bg_comment.gif>-2 </TD><TD vAlign=baseline align=middle width=5 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=55 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=62 background=images/bg_comment.gif></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle width=15></TD><TD class=body vAlign=top align=left>พิพัฒน์ กับ พงศ์พันธ์ อะไรเนี่ยจะตายด้วยโรคอะไร คิดว่าหนีมะเร็งพ้นเหรอ ก็ขอให้ปวดแสนสาหัส ขอให้ยาขาดตลาดช่วงนั้นด้วย เหมือนกับที่มันทำกับคนไข้มะเร็งตอนนี้
มีหลานมั๊ย ถ้ามีก็ขอให้ดื้อต่อยาสมาธิสั้นทุกตัวรักษาไม่หาย ขับรถชนกวาดคนในบ้านไปเลย
ไอ้พวกคุณนี้น่าจับสอบความรู้นะ จะได้ตัดสินใจถูกว่าอะไรควรอะไรไม่ควร
จาบังหน้าไปทำไม </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle width=15 background=images/bg_comment.gif></TD><TD align=left background=images/bg_comment.gif><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>ความคิดเห็นที่ 12</TD><TD class=body4 vAlign=baseline align=right width=100 background=images/bg_comment.gif>+1 </TD><TD vAlign=baseline align=middle width=5 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=55 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=62 background=images/bg_comment.gif></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle width=15></TD><TD class=body vAlign=top align=left>เราคุยกันกับผู้ปกครองเด็กหลายคน จะนัดกันไปประท้วงแล้วเอานักข่าวไปด้วย อาจจะเร็วๆนี้ ใครอยากไปด้วยบอกมา ตามข่าวนี้อยู่บอกได้เลยว่าอย.ทุเรศมาก พวกมันทำคนไข้เดือดร้อน หมอและรพ.รัฐก็ไม่กล้ากับพวกมัน อย่างนี้ต้องเจอพลังประชาชน ไปรวมตัวกันดีกว่า ห้องเลขาฯ ชื่อนาย พิพัฒน์ ยิ่งเสรี แล้วก็ไปที่ กองจัดซื้อชั้น 5 ด้วยไปลุยกัน พวกเนี้ย เราเคยโทรไปคุยด้วยนะ มันไม่รู้เรื่องโรคหรอกบอกได้เลยว่าโง่สุดๆแล้ว
ไปกันมั๊ย </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle width=15 background=images/bg_comment.gif></TD><TD align=left background=images/bg_comment.gif><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>ความคิดเห็นที่ 11</TD><TD class=body4 vAlign=baseline align=right width=100 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=5 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=55 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=62 background=images/bg_comment.gif></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle width=15></TD><TD class=body vAlign=top align=left>ดิฉันทราบเรื่องการตายอย่างเฉียบพลันมาหลายเดือนแล้ว แต่ได้ปรึกษาแพทย์ที่รักษาบอกว่า paper ฉบับนี้ไม่เป็นที่ยืนยันชัดเจน และต่างประเทศก็ไม่ได้ให้ความสนใจ ลองหาข้อมูลดูก็จะรู้ว่ายานี้เป็นยาที่ดีที่สุดและเป็นอันดับแรกที่แพทย์จะเลือกใช้
อย.ทำไมไม่หาข้อมูลก่อน ทำเอาผู้คนเดือดร้อนวิตกกันไปหมด หรือจะปล่อยให้เด็กสมาธิสั้นไม่มียารักษา แล้วรู้ไหมว่ามันมีผลกระทบต่อเด็ก ครอบครัว สังคมยังไง
สงสัยอย.จะไม่เคยหาข้อมูลเลย ดิฉันสงสัยคะว่าเลขากับรองฯเป็นหมอจริงหรือคะ ใครก็ได้ช่วยบอกทีเค้าใช่หมอเหรอคะ ใครเห็นหน้าเค้าในทีวีไหม โง้วเฮ้งบอกเลยว่าขี้โกงสุดๆ กินบ้านกินเมืองแน่นอน น่าเบื่อจริงๆ
ผู้เดือดร้อน </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle width=15 background=images/bg_comment.gif></TD><TD align=left background=images/bg_comment.gif><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>ความคิดเห็นที่ 10</TD><TD class=body4 vAlign=baseline align=right width=100 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=5 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=55 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=62 background=images/bg_comment.gif></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle width=15></TD><TD class=body vAlign=top align=left>แน่ใจเหรอว่าเป็นห่วงเรื่องใช้ยา หรือว่าเอาเรื่องนี้มาบังหน้า แล้วไอ้ข้อมูลนี้เนี่ยมันสมเหตุสมผลหรือเปล่า เชื่อถือได้หรือเปล่า อย.รู้วิธี search ข้อมูลหรือ เปล่า อเมริการอถอนจริงเหรอ นี่คิดว่าคนในประเทศโง่หรือไง ไม่ได้เงินสมใจใช่ไหม จาบอกให้พ่อแม่พี่น้องอีหรอบเนี้ย มันหมกเม็ด ผิดเต็มประตูว่าทำงานบกพร่อง ไอ้พวกกินบ้างกินเมือง นายกอยู่ไหนช่วยด้วย หรือว่านายกเล่นด้วยพวกเราไม่ไว้ใจแล้ว ก็ข่าวออกเยอะแยะ ยังไม่มีใครทำอะไร นายกรู้เห็นด้วยใช่ไหม
เอาตัวรอด </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle width=15 background=images/bg_comment.gif></TD><TD align=left background=images/bg_comment.gif><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>ความคิดเห็นที่ 9</TD><TD class=body4 vAlign=baseline align=right width=100 background=images/bg_comment.gif>+1 </TD><TD vAlign=baseline align=middle width=5 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=55 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=62 background=images/bg_comment.gif></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle width=15></TD><TD class=body vAlign=top align=left>ไม่เคยมีรัฐบาลประเทศไหนในโลกเลี้ยงอาหาร(จากธรรมชาติเพื่อสุขภาพ ซึ่งถูกกว่ายามากมายนัก) แก่ประชาชนฟรีๆ แก้ปัญหาได้ทุกปัญหาระยะยาว(เพียงแต่ช้ากว่านิดหน่อย)
มีแต่โด๊ปยาแจกยา(พิษ)ให้ฟรีๆ ทุกประเทศ (เพราะรัฐบาล=ลูกน้องพวกมาเฟียค้ายาระดับโลกคือพวกฝรั่งนั่นเอง)
จะโทษรัฐบาลทั้งหมดก็ไม่ได้เพราะชาวบ้านก็มีความผิด(อันไม่่น่าให้อภัย)เหมือนกันคือเอาแต่คิดว่าจะแก้ปัญหาแบบรวบรัดโดยใช้ "magic pill" กินเม็ดเดียวแก้ได้ทุกปัญหาทุกอย่างรวดเดียวจบซึ่งไม่มีจริงในโลก ถึงทำได้จริงก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนคือทำลายอะไรในร่างกายบางอย่างเช่นอายุสั้นลง สมองลีบลง (โดยเราไม่รู้ตัว กว่าจะรู้ก็อีกนาน)

แถมข้อมูลให้ไปคิดเพิ่มอีกตามลิ้งค์ please read this link
naturalnews.com/021943_ritalin_adhd_Adderall.html </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle width=15 background=images/bg_comment.gif></TD><TD align=left background=images/bg_comment.gif><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>ความคิดเห็นที่ 8</TD><TD class=body4 vAlign=baseline align=right width=100 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=5 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=55 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=62 background=images/bg_comment.gif></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle width=15></TD><TD class=body vAlign=top align=left>จริงไหมคะที่เค้าว่านพ.พงศพันธ์อะไรนี่มีเอี่ยวเรื่องเงินใต้โต๊ะ แล้วเค้าจะรู้ตัวบ้างมั้ยว่าทำให้ลูกใคร บ้านใครต้องเดือดร้อนเพราะเค้าบ้าง
แม่เด็กไทย </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle width=15 background=images/bg_comment.gif></TD><TD align=left background=images/bg_comment.gif><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>ความคิดเห็นที่ 7</TD><TD class=body4 vAlign=baseline align=right width=100 background=images/bg_comment.gif>+3 </TD><TD vAlign=baseline align=middle width=5 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=55 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=62 background=images/bg_comment.gif></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle width=15></TD><TD class=body vAlign=top align=left>อย.แก้ดกี้ยวหรือไม่ ยาขาดไปหลายเดือนแล้วอย่ามาออกข่าวแก้ความผิดตัวเองเลย หมักอะไรไว้บอกมา มาตรการโง่ๆอีกแล้ว
ouyouy01@hotmail.com </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle width=15 background=images/bg_comment.gif></TD><TD align=left background=images/bg_comment.gif><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>ความคิดเห็นที่ 6</TD><TD class=body4 vAlign=baseline align=right width=100 background=images/bg_comment.gif>+1 </TD><TD vAlign=baseline align=middle width=5 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=55 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=62 background=images/bg_comment.gif></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle width=15></TD><TD class=body vAlign=top align=left>เปรียบเทียบเด็กที่ใช้ยา กับไม่ใช้ยา ผลมันต่างกันลิบลับ
เด็กที่ใช้ยาจะมีผลการเรียนดีเท่าเด็กปกติ แต่เด็กที่ไม่ใช้ยา ไม่มีสมาธิจริงๆ ท่านได้พบกับข้อมูลที่แท้จริงหรือยัง
เปรียบเทียบเด็ก </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle width=15 background=images/bg_comment.gif></TD><TD align=left background=images/bg_comment.gif><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>ความคิดเห็นที่ 5</TD><TD class=body4 vAlign=baseline align=right width=100 background=images/bg_comment.gif>+4 </TD><TD vAlign=baseline align=middle width=5 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=55 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=62 background=images/bg_comment.gif></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle width=15></TD><TD class=body vAlign=top align=left>อ่านข่าวแล้วสับสนค่ะกับจำนวนเด็กไทยที่จำเป็นต้องใช้ยา เพราะพาดหัวข่าวว่า "รองเลขาฯ อย.เผยเด็กไทยจำเป็นใช้ยากว่า 18 ล้านคน" และมีเนื้อความในข่าวว่า "โดยปกติมีเด็กประมาณ 5% ของจำนวนเด็กไทยทั้งประเทศหรือประมาณ 18 ล้านคน ที่จำเป็นต้องใช้ยาดังกล่าว"
มันควรจะเป็นว่า มีเด็กไทยต้องใช้ยาประมาณ 9 แสนคน หรือ ประมาณ 5% ของจำนวนเด็กทั้งประเทศ 18 ล้านคน หรือเปล่าคะ
ประชากรไทยทั้งประเทศประมาณ 65 ล้านคน </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="90%" align=center border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top width=9></TD><TD vAlign=top background=/images/cg_t.gif height=9></TD><TD vAlign=top align=right width=9></TD></TR><TR><TD vAlign=top width=9 background=/images/cg_l.gif> </TD><TD vAlign=top bgColor=#f5f5f5><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top width="56%"></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle width=15 bgColor=#e4e4e4></TD><TD align=left><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#e4e4e4 border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left></TD><TD vAlign=baseline align=right width=62></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle width=15></TD><TD class=body vAlign=top align=left>อ่านปุ๊บ ก็รู้ว่า ไม่หมอยกเมฆ ก็นักข่าวรายงานผิด เรื่องจำนวนคนไข้ ... แต่เรื่องยามี Side Effect นั้น ก็พอได้ ... แต่ไม่แน่ใจเล็กๆ เพราะแค่เรื่องเล็กๆ ก็ยังมั่วมาเลย
POP</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top align=right width=9 background=/images/cg_r.gif> </TD></TR><TR><TD vAlign=top width=9></TD><TD vAlign=top background=/images/cg_d.gif height=9></TD><TD vAlign=top align=right width=9></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle width=15 background=images/bg_comment.gif></TD><TD align=left background=images/bg_comment.gif><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>ความคิดเห็นที่ 4</TD><TD class=body4 vAlign=baseline align=right width=100 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=5 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=55 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=62 background=images/bg_comment.gif></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle width=15></TD><TD class=body vAlign=top align=left>การใช้ยาต่างประเทศตัวใหม่ๆที่มีราคาแพงก็ใช่ว่าจะดีเสมอไป เพราะมันก็เป็นยาใหม่ซึ่งข้อมูลที่บริษัทยาน้ำเสนอ ก็จะมีแต่ข้อมูลด้านดีทั้งนั้น จะว่าไปมันก็เหมือนเราไปเป็น "หนูลองยา" เพียงแต่เป็นหนูที่ "มีเงิน" หรือมีสิทธิ์ "เบิกได้" เท่านั้น
หนูลองยา </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle width=15 background=images/bg_comment.gif></TD><TD align=left background=images/bg_comment.gif><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>ความคิดเห็นที่ 3</TD><TD class=body4 vAlign=baseline align=right width=100 background=images/bg_comment.gif>+3 </TD><TD vAlign=baseline align=middle width=5 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=55 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=62 background=images/bg_comment.gif></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle width=15></TD><TD class=body vAlign=top align=left>มาตรการโง่ๆ แบบนี้มาอีกแล้ว รู้ไหมว่ายานี้ใช้กันมากี่ปี แล้วมีตายไปกี่คน คนที่ได้ประโยชน์ในการรักษาด้วยยานี้และยังจำเป็นต้องใช้ ต้องพลอยเดือดร้อนเพราะความไร้เดียงสาของผู้บริหารอีกแล้ว คุณควรเอาผลวิจัยที่เป็นต้นเหตุชองการสั่งการแบบนี้ออกมาให้นักวิชาการอ่านและประเมินความน่าเชื่อถือ รวมทั้งผลได้-ผลเสียของการใช้ยานี้ อย่ามักง่ายเพิกถอนทะเบียนยาเพราะเห็นบางประเทศถอน จะกลายเป็นการทำผิดพลาดซ้ำซาก
ใช้แอมเฟตตามีนแทนถ้าจำเป้น </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle width=15 background=images/bg_comment.gif></TD><TD align=left background=images/bg_comment.gif><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>ความคิดเห็นที่ 2</TD><TD class=body4 vAlign=baseline align=right width=100 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=5 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=55 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=62 background=images/bg_comment.gif></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle width=15></TD><TD class=body vAlign=top align=left>ริทาริน (Ritalin)
555 </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle width=15 background=images/bg_comment.gif></TD><TD align=left background=images/bg_comment.gif><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>ความคิดเห็นที่ 1</TD><TD class=body4 vAlign=baseline align=right width=100 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=5 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=25 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=55 background=images/bg_comment.gif></TD><TD vAlign=baseline align=middle width=62 background=images/bg_comment.gif></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle width=15></TD><TD class=body vAlign=top align=left>รับทราบครับพี่ อ.ย. แต่ปัญหาคือ อ.ย.ไม่มียาส่งให้โรงพยาบาลรัฐ หรือกระบวนที่อ.ย.สร้างมันส่งยาให้ไม่ทันครับ บริษัททั่วไปแฟกซ์ออเดอร์ วันรุ่งขึ้นส่งของกันเลย ยาถึงโรงพยาบาลไม่เคยเกิน 1 สัปดาห์ สั่งยาอ.ย.ใช้เวลา นานกว่านั้นเยอะ ถ้าไม่สต๊อก หรือสต๊อกน้อยยาขาดแน่ครับ
hana </TD></TR></TBODY></TABLE>
Quality of Life - Manager Online
</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=headline vAlign=baseline align=left>จีน-มองโกเลียร่วมรักษา เพลงพื้นบ้านชนเผ่ามองโกลฯ</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD bgColor=#cccccc height=1></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>โดย ASTVผู้จัดการออนไลน์</TD><TD class=date vAlign=baseline align=left>30 พฤศจิกายน 2552 18:08 น.</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 align=center border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=400 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle width=400> </TD></TR><TR><TD class=Image vAlign=baseline align=left>เพลงยาวพื้นบ้าน เป็นกลุ่มของบทเพลงที่ชาวมองโกลแต่งขึ้น โดยมีเนื้อหาสารัตถะอยู่ที่ความรัก ความอาลัย ทั้งต่อถิ่นที่อยู่และบุคคล การใช้ชีวิตร่วมกับธรรมชาติ คุณค่าของบทเพลงอยู่ที่ภูมิปัญญาและประวัติศาสตร์ของชนเผ่ามองโกล อันประกอบอยู่ในคำร้อง บทกวีและท่วงทำนองที่มีเอกลักษณ์ (ภาพเอเจนซี)</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE> เอเจนซี-คณะทำงานร่วมของผู้เชี่ยวชาญจากทั้งจีนและสาธารณรัฐมองโกเลีย ได้"ช่วยกู้คืน" เพลงยาวพื้นบ้านของชนชาติมองโกเลียมากกว่า 500 บทเพลง ระหว่างการสำรวจสองปีที่เสร็จสิ้นไปเมื่อเร็วๆนี้ ทั้งนี้ จาการเปิดเผยของสำนักงานวัฒนธรรมประจำเขตปกครองตนเองมองโกเลียในทางตอนเหนือของจีน

ตลอดสองปีที่ผ่านมา คณะทำงานจำนวน 10 คน ได้เดินทางกว่า 12,000 กิโลเมตร เพื่อทำการสำรวจเพลงพื้นบ้านในเขตต่างๆในมองโกเลียใน โดยได้สัมภาษณ์นักขับร้องเพลงพื้นบ้านท้องถิ่น จำนวน 420 คน บันทึกวิดีโอเทป 84 ม้วน และ "รักษา" เพลงยาวพื้นบ้านที่ใกล้จะสูญหายเต็มทีไว้ได้ 266 บทเพลง

กิจกรรมนี้เกิดจากข้อตกลงการสำรวจภาคสนามระหว่างสองประเทศในปี 2550 เพื่อปกป้องเพลงยาวพื้นบ้านชนเผ่ามองโกเลียให้คงอยู่

ในระหว่างการสำรวจสาธารณรัฐมองโกเลีย คณะฯ ได้เดินทางเป็นระยะ 6,250 ก.ม.รวม 9 มณฑล ได้สัมภาษณ์นักขับร้องเพลงท้องถิ่น 118 คน และได้ "กอบกู้" เพลงเก่าขึ้นมาได้ 246 บทเพลง

เพลงยาวพื้นบ้านของมองโกเลียน ซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็น “"ซากฟอสซิลที่ยังมีชีวิต"ของดนตรีมองโกเลียน และได้รับการขึ้นบัญชีรายชื่อมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ (Intangible Cultural Heritage) แห่งองค์การยูเนสโก (UNESCO) ในปี 2548 โดยจีนและมองโกเลียได้ร่วมกันยืนขอการขึ้นทะเบียนฯนี้

China - Manager Online

</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=headline vAlign=baseline align=left>หนุ่มโรตีอุตสาหะใช้ค้อน-สิ่วเจาะอุโมงค์ทะลุภูเขาเป็นที่จอดรถ</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD bgColor=#cccccc height=1></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>โดย ASTVผู้จัดการออนไลน์</TD><TD class=date vAlign=baseline align=left>1 ธันวาคม 2552 13:47 น.</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left> เอเจนซี - หนุ่มใหญ่แดนภารตะใช้ค้อนกับสิ่วกระเทาะภูเขาหินให้เกิดอุโมงค์ ยาวนาน 14 ปี เพื่อที่เขาจะได้มีที่จอดรถของตัวเองไว้หน้าบ้าน

รามจันทรา ดัส วัย 53 ปี ซึ่งอาศัยอยู่ในเขตกายา รัฐพิหาร เผยว่า “ผมไม่อาจจอดรถบรรทุกของตัวเองไว้ใกล้ๆ บ้านได้ เนื่องจากภูเขาลุกนี้ขวางเส้นทาง”

ดัสระบุว่า ความกลัว และกังวลว่าหัวขโมยจะมาขโมยรถของเขาไป ทำให้เขาเริ่มเจาะอุโมงค์ทั้งหมดด้วยตัวเอง หลังจากทางการปฏิเสธให้ความช่วยเหลือ

“ผมต้องทิ้งรถไว้ห่างตั้งหลายไมล์ ผมจึงตัดสินใจทำอะไรบางอย่างด้วยตัวเอง” ดัสกล่าวทางโทรศัพท์

ชาวบ้านในท้องถิ่น ซึ่งต้องเดินทางหลายไมล์ เพื่อหลีกเลี่ยงภูเขาลูกนี้ ก็ได้ประโยชน์จากอุโมงค์ขนาด 4.2 เมตรของดัส ในการเดินทางลัดไปยังฟาร์มของพวกเขา พร้อมยกย่องชมเชยผลงานของหนุ่มใหญ่ใจกว้างผู้นี้

“เราไม่ค่อยพบชายที่สามารถทำงานหนักขนาดนี้เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของเขา” เจ้าหน้าที่ของรัฐบาลท้องถิ่นกล่าว

Around the World - Manager Online</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ศ.ดร.นพ.วิทยา สะท้อนให้ฟังว่า มนุษย์ทุกคน ล้วนมีสันดานดิบติดตัวมาตั้งแต่เกิด ถ้าถูกปลูกฝังให้ควบคุมสันดานดิบตั้งแต่เล็ก โตขึ้นจะมีการยับยั้งชั่งใจพฤติกรรมในทางลบได้ดี ขณะเดียวกัน ถ้าถูกเลี้ยง โดยขาดเกราะควบคุมสันดานดิบ แน่นอนว่า โตขึ้น เมื่ออยากได้สิ่งใด ก็จะเผยสันดานดิบออกมา ด้วยการทำทุกอย่าง เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ตัวเองต้องการ เช่น ‘เมื่อฉันหิว ถึงผิด ฉันก็จะทำ’ หรือ ‘เมื่อฉันอยากได้ ถึงผิด ฉันก็จะทำ’ เป็นต้น

นอกจากนี้ สภาพแวดล้อมรอบตัวเด็ก ถือเป็นตัวกระตุ้นสันดานดิบ และเป็นแบบอย่างที่ไม่ดีให้แก่เด็กได้เช่นกัน อาทิ สังคมที่มีแต่ความรุนแรง ก้าวร้าว มากกว่าความรักที่จริงใจ ทำให้เด็กซึมซับพฤติกรรมในด้านลบ ส่งผลให้เกิดพฤติกรรม หรือการกระทำในทางลบได้ง่าย เช่น ไม่มีความรักต่อเพื่อนมนุษย์ และจ้องจะทำเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง โดยไม่คำนึงถึงคนอื่น

รวมไปถึงค่านิยมในปัจจุบัน ที่พ่อแม่ต่างมุ่งเน้นด้านวิชาการให้ลูกเพียงอย่างเดียว จนละเลยการสร้างภูมิคุ้มกันในเรื่องคุณธรรม-จริยธรรมเข้าไปในตัวลูกด้วย ส่งผลให้อีโก้ของตัวเด็กไม่ได้รับการควบคุมอย่างเหมาะสม เมื่อเป็นเช่นนี้ อาจมีแนวโน้มสูงที่เด็กจะกลายเป็นคนเก่ง แต่ไม่สามารถระงับยับยั้งตัวเองได้ เมื่อใดที่เกิดความต้องการ อยากได้ อยากมี ก็จะทำ โดยไม่เกรงกลัวกฎหมาย หรือความเดือดร้อนของผู้อื่น

"สังคมไทยเป็นสังคมตัวใครตัวมัน เน้นแต่เรื่องเก่ง เงิน และรวย จนลืมคิด หรือปลูกฝังเรื่องจิตสังคม หรือจิตสาธารณะ ทำให้เด็กขาดความเป็นวิญญูชน ส่งผลให้เกิดกลุ่มชนที่ฉลาดแต่จะเอาตัวรอด เมื่อต้องการ หรืออยากได้สิ่งใด ก็จะทำโดยไม่คิดถึงคนอื่น เกิดเป็นมิจฉาชีพอัจฉริยะ ที่มีกลโกงซับซ้อน และแนบเนียนขึ้น ต่างจากเมื่อก่อนที่ภาพของมิจฉาชีพ คือคนที่ไร้การศึกษา ซึ่งสังคมเริ่มน่ากลัวมากขึ้นทุกวัน ถ้าไม่ช่วยกันปลูกฝังหัวใจสำนึกรักสาธารณะให้กับเด็ก" คุณหมอวิทยาสะท้อน

สอนให้ลูกรู้จัก ยิ้ม ไหว้ ทักทาย ชมเชย ช่วยเหลือ ทำให้เด็กรู้สึกว่า ตัวเขาเองมีค่า เพราะพ่อแม่ชมเขา สอนเขา หรือมองเขาในลักษณะที่ให้เกียรติ พร้อมกับภูมิใจตัวลูก เมื่อลูกรู้สึกว่าตัวเองมีค่าแล้ว ก็สอนต่อไปว่า ต้องกระจายคุณค่าไปยังผู้อื่นด้วย ทำให้เด็กได้รับมิตรภาพมากขึ้น

แต่ถ้าเมื่อไรที่พ่อแม่ไปตำหนิ หรือไม่ให้เกียรติลูก จิตใต้สำนึก และเมล็ดพันธุ์ด้านลบ จะขยายพันธุ์มากขึ้น ทำให้เติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ที่กระด้าง

Life & Family - Manager Online

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=headline vAlign=baseline align=left>เต๋อกั้วเฉี่ยกั้ว : อยู่ไปวันๆ </TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD bgColor=#cccccc height=1></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>โดย ASTVผู้จัดการออนไลน์</TD><TD class=date vAlign=baseline align=left>2 ธันวาคม 2552 13:43 น.</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 align=center border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=350 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle width=350> </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE> <CENTER>得过且过 (dé guò qiě guò)</CENTER>

มีตำนานจีนเล่าสืบต่อกันมาว่า ณ ยอดเขาอู่ไถซาน หนึ่งใน 5 ภูพุทธอันเลื่องชื่อ ยังมีสัตว์ประหลาดตัวน้อย ตัวหนึ่งอาศัยอยู่ มันมีขา 4 ขา มีเนื้อด้านข้างคล้ายปีก 2 ข้าง แต่กลับบินไม่ได้ ทั้งยังร้องคร่ำครวญตลอดเวลาเมื่อฤดูเหมันต์เวียนมาถึง ผู้คนจึงพากันขนานนามมันว่า "นกหานห้าว" (寒号鸟) ซึ่งแปลตรงตัวหมายถึงนกที่ร้องในฤดูหนาว (บางตำราระบุว่านกหานห้าวจริงๆ แล้วไม่ใช่นก แต่เป็นกระรอกบินชนิดหนึ่ง )

ในคิมหันต์ฤดูอันร้อนจัด คือฤดูกาลที่นกหานห้าวรื่นเริงเป็นที่สุด ตลอดทั้งตัวของมันจะมีขนขึ้นมาจนนุ่มฟู สีสันงดงามสะดุดตาจนกระทั่งนกแมลงอื่นๆ พากันอิจฉา ส่วนนกหานห้าว เองนั้นยิ่งบังเกิดความลำพองใจ วันทั้งวันเอาแต่เดินไปเดินมาเพื่ออวดความงามของตนเองกับนกอื่นๆ เดินพลางร้องพลางว่า "หงส์ฟ้ายังมิอาจเทียบกับข้า หงส์ฟ้ายังมิอาจเทียบกับข้า "

ฤดูร้อนผ่านไป ฤดูใบไม้ร่วงมาถึง นกบางประเภทที่กลัวหนาว พากันบินลงใต้เพื่อรอจนกว่าฤดูหนาวจะผ่านพ้น ส่วนนกที่เหลืออยู่ ก็จะพากับเก็บพืชพันธุ์ธัญญาหารเอาไว้เพื่อเป็นเสบียงในตลอดฤดูหนาว มีเพียง นกหานห้าวเท่านั้น ที่วันๆ เอาแต่เตร็ดเตร่ไปมา อวดความงามของขนตนเอง

เมื่อฤดูแห่งความหนาวเหน็บหวนมาอีกครั้ง ลมไซบีเรียโหมพัด เกล็ดหิมะโปรยพลิ้วลงทุกหนแห่ง นกหลายประเภทต่างผลัดขนฟูหนาเพื่อรอรับความหนาวเหน็บ มีเพียงนกหานห้าวเท่านั้น ที่ยามนี้ขนยาวสวยกำลังร่วงหล่นจนเกลี้ยง ยามค่ำคืนมันต้องซุกตัวอยู่ตามชะง่อนหิน ตัวสั่นงันงกจนต้องโอดครวญไม่หยุดว่า "หนาวอะไรเช่นนี้ หนาวเหลือเกิน พรุ่งนี้ต้องสร้างรัง พรุ่งนี้ต้องสร้างรัง"

ทว่าเมื่อค่ำคืนอันเหน็บหนาวผ่านพ้นไป ความอบอุ่นของพระอาทิตย์เข้ามาแทนที่ นกหานห้าว กลับลืมเลือนภารกิจสร้างรังเพื่อหลบความหนาวในยามค่ำไปสิ้น จนแล้วจนรอด มันจึงไม่ได้สร้างรังของตนเอง แต่ผ่านวันเวลาเช่นนี้ไปแต่ละวันๆ วนเวียนไป จนสุดท้าย ได้แต่หนาวจนสิ้นใจอยู่ในชะง่อนหินนั้นเอง

“เต๋อกั้วเฉี่ยกั้ว” สำนวนนี้ใช้เพื่อเปรียบเปรยถึงผู้ที่หัวสมองไม่เคยคิดการณ์ใหญ่ เพียงมีชีวิตอยู่รอดไปวันๆ เท่านั้น นอกจากนี้ยังมักใช้กับคนที่ทำงานลวกๆ พอเป็นพิธี โดยไม่สนว่าผลงานที่ออกมาจะมีคุณภาพหรือไม่

สำนวนนี้ใช้ในตำแหน่งภาคแสดง(谓语) ส่วนขยายนาม(定语) หรือส่วนขยายภาคแสดง(状语)
China - Manager Online


</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ขออุทิศ บุญกุศล ในการโพสครั้งนี้ แด่ ....

แก๊งสามลิง และ หลานชายคนโปรดของป้านู๋บี
( ทั้งหลานลูกฟาย และ หลานลูกมด )



อืม....ตะวานอุตส่าห์ งด ดู ครูกุ๊กกับยัยอลิน
เพื่อ โพสกระทู้ ในพันติ๊ป
แต่เก๊าะ ดับสูญ ภายในชั่วพริบตา ตามเคย
แถม อมยิ้มก็ดูถ้าจะถูกยึดไปด้วยมั้ง แหะ ๆ



ครั้นไปร้องแลกแหกกระเชอ
เรียกร้อง ฟามสนใจ กะ ชาวห้องยา
ท่าน ๆ ทั้งหลาย ก็พากันส่ายหน้าขำ ๆ
ประมาณว่า อีกแล้วเหรอ ?
(โพสทีไร โดนลบ เป็นประจำ )
แต่ นังนี่ ก็ ไม่เคยเข็ดดดดดดด




นี่ก็เรยต้องซมซาน เอามาโพส แถวนี้
เพื่อเรียกร้องฟามสนใจ จากป๋าวีฯ ตามเคย
เพราะ เวบสโนว์ใจดี โอเคนะคะ กะ นู๋บี ตลอด

และ นี่ คือ โคลนนิ่ง กาทู้ ที่ดับสูญ เหอ...เหอ...









<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top width=105></TD><TD vAlign=top><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top><TABLE cellSpacing=1 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#dddddd border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top bgColor=#204080><TABLE width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD width=50></TD><TD width="95%"><!-- Begin Message Box--><TABLE height=36 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top width="80%"> <B><BIG><BIG><!--Topic-->ถ้า จำเป็น ต้องเลือก คุณจะเลือกอะไร ระหว่าง...... </BIG></BIG></B></TD><TD vAlign=top noWrap align=right width="20%"> <!--InformVote=0--><SCRIPT language=JavaScript>MsgStatus(Msv[0], 0);</SCRIPT> </TD></TR></TBODY></TABLE>

<!--VoteBody--><FORM name=fvote action=/cafe/php/topicvote.php method=get target=_blank>​

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=600 align=center border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#5372a9 border=0><TBODY><TR><TD bgColor=#214081><TABLE width="100%" border=0><TBODY><TR><TD>1. <INPUT type=radio value=0 name=choice>ไปนอนกับผู้ชายอื่นเป็นโขยง</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD height=3></TD></TR><TR><TD><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#5372a9 border=0><TBODY><TR><TD bgColor=#214081><TABLE width="100%" border=0><TBODY><TR><TD>2. <INPUT type=radio value=1 name=choice>ไปเหยียบกับระเบิด</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD height=3></TD></TR><TR><TD><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#5372a9 border=0><TBODY><TR><TD bgColor=#214081><TABLE width="100%" border=0><TBODY><TR><TD>3. <INPUT type=radio value=2 name=choice>อื่น ๆ ( อาทิเช่น ไปเหยียบหน้าคนถาม ! ฯลฯ โปรด ระบุ .......)</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD height=3></TD></TR></TBODY></TABLE><INPUT type=hidden value=8615191 name=id><INPUT type=hidden value=Y name=group><INPUT type=hidden value="ถ้า จำเป็น ต้องเลือก คุณจะเลือกอะไร ระหว่าง......" name=topic>

<INPUT type=submit value=" โหวต " name=action> <INPUT type=submit value=" ดูผลโหวต " name=action></FORM>​

<HR align=left width="93%" color=#e0e0e0 SIZE=1>

<!--MsgIDBody=0-->" ถ้าเลือกได้ คุณจะเลือกส่งผู้หญิงของคุณไปนอนกับผู้ชายอื่นเป็นโขยง​

หรือ เต็มใจส่งเธอไปเหยียบกับระเบิดมากกว่ากันล่ะ ? "

สมัยที่ไป เพ่นพ่าน ที่ ลานธรรม ​

ฉันเห็น ใครคนหนึ่ง เคยตั้ง กาทู้ ว่า

ถ้ารู้ว่าแฟนเราเคยโดนข่มขืนมาก่อน จะทำอย่างไรครับ ?​

และ ใคร อีกคน ตั้งกระทู้ว่า​

ถ้าคุณ มีแฟนเป็นสาวไซด์ไลน์ จะทำอย่างไร​

จำได้ว่า ตอนนั้น ฉันถามพวกเขา กลับไปว่า​

" ถ้าต้องเลือกคุณจะเลือกให้ผู้หญิงของคุณ​

ถูกข่มขืนโดยผู้ชายเป็นโขยง​

หรือ เต็มใจส่งเธอไปเหยียบกับระเบิดมากกว่ากันล่ะ ? "

แน่นอน ไม่มีใครหน้าไหน ตอบ ฉันสักแอะ​

ว่า เขาจะเลือกอะไร บัวพ้นน้ำแถวนั้นคงกลัวแปดเปื้อนโคลนตม​

ถ้าต้องมาตอบคำถามไร้สาระ ของ บัวเหล่าที่ 5 อย่าง ฉันกระมัง

งั้นวันนี้ ฉัน เอา คำถาม คาใจ ข้อนี้​

มาถาม ปุถุชน แถวนี้ มั่ง แล้วกันเน๊าะ​

เผื่อจะได้ ฟามรู้เป็น วิด ทะ ยา ทาน มั่ง อิอิ

" ถ้าเลือกได้ คุณจะเลือกส่งผู้หญิงของคุณไปนอนกับผู้ชายอื่นเป็นโขยง​

หรือ เต็มใจส่งเธอไปเหยียบกับระเบิดมากกว่ากันล่ะ ? "






<TABLE cellSpacing=1 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=bottom width="10%">จากคุณ</TD><TD>: <!--MsgFrom=0-->นู๋บี </TD></TR><TR><TD vAlign=bottom width="10%">เขียนเมื่อ</TD><TD vAlign=bottom>: <!--MsgTime=0-->2 ธ.ค. 52 23:33:54 <!--MsgIP=0--> <!--Vote Close--> </TD></TR><TR><TD id=xscore0 vAlign=top></TD><TD id=score0></TD></TR></TBODY></TABLE><HR align=left width="100%" color=#e0e0e0 SIZE=1><!--Begin Console-->

<TABLE cellSpacing=5 cellPadding=5 border=0><TBODY><TR><TD align=middle></TD><TD align=middle>[SIZE=-2]bookmark[/SIZE]</TD><TD align=middle>[SIZE=-2]เก็บเข้าคลังกระทู้[/SIZE]</TD><TD align=middle>[SIZE=-2]ส่งต่อกระทู้[/SIZE]</TD><TD align=middle>[SIZE=-2]พิมพ์[/SIZE]</TD><TD align=middle>[SIZE=-2]หน้าหลัก[/SIZE]</TD><TD align=middle>[SIZE=-2]กระทู้ก่อนหน้า[/SIZE]</TD><TD align=middle>[SIZE=-2]กระทู้ถัดไป[/SIZE]</TD><TD align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE>​

<!--End Console--><!-- End Message Box-->



​

​

</TD><TD width=50></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top width=10 bgColor=#000000><TABLE height=15 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=15 border=0><TBODY><TR><TD width=15 bgColor=#403e68 height=15></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR height=10><TD bgColor=#000000><TABLE height=15 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=15 border=0><TBODY><TR><TD width=15 bgColor=#403e68 height=15></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD width=10 bgColor=#000000></TD></TR></TBODY></TABLE>

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>​

<HR align=center width="90%" color=#f0f0f0>

• • <!--MsgIDTop=1-->
    
    
    
    
    <TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top><TABLE cellSpacing=1 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#dddddd border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top bgColor=#222244><TABLE width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD width=40></TD><TD style="MIN-WIDTH: 500px"><!-- Begin Message Box--><TABLE height=36 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top noWrap width="80%"> ความคิดเห็นที่ 1</TD><TD vAlign=top noWrap align=right width="50%"><A onclick="ajax_showTooltipKratoo('http://www.pantip.com/cafe/php/cafebonus/score.php?room=Y&KID=Y8615191&ID=072209&msgID=1',this);return false" href="http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y8615191/Y8615191.html#"> <!--InformVote=1--><SCRIPT language=JavaScript>MsgStatus(Msv[1], 1);</SCRIPT> </TD></TR></TBODY></TABLE>
    
    <!--MsgIDBody=1-->อืม....จิง ๆ อยากตั้งกาทู้โหวตเรื่อง
    " ระหว่าง เตะเศียรพระ กะ เตะหัวหมา คุณจะเลือกอะไร " นะ
    แต่ อย่า เพิ่ง ดีกว่าแฮะ เด๋วคุณนู๋บัวเกรียนจะ So Hot เกินไป
    เด๋ว ป๋า ว.( นามสมมุติ ) จะหัวใจวายตายได้ อิอิ​
    
    
    
    อิฉันเรยตั้งกาทู้ แนว ดราม่า โรมานซ์ แบบนี้ ขึ้นมาแทน
    ส่วนมันจะเกี่ยวกับ ห้องสาดหนา ไง
    เกรียนตัวแม่อย่างอิฉันก็ลากให้มัน เกี่ยวกันได้ ซำเหมอแหล่ะ
    ไม่ต้องห่วง หรอกน่า อิฉันน่ะลามปามเป็นขี้กลากอยู่แร้วววว เหอ ๆ​
    
    
    
    อ้อ โหวต กันได้ทุกเพศทุกวัย นะเจ้าคะ
    จะชายจริง หญิงแท้ ตุ๊ดแต๋ว กระเทียมทอม เชิญค่า
    อยากรู้เหมือนกันอ่ะ ว่า พวกทำมะ - ทำโม อย่างห้องสาดหนา
    เขาจะโหวต ยังไงกันบ้างน๊อออออออ เอิ๊กส์ ๆ​
    
    
    
    . <!--MsgFile=1--><CENTER><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#222244 border=0><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top bgColor=#000000 rowSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#222244 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD align=left bgColor=#000000 colSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 bgColor=#222244 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></CENTER><TABLE cellSpacing=1 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top noWrap width=75>จากคุณ</TD><TD>: <!--MsgFrom=1-->ดอก ( บัว ) ทอง ( คำ ) อิ..อิ. (นู๋บี) </TD></TR><TR><TD vAlign=bottom noWrap width=75>เขียนเมื่อ</TD><TD vAlign=bottom>: <!--MsgTime=1-->2 ธ.ค. 52 23:36:14 <!--MsgIP=1--> </TD></TR><TR><TD id=xscore1 vAlign=top noWrap width=75></TD><TD id=score1></TD></TR></TBODY></TABLE><!-- End Message Box-->
    
    
    
    

    ​

    </TD><TD width=40></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top width=10 bgColor=#000000><TABLE height=15 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=15 border=0><TBODY><TR><TD width=15 bgColor=#403e68 height=15></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR height=10><TD bgColor=#000000><TABLE height=15 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=15 border=0><TBODY><TR><TD width=15 bgColor=#403e68 height=15></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD width=10 bgColor=#000000></TD></TR></TBODY></TABLE>​
    
    <!--MsgIDBottom=1--><!--MsgIDTop=2-->
    
    
    ตั้งแต่ฟามเห็น 2( ข้างล่างนี้ )
  • เป็นฟามเห็นที่อิฉันเคยโพสคุยกับชาวบ้านที่ ลานธรรม
  • เห็น เข้ากับ คอเซ็ปต์กาทู้เรยก๊อปมาโพส ให้อ่าน ที่นี่
  • 
    
    <TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top><TABLE cellSpacing=1 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#dddddd border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top bgColor=#222244><TABLE width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD width=40></TD><TD style="MIN-WIDTH: 500px"><!-- Begin Message Box--><TABLE height=36 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top noWrap width="80%"> ความคิดเห็นที่ 2</TD><TD vAlign=top noWrap align=right width="50%"> <!--InformVote=2--><SCRIPT language=JavaScript>MsgStatus(Msv[2], 2);</SCRIPT> </TD></TR></TBODY></TABLE>
    
    <!--MsgIDBody=2-->เรียน คุณ ***​
    
    
    ดีใจที่บทความของฉัน ทำให้ คุณได้แง่คิดดี ๆเพิ่มขึ้น
    บทความแนวธรรมะเรื่องต่อไป
    อิฉันกะลังเขียน " ศีล 5 ในฮาเร็ม" อยู่นะเจ้าคะ
    ใกล้เสร็จแล้ว เหลือ เกลาสำนวน
    และ เพิ่มเติมเรื่องโสเภณี เธอชั่วเพราะชาย ? ลงในศีลข้อ 3 อีกหน่อย
    ฉันตั้งใจจะเขียนเรื่องแนวธรรม...ดา ของโลก น่ะ
    ก็ไม่รู้จะโยง ธรรม(ดา)กับ ฮาเร็ม ให้มันกลมกลืนกันได้แค่ไหน
    ไงก็โปรดติดตามเรื่องต่อไป นะเจ้าคะ ^ - ^​
    
    
    
    ถ้าเขียนเรื่องนี้เสร็จ ฉันอยากให้คุณอ่านมันจัง
    เพราะกระทู้ที่ใครคนหนึ่งเคยตั้งไว้
    เป็นตัวจุดประกายให้ฉันตัดสินใจ เติม
    เรื่อง โสเภณี เธอชั่วเพราะชาย ? ลงไปในศีลข้อ 3
    นอกจากเรื่อง เยื่อบาง ๆ กลางหว่างขาผู้หญิง
    การรักนวลสงวนตัว และ ตัณหาไม่รู้จักอิ่มของผู้ชาย ที่เขียนไว้
    ซึ่งเป็นเหตุให้ ฉันต้องมานั่งรื้อ
    และเขียนใหม่ หลายจุด เพื่อความกลมกลืนของเนื้อหา​
    
    
    
    เมื่อ สองอาทิตย์ก่อน ฉันไปประชุม ที่เชียงราย
    ตอนนั่งอ่านหนังสือรอเพื่อนที่ล็อบบี้
    เจอ บทความเรื่อง ผู้หญิงชาวบาดี เธอเกิดมาเพื่อเป็นโสเภณี
    อ่านแล้ว อยากให้คุณมาอ่านมั่งจัง
    เผื่อจะได้เห็นมุมอง และ ค่านิยมของสังคมอีกแง่​
    
    
    
    อืม....ฉันมีเรื่องที่รู้สึกผิด และ อยากสารภาพ กับคุณนะ....
    เมื่อเดือนก่อน ฉันเห็นใครคนหนึ่งมาโพสปัญหาชีวิตของเขา ที่นี่
    กระทู้ที่เขาเขียนมันทำให้ฉันนึกถึง
    เรื่องหนึ่งที่เคยคุยกับเพื่อนสมัยอยู่หอในมหาลัย
    เราคุยกันเรื่องหนังฮ่องกง ที่นางเอกเป็นผู้หญิงขายบริการ
    แล้วมาชอบกับพระเอก โดยบังเอิญ​
    
    
    
    วันหนึ่งก่อนจะเข้าพิธีแต่งงานกับพระเอก
    เธอจำเป็นต้องหาเงินด้วยการนอนกับผู้ชายที่ไม่รู้จัก
    เธอขอร้องให้ ผู้ชายคนนั้น อย่าได้จูบปากเธอ
    เพราะเธอจะเก็บมันไว้ให้ผู้ชายที่เธอรักในวันแต่งงาน
    เขายอมทำอย่างนั้นตามใจเธอ
    และวันต่อมา เจ้าสาวอย่างเธอ
    ก็ต้องเจอผู้ชายคนนี้ อีกครั้ง ในฐานะ เพื่อนเจ้าบ่าว...​
    
    
    และ อีกเรื่อง นิยายมอมเมาเยาวชน หน้าปกวาบหวามที่เคยอ่าน
    นางเอกเป็นอดีตโสเภณีในตะวันออกกลาง
    เธอถามพระเอกอย่างเย้ยหยัน ว่า
    " ถ้าเลือกได้ คุณจะเลือกส่งผู้หญิงของคุณไปนอนกับผู้ชายอื่นเป็นโขยง
    หรือ เต็มใจส่งเธอไปเหยียบกับระเบิดมากกว่ากันล่ะ ? "​
    
    
    พระเอกในเรื่อง ตอบเธอว่า
    " ผม เต็มใจส่งเธอไปเหยียบกับระเบิดมากกว่า "​
    
    
    ถ้าเขาตอบแค่นี้ อ่านแล้วอิฉันก็คงแค่ขบขันในธรรมดาของโลก
    และศักดิ์ศรีอันยิ่งใหญ่ของลูกผู้ชายอกสามศอก
    แต่ ผู้ชายคนนี้กับพูดต่อว่า
    " ผม เต็มใจให้เธอไปเหยียบกับระเบิดมากกว่า
    เพราะอย่างน้อยเมื่อเธอบาดเจ็บ
    ผมก็ช่วยยังเยียวยารักษาบาดแผลที่กายให้เธอได้จนมันหายสนิท
    แต่ถ้าเธอต้องทนนอนกับผู้ชายเป็นฝูง
    ผมทนไม่ได้ที่เธอจะต้องเจ็บปวดกับบาดแผลในใจนั่นไปชั่วชีวิต "​
    
    
    รู้ไหม เพราะ อุปทานขันธ์ทั้งห้า เรื่องนี้แหล่ะ
    ที่ทำให้ฉันต้องถ่อสังขารไปคุ้ย กระทู้ของเขาคนนั้น
    จาก หน้า สองหน้าสามของเวบนี้มา เพื่อมาโพสตอบ
    สำแดงความคิดเห็นแนวนอกคอกของฉันในกระทู้นั่น
    แต่นื่องจากฉันไม่ไว้ใจเจ้างูร้ายที่ฉันเลี้ยงไว้ในปาก
    ฉันเลยตัดสินใจ เล่าความคิดของฉันแบบเรียบ ๆที่สุด
    แล้ว โพสเรื่องแบ้งค์พันกับ เศษกระดาษ ให้เขาอ่านแทน​
    
    
    เรื่องมันคงจบด้วยดี
    ถ้าไม่มีการเปิดประเด็นไปถึงเรื่องอื่นต่อ
    แล้วมีการโพสความเห็นแรง ๆ ถาม จขกท.
    ตอนฉันนั่งอ่าน ความเห็นพวกนั้น
    ฉันก็ได้แต่มานั่งทำตาปริบ ๆ​
    
    
    จริตของฉัน มันปรุงแต่งไปว่า
    ฉันไม่น่า ไปขุดกระทู้นั่นขึ้นมาตอบเลย
    เพราะแต่เดิม ชาวบ้านชาวช่อง
    ก็ให้ความเห็นดีๆ หลาย ๆ แง่กับ จขกท แล้ว
    ทำไมฉันต้องไปรื้อฟื้น ไปดึงกระทู้นั่นมาตอบ
    ให้ จขกท ต้องถูกขุดคุ้ยจนเจ็บปวดอีกฟะ
    คุณว่า จะสายไปไหมเนี่ย ที่ฉันจะขอโทษ
    และขออโหสิกรรม กับคุณ จขกท คนนั้นน่ะ ? ^ - ^​
    
    
    
    ____________________________________​
    
    
    ต่างคน.......ต่างจิต........คิดต่าง
    ต่างคน.......ต่างความ.....ต่างเห็น
    ต่างคน.......ต่างโต.........ต่างเป็น
    ต่างคน.......จึงเห็น..........ต่างกัน​
    
    
    คำเตือน ! ตัวอักษรที่ฉันพิมพิ์ลงไปทั้งหมดนั้น
    เป็นเพียงความคิดเห็นและมุมมองส่วนบุคคล
    โปรดอย่าได้นำไปอ้างอิง / ใช้เป็น Reference
    ในการทำข้อสอบ หรือ ตอบคำถามใด ๆให้กับชีวิตเลย
    และหากท่านอายุต่ำกว่า 18 กรุณาอย่านั่งอ่านคนเดียว
    ( ควรมีผู้ปกครองอยู่ด้วยเพื่อคอยชี้แนะ ^ - ^ )
    จากคุณ : บัวเหล่าที่ 5 [ ตอบ: 03 พ.ย. 51 17:31 ] ​
    
    
    . <!--MsgFile=2--><CENTER><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#222244 border=0><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top bgColor=#000000 rowSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#222244 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD align=left bgColor=#000000 colSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 bgColor=#222244 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></CENTER><TABLE cellSpacing=1 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top noWrap width=75>จากคุณ</TD><TD>: <!--MsgFrom=2-->นู๋บี </TD></TR><TR><TD vAlign=bottom noWrap width=75>เขียนเมื่อ</TD><TD vAlign=bottom>: <!--MsgTime=2-->2 ธ.ค. 52 23:40:15 <!--MsgIP=2--> </TD></TR><TR><TD id=xscore2 vAlign=top noWrap width=75></TD><TD id=score2></TD></TR></TBODY></TABLE><!-- End Message Box-->
    
    
    
    

    ​

    </TD><TD width=40></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top width=10 bgColor=#000000><TABLE height=15 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=15 border=0><TBODY><TR><TD width=15 bgColor=#403e68 height=15></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR height=10><TD bgColor=#000000><TABLE height=15 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=15 border=0><TBODY><TR><TD width=15 bgColor=#403e68 height=15></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD width=10 bgColor=#000000></TD></TR></TBODY></TABLE>​
    
    <!--MsgIDBottom=2--><!--MsgIDTop=3-->
    
    
    
    
    <TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top><TABLE cellSpacing=1 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#dddddd border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top bgColor=#222244><TABLE width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD width=40></TD><TD style="MIN-WIDTH: 500px"><!-- Begin Message Box--><TABLE height=36 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top noWrap width="80%"> ความคิดเห็นที่ 3</TD><TD vAlign=top noWrap align=right width="50%"> <!--InformVote=3--><SCRIPT language=JavaScript>MsgStatus(Msv[3], 3);</SCRIPT> </TD></TR></TBODY></TABLE>
    
    <!--MsgIDBody=3-->ถ้ารู้ว่าแฟนเราเคยโดนข่มขืนมาก่อน จะทำอย่างไรครับ
    อยากรู้ว่าควรทำอย่างไรครับ ​
    
    
    
    
    เนื้อความ : (titisak) อ้างอิง | ​
    
    
    
    ผมมีแฟนได้ไม่นานมาก แล้วเราก็มีอะไรกันตามประสาคนหนุ่มสาว แต่ว่าผมรู้สึกได้ว่าเวลามีอะไรกับเธอ ดูเธอจะมีอารมณ์ทางเพศรุนแรงแล้วมีความต้องการสูง ชอบอยากให้ผมข่มขืนเธอ อยากให้ผมซาดิสกับเธอ แต่ผมทำไม่ได้ ผมก็เลยสงสัยว่าต้องมีอะไรที่ไม่ดีเกิดขึ้นกับเธอมาก่อนหน้านี้แน่นอน เธอเคยคบแฟนมาสองคน แฟนคนแรกเคยทำไม่ดีกับเธอมากก่อน แล้วก็มาคบกับแฟนใหม่ แล้วก็มาเจอผม ผมลองถามเธอว่าเธอเคยมีเซ็กกับคนอื่นที่ไม่ใช่แฟนไหม เธอก็ไม่ตอบ นิ่งเงียบ แล้วก็เลยถามว่าเคยสวิงกิ้งไหม ก็บอกว่าไม่เคย แต่พอถามว่าเคยถูกข่มขืนไหม เธอก็นิ่งเงียบแล้วก็ก้อมหน้า ทำหน้าเศร้าและก็ร้องไห้ แล้วเธอก็ยอมรับว่าเคย แต่เธอไม่บอกว่าเกิดสิ่งนั้นขึ้นกับเธอเมื่อไหร่อย่างไร ตามประสาคนอยากรู้อย่างผมผมก็ชอบถามเพราะอยากรู้ อยากเข้าใจ ไม่ได้รังเกียจ​
    
    
    ถ้าเพื่อนญาติธรรมรู้ว่าแฟนตัวเองเคยโดนข่มขืนมาก่อนจะทำอย่างไรครับ จะรู้สึกอย่างไร ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง แต่ผมก็รักเธอนะครับ แต่ผมรู้สึกไม่ค่อยดี ไม่รู้ว่ามันจะมีผลกระทบในวันข้างหน้าหรือไม่ เพราะเธอไม่ยอมพูโอะไรเลย เอาแต่ร้องไห้ แล้วก็บอกว่าไม่อยากพูดถึงอดีต
    จากคุณ : titisak [ ตอบ: 24 พ.ย. 51 09:24 ] ​
    
    
    
    
    
    
    ความคิดเห็นที่ 18 : (บัวเหล่าที่ 5) อ้างอิง | ​
    
    
    
    อ้าง - ถ้ารู้ว่าแฟนเราเคยโดนข่มขืนมาก่อน จะทำอย่างไรครับ​
    
    
    อืม...สตรีที่ไม่ค่อยจะสุภาพ อย่างอิฉันจะตอบไงดีล่ะ
    ถึงจะไม่สุ่มเสี่ยงกับ ศีล ข้อ 4 ที่อิฉันทู้ซี้ถือไว้อะนะ
    อิฉันมันพวก มีรสนิยม ชื่นชม ลิ่มเซียนยี้
    มากกว่า นางชี ผู้บริสุทธิ์ เสียด้วยสิ เฮ้อ
    แต่ในฐานะที่อ่านคอลัมภ์หมอนพพร ในเดลินิวส์
    มาตั้งแต่ ชั้นประถม เลยอยากจะเล่าให้ฟัง น่ะ​
    
    
    ใคร คนหนึ่ง
    เคยส่งเมล์มาสอนให้อิฉันได้เรียนรู้ว่า​
    
    
    " หนูบัวฯ เคยได้ยิน ปมทางจิตวิทยาไหม
    ที่ว่า ถ้าเด็กหญิงถูกโจรลักพาตัวไป
    เด็กหญิงจะหลงรักโจรคนนั้นน่ะ
    ในความตื่นกลัวก็จะมีความเร้าใจ
    และเด็กหญิงก็จะรู้สึกถึงความเหนือกว่าของโจร
    กลายเป็นการพึ่งพา และประทับใจ
    ในความแข็งแกร่งของโจร
    ถ้าไม่โดนฆ่าไปเสียก่อน
    เธอจะไม่มีวันลืมโจรคนนั้นเลยตลอดชีวิต "​
    
    
    ตอนนั้นก็นั่งเท้าคางฟังด้วยความรู้สึกเฉย ๆ นะ
    ออกจะขำด้วยซ้ำ ที่ ตาเฒ่าจิวแป๊ะทง
    ผู้นิยม โกวเล้ง อย่างพี่แก
    จะอ่านเรื่องแนวจิตวิทยา แบบนั้นด้วย
    ไม่นึกเลยว่า เกือบสิบปีผ่านไป
    อิฉันจะได้ไปขุดข้อความเหล่านี้
    มาเขียนอีกเล่าใหใครฟัง อีกครั้งในกระทู้ของคุณ​
    
    
    
    
    เอาเป็นว่า อิฉันถามกลับ คุณ จขกท. แล้วกันว่า​
    
    
    " ถ้าต้องเลือกคุณจะเลือกให้ผู้หญิงของคุณ
    ถูกข่มขืนโดยผู้ชายเป็นโขยง
    หรือ เต็มใจส่งเธอไปเหยียบกับระเบิดมากกว่ากันล่ะ ? "​
    
    
    
    ตอบอิฉันหน่อยได้ไหม ? เจ้าคะ คุณ จขกท.​
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    ตอบเสร็จแล้ว ลองอ่าน
    ข้อความจากนิยายมอมเมาเยาวชน
    หน้าปกวาบหวามที่อิฉันเคยอ่านดูนะ
    ( ขอโทษด้วย อิฉันไม่รู้จะแนะนำ
    หนังสือธรรมมะ เล่มไหนให้คุณอ่าน ดี
    เพราะอิฉันอ่านหนังสือธรรมะธรรมโม มาน้อยเต็มที )​
    
    
    นิยายน้ำเน่าเล่มนั้น
    นางเอกเป็นอดีตโสเภณีในตะวันออกกลาง
    เธอถามพระเอกอย่างประชดประชัน ว่า​
    
    
    " ถ้าต้องเลือกคุณจะเลือกให้ผู้หญิงของคุณถูกข่มขืนโดยผู้ชายเป็นโขยง
    หรือ เต็มใจส่งเธอไปเหยียบกับระเบิดมากกว่ากันล่ะ ? "​
    
    
    พระเอกในเรื่อง ตอบเธอว่า
    " ผม เต็มใจส่งเธอไปเหยียบกับระเบิดมากกว่า "​
    
    
    ถ้าเขาตอบแค่นี้ อ่านแล้วอิฉันก็คงแค่ขบขันในธรรมดาของโลก
    และศักดิ์ศรีอันยิ่งใหญ่ของลูกผู้ชายอกสามศอก
    แต่ ผู้ชายคนนี้กับพูดต่อว่า
    " ผม เต็มใจให้เธอไปเหยียบกับระเบิดมากกว่า
    เพราะอย่างน้อยเมื่อเธอบาดเจ็บ
    ผมก็ช่วยเยียวยารักษาบาดแผลที่กายให้เธอได้จนมันหายสนิท
    แต่ถ้าเธอต้องทนนอนกับผู้ชายเป็นฝูง
    ผมทนไม่ได้ที่เธอจะต้องเจ็บปวดกับบาดแผลในใจนั่นไปชั่วชีวิต "​
    
    
    เจ้าพี่ชายนอกไส้ เคยสอนอิฉันว่า​
    
    
    ชีวิตคนเราย่อมแตกต่างกันไป
    บางคนอ่อนไหวราวใบไม้
    บางคนแข็งแกร่งกว่าใคร ๆ
    บางคนแล้วแต่ใจให้นำพา
    หากพบคนที่อ่อนแอ
    จงอย่าแค่มองเห็นว่าไร้ค่า
    จงพยุงเพื่อฉุดเขาลุกขึ้นมา
    วันหนึ่งข้างหน้าเขาอาจเติบโต​
    
    
    โดยส่วนตัว อิฉัน คิดว่า
    บางคนอาจเข้มแข็งพอที่จะกระโดด
    ออกจากเปลือกที่ห่อหุ้มตัวเองได้
    แต่ก็ยังมีคนอีกมากมายที่ต้องซ่อนตัวอยู่ในเปลือก
    ตราบจนวาระสุดท้ายของชีวิต
    กลไกการป้องกันตัวเองแบบง่าย ๆ ตามทฤษฎี จิตวิทยาไง
    หากไม่ทำอย่างนั้น เขาคงอยู่ในโลกเบี้ยว ๆ ใบนี้ไม่ได้หรอก "​
    
    
    
    บางทีคุณอาจจะได้ข้อคิดอะไรขึ้นมาบ้างนะ
    จากสิ่งที่อิฉันมาบอกเล่าให้ฟัง
    หรือถ้ายัง ลองอ่าน นี่ดู
    ต้นฉบับร่าง (บางส่วน) ของ ศีล 5 ในฮาเร็ม ที่อิฉันเขียนไว้ดู
    บทความนี้ อิฉัน ( และ หนูบัวฯ ) ขอฝากไปเป็น ของรับขวัญ
    สำหรับ แฟนของ จขกท นะเจ้าคะ ^ - ^​
    
    
    
    -------------------------------------------------​
    
    
    อืม...ถ้าข้อความที่โพส ทำให้ใครอ่านแล้ว ตะขิดตะขวงใจ
    ก็ขออภัยด้วย แค่อยากจะเล่าแนวคิดของตัวเอง
    ให้ลูกผู้หญิง คนหนึ่ง ฟังเท่านั้น
    เพื่อว่า เธอจะได้รู้สึกดี ๆ กับการมีชีวิตอยู่
    และอยากให้เธอคนนั้น เรียนรู้ที่จะปล่อยวาง
    ความรู้สึกผิดบาปในใจ (ซึ่งเธอไม่ได้เป็นผู้ก่อ)
    และอยากจะบอกเธอว่า
    " จะสุข หรือ ทุกข์ ไม่ได้อยู่ที่คนอื่นทำ แต่อยู่ที่...เรา....เลือก "​
    
    
    หนังสือนิยายมอมเมาเยาวชน
    หน้าปกวาบหวาม อีกเล่มที่เคยอ่าน
    มันมีข้อคิดดี ๆ ให้อิฉันได้เรียนรู้
    ที่จะปล่อยวางหลายอย่างเลยนะ
    และมันก็สอนอิฉันประมาณว่า​
    
    
    แม้ดอกบัวจะต้องเกลือกกลั้วกับโคลนตม
    แต่กลีบของมันก็ไม่เคยแปดเปื้อนเพราะโคลนตม
    และดอกบัวทุกดอกก็เรียนรู้
    ที่จะเลือกดูดซับเอาเฉพาะแร่ธาตุจากโคลนตม
    เพื่อเอามาใช้ประโยชน์ จนกระทั่งมันเบ่งบานพ้นน้ำ​
    
    
    " ฉันจะสู้จนหัวชนฝา เพื่อรักษา ความเข้มแข็ง
    และ จิตวิญญาณ ของตัวเองเอาไว้
    ไม่มีมีใครแย่งชิงเจ้าสิ่งนี้ไปจากฉันได้​
    
    
    ฉันจะรับมือ และต่อสู้กับ สิ่งคุกคามต่าง ๆ
    ด้วยการ พยายาม มองหาและเรียนรู้
    เพื่อ รับคืน เมื่อ ต้อง ถูกแย่งไป​
    
    
    
    ถ้าความเศร้าหมองมาแย่งเสียงหัวเราะจากฉันไป
    มันก็สอนให้ฉันเรียนรู้คุณค่าของความสุขมากขึ้น
    เมื่อความโหดร้ายรุนแรง มาแย่ง รอยยิ้มจากฉันไป
    มันก็สอนให้ฉันเรียนรู้ที่จะหาวิธียืนหยัดอยู่อย่างเข้มแข็ง​
    
    
    เมื่อความหวาดระแวง มาแย่งความสงบสุข จากฉันไป
    มันก็สอนให้ฉันเรียนรู้วิธีเสริมสร้างกำลังใจให้ตัวเอง
    เมื่อความโสโครกเข้ามาแปดเปื้อนตัวฉัน
    มันก็สอนให้ฉันเรียนรู้วิธีชะล้างความสกปรกออกจากใจ​
    
    
    ฉันไม่เคยก่นด่าชะตากรรมสีดำที่ไม่น่าพิสมัย
    แต่ฉันเรียนรู้ที่จะขอบคุณ เจ้าโชคร้ายสีดำนี้
    เพราะมันทำให้ฉันเห็นคุณค่าของสีขาวมากขึ้น
    และพยายามรักษามันไว้อย่างทนุถนอม​
    
    
    อืม...ความสูญเสียทุกอย่างย่อมให้อะไรกลับคืนมา
    เป็นสิ่งตอบแทนเสมอ นะ
    ถ้าเรา เรียนรู้ ที่จะมองหา และ รับคืน​
    
    
    ด้วยจิตคาราวะ ^ - ^​
    
    
    จากคุณ : บัวเหล่าที่ 5 [ ตอบ: 25 พ.ย. 51 18:45 ]​
    
    
    
    
    . <!--MsgFile=3--><CENTER><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#222244 border=0><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top bgColor=#000000 rowSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#222244 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD align=left bgColor=#000000 colSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 bgColor=#222244 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></CENTER><TABLE cellSpacing=1 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top noWrap width=75>จากคุณ</TD><TD>: <!--MsgFrom=3-->นู๋บี </TD></TR><TR><TD vAlign=bottom noWrap width=75>เขียนเมื่อ</TD><TD vAlign=bottom>: <!--MsgTime=3-->2 ธ.ค. 52 23:44:06 <!--MsgIP=3--> </TD></TR><TR><TD id=xscore3 vAlign=top noWrap width=75></TD><TD id=score3></TD></TR></TBODY></TABLE><!-- End Message Box-->
    
    ​
    
    
    

    ​

    </TD><TD width=40></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top width=10 bgColor=#000000><TABLE height=15 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=15 border=0><TBODY><TR><TD width=15 bgColor=#403e68 height=15></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR height=10><TD bgColor=#000000><TABLE height=15 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=15 border=0><TBODY><TR><TD width=15 bgColor=#403e68 height=15></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD width=10 bgColor=#000000></TD></TR></TBODY></TABLE>​
    
    <!--MsgIDBottom=3--><!--New Message-->

 

ผลโพลสำรวจจาก หนุ่ม ๆ ในโรงบาลลลลล





เออ ในเมื่อ สำรวจโพลในพันติ๊ป บ่ได้
อิช้าน เรย นึกครึ้ม คว้าไมค์ ในห้องยา
ร่อนไปร่อนมามา ปุจฉาถาม ผู้ชายในโรงบาล แทนอ่ะ

เหยื่อ เอ๊ย ผู้ตอบรายแรก
น้อง ตอ. ( นามสมมุติ)
น้องเภสัชหนุ่มอมยิ้ม กรุ่มกริ่ม
ตอบแบบเชือดนิ่ม ๆ ตามสไตล์ประจำ
" ผมไม่ตอบหรอกครับ คำถามพี่มันไม่มีสาระอะไรเลย
สมควรแก่การ ลบทิ้ง แล้วววววววววว "


รายที่ 2
พี่ ปอ. ( หน.ฝ่าย เภสัช )
ในเมื่อ ลูกน้องกล้ายื่นไมค์ถาม
ลูกพี่ ก็ ตัดสินใจตอบ แบบสุขุมลุ่มลึก
และ ตรึกตรอง โดย ไม่เหลือบมอง
ภรรเมียที่นั่งอยู่ที่ โอพีดี เรย

" แฟนคนไหน ล่ะ ? "
ฟังแร้ว ขำก้ากกกก เรยอ่ะ
ทั่น หน. ช่าง พูด ได้ แยบยล
ราวกกับว่า ทั่น หน. จะ ขอเลือก ไม่เหมือนกัน
สำหรับ แควน แต่ ละคน ?
นัยว่า หากเป็น กิ๊กคนล่าสุด จะยอมให้น้องนู๋ นอนกะผู้ชาย
แต่ถ้า เป็น น้ำพริกถ้วยเก่า ทั่นจะเอากับระเบิดยัดปากมันเองงงงง

รายที่ 3
น้อง ดอ. ( เด็กล้าส้วมคู่บุญ ในฮาเร็ม ของอิฉัน )
ยื่นไมค์จ่อ ถามมัน ต่อหน้า น้อง ออ. แฟนมัน นั่นแหล่ะ
มันเรยทำตาปริบ ๆ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
เพราะ น้อง ออ. กอดอก รอฟังอยู่อย่างตั้งใจ
ไม่ตอบก็ไม่ได้ ไฟสว์บังคับบบบบบ
มันเรย ก็บอกว่า


พ้มมมม เลือก ให้ แฟนพ้มมมม ไปเหยียบกับระเบิดครับ !
แร้วมันก็รีบ เปิด ปาก บอกถึงเหตุปัจจัย
ก็ ประมาณ เจ็บที่ใจมันแก้ออกยากสำรอกออกยาก
เจ็บที่กายมันแป๊บเดียวก็เหมือนยุงกัด
เหยียบกับระเบิด แค่แขนขาดขาขาด
ไงก็คงไม่ทรมาน เท่าไร
ก็ไม่รู้มันจะตอบได้ใจแควนมันไหม
( เห้น น้อง ออ. ทำหน้า พิลึกกกกกก )


รายที่ 4
คุณ กอ. ฝ่ายช่าง ประจำ รพ. พาลูกชายมาตรวจ
เรย ยื่นไมค์ สำรวจ ฟามเห็นซะเรยยยยยย
ทว่า เห็นอยู่กับลูกชายวัยกระเตาะ
เรยต้อง งดถาม เพราะ มีเด็กอายุต่ำกว่าสิบแปด อยู่ด้วยยยย


รายที่ 5
น้อง มอ. ( เด็กสร้าง อีกคน ในฮาเร็มของอิฉัน )
รายนี้ ป้าแอ๊ด เดินไปตะล่อม ให้มาตอบโดยเฉพาะ
น้องมันบอกว่า
" ผมเลือกให้ ผู้หญิงโดน ข่มขืน ครับ
เพราะ ไง ก็ไม่ตาย ยัง มีชีวิตอยู่กับผมต่อ
เหยียบกับระเบิดนี่มันตาย แน่ ๆ "
อะโหยยย แม้คำตอบจะดูซื่อ ๆ
แต่ น้ำเสียง และ แววตา บ่งบอกถึง ความจริงใจ เป็นอย่างยิ่ง
( ดูไม่เฟค เหมือน ไอ้ ดอ. )
สมแร้ววว ที่ น้อง มอ. ได้ฉายาว่า ร้ากกกก เมียที่สุดในโลกกกก

ปอลืง
ไว้ครึ้ม ๆ จะ ยิงคำถามนี้ กับ หนุ่ม ๆ ในฮาเร็ม เอ๊ย โรงพะบาลต่อ
แต่ตอนนี้ ขอจบการรายงานข่าว แต่เพียงเท่านี้
เพราะ ป้านู๋บี จะรีบไปดู ครูกุ๊ก
( งดเกินจงกรม รอบโรงพะบาล 1 วัน )

บ๊ายบายจ้า




( รูปนี้ อภินันทนาการ จาก หลานลูกมด
แท้งกิ้ว หลาย ๆ ป้า ช้อบ ชอบบบ เหอ ๆ )


-----------------------------------------

8 / 12 /2552
เข้ามา เพิ่ม ผลโพลดัง ข้อฟาม ข้างล่างค่า ^ 0 ^

-----------------------------
ไอ้น้อง ดอ. เด็กในฮาเร็มของอิฉัน
มันรู้ใจอิฉันยิ่งกว่านั้นอีกนะ
มันบอกว่าอย่างอิฉันเนี่ย
ต้องเลือกข่มขืนเขา ไม่ใช่ถูกเขาข่มขืนนนนน
เอากะมันสิ เหอ ๆ


ขำ ๆ นะ ประเด็น ถูกข่มขืนกะ เหยียบกับระเบิด เนี่ย
ตอนนี้ กลายเป็น ประเด็น ฮอท ในโรงบาล เรยอ่ะ
เวลาว่าง ๆ เจอผู้ชายในโรงบาล
อิฉันก็จะหาเรื่อง ยื่นไมค์ถามพวกมันเสมอ
เป็นที่เฮฮาขำขัน เป็นอย่างยิ่ง
แหม่ เวลาเห็นพวกนั้นทำหน้าพิลึก
เมื่อได้ยินคำถาม แล้วตลกดีว่ะ


ไอ้จอ. เด็กในฮาเร็มอีกคน ตอบว่า
มันไม่เลือกสักอย่าง มันจะขอไปถูกข่มขืนแทนเอง
แต่มีเงื่อนไขเล็กน้อยว่าว่า
ขอเปลี่ยน คนข่มขืนจากผู้ชายเป็น ผู้หญิงได้ป่ะ !

ส่วน พี่ที่ห้องยาอีกคนหนึ่ง ท่าจะคาใจกับคำถามนี้มาก
เพราะอิฉันบอกว่า เราสามารถเห็นตัวตน
ของคนตอบได้จาก เหตุผลที่เขาตอบ
พี่แกเรยหอบคำถามไปถาม คุณสามี ที่บ้าน
คุณสามี ก็ แสนดี ตอบไปว่า


เลือกให้ คุณเมีย ไปเหยียบกับระเบิด
เพราะ ถ้าถูกข่มขืนมันเจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจ
แต่ เหยียบกับระเบิดเนี่ย
ตายแร้ว ก็ได้ เงินประกัน ไว้เลี้ยงลูกด้วย 555

 

<TABLE cellSpacing=1 border=1><TBODY><TR><TD width="100%"><IMG border=0></TD></TR></TBODY></TABLE>​

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=2><TBODY><TR><TD width="100%" bgColor=#204080 colSpan=2 rowSpan=2>

• <IMG hspace=3> <B><BIG><BIG>ผู้ชายจะทำอย่างไร ถ้าผู้หญิงที่เขาแอบรัก... ขอ..เขาแต่งงานแต่เธอไม่ได้รักเขาเลย ? </BIG></BIG></B>

• 
  
  สมมุติว่า คุณเป็นผู้ชาย
  คุณจะทำอย่างไรคะ
  ถ้าแอบชอบผู้หญิงคนนึง
  แต่ผู้หญิงคนนั้นให้คุณได้แค่ความเป็นเพื่อน​
  
  
  เธอเป็นผู้หญิงที่เถื่อน ๆ ค่อนข้างขวางโลก
  ความคิดความอ่าน เหมือนผู้ชายมากกว่าผู้หญิง
  ทำอะไรด้วยสมองมากกว่าหัวใจ
  ที่สำคัญเธอเห็นการแต่งงาน
  เป็นเสมือนห่วงผูกคอ ที่สวยแค่ไหนก้อเป็นแค่ห่วงผูกคอ
  ( สมมุติว่า เธอเป็นแบบนี้ แล้วคุณก้อยังรักเธออ่ะ )​
  
  
  ทว่าด้วย ความรับผิดชอบ + ความรู้สึกผิดที่เธอมีต่อคุณบางอย่าง
  เธอจึงขอคุณแต่งงาน พร้อมกับบอกว่า​
  
  
  " ถ้าเราพูดว่าเราขอนายแต่งงานเพราะความรัก มันก้อคือการโกหก
  สำหรับเรา การที่จะรักใครสักคน
  มันหมายถึงการที่เราสามารถให้เขาได้ทุกอย่าง แม้จะต้องตายแทนเขา
  และยังไม่มีผู้ชายคนไหนมีค่าพอที่เราจะเสียสละชีวิตตัวเองให้​
  
  
  แต่สัญญานะว่าถ้าจำเป็นต้องรักผู้ชายสักคน
  เราจะมองนายเป็นคนแรก "​
  
  
  ถ้าคุณเป็นผู้ชายคนนั้น คุณจะทำอย่างไรคะ
  ยอมแต่งงานกับผู้หญิงที่คุณรัก
  หรือว่าปฏิเสธเธอไป ?​
  
  
  หมายเหตุ ขอความเห็นของทุกท่านเป็นข้อมูลในการเขียนนิยายน่ะค่ะ แหะ ๆ​
  จากคุณ : นู๋บี - [18 ธ.ค. 11:25:01] <IMG height=25 alt=แจ้งลบกระทู้ width=25 border=0> <IMG height=25 alt=Bookmark width=29 border=0> ​

</TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top bgColor=#000000 rowSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD align=left bgColor=#000000 colSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>




<HR align=center width="90%" color=#f0f0f0>

• • <A rel=nofollow name=1><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#442244 border=1><TBODY><TR><TD>
    • ความคิดเห็นที่ 1
    • 
      
      
      ผมจะบอกให้เธอรู้ว่า ผมดีใจแค่ไหน ที่เธอตัดสินใจ
      ขอผมแต่งงาน เพราะอย่างน้อยมันก็ทำให้ผมรู้ว่า
      เธอแคร์ผมอยู่มากทีเดียว​
      
      
      แต่.....ผมก็คงไม่แต่งหรอกครับ และยืนยันกับเธอว่า
      จะรอจนกว่าเธอจะรักผมจริงๆ เมื่อถึงเวลานั้นค่อยพูด
      เรื่องแต่งงาน เพราะสิ่งที่ผมต้องการจากเธอ คือ ความรัก
      ไม่ใช่พิธีแต่งงานครับ​
      
      
      
      จากคุณ : ภณ - [18 ธ.ค. 12:02:15]
    
    </TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top bgColor=#000000 rowSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD align=left bgColor=#000000 colSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
    
    
    <A rel=nofollow name=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#222244 border=1><TBODY><TR><TD>
    • ความคิดเห็นที่ 2
    • 
      
      
      อิอิ เคยพูดประโยตสุดท้ายนี้กับเพื่อนชายที่สนิทมากๆ
      ป่านนี้เขายังโทรมาหาอยู่เลย ว่าถึงเวลานั้นหรือยัง​
      
      
      
      จากคุณ : เหมียวจัง (ป้าเหมียว) <IMG border=0> - [18 ธ.ค. 12:43:09] ​
    
    </TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top bgColor=#000000 rowSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD align=left bgColor=#000000 colSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
    
    
    <A rel=nofollow name=3><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#224422 border=1><TBODY><TR><TD>
    • ความคิดเห็นที่ 3
    • 
      
      
      ในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง
      ดีใจเมื่อมีคนมารัก แต่คงไม่สามารถที่จะแต่งงานกับเธอได้
      อันเพราะความรู้สึกผิด
      แต่ผมก้อจะรอเธอ ถ้าหากเธอมีความรักให้ผมบ้าง
      หรือไม่ ในอนาคต เธอคงพบความรักที่แท้จริงที่อาจไม่ใช่ผมก็ได้ ​
      
      
      จากคุณ : สายน้ำ - [18 ธ.ค. 14:19:57] ​
    
    </TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top bgColor=#000000 rowSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD align=left bgColor=#000000 colSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
    
    
    <A rel=nofollow name=4><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#222244 border=1><TBODY><TR><TD>
    • ความคิดเห็นที่ 4
    • 
      
      
      ต้องดูนิสัยเธอด้วย ว่าธอเป็นอย่างไร เธออาจจะรัก แต่ไม่มีความมั่นใจในตัวเองพอ อาจเป็นเพราะเธอคาดการณ์ความประสบความสำเร็จในชีวิตที่ค่อนข้างสูง จึงไม่มีใจที่จะทุ่มเทให้กับใครๆ (จากที่บอกว่าทำแต่งงาน เห็นงานมาเป้นอย่างแรก แพราะถ้าเธอผิดหวังจากตรงนี้ เธอก็ล้มเหลวเพียงคนเดียว แต่สำหรับการรักใครสักคน เมื่อผิดพลาดมา.....หลายถึงความล้มเหลวในชีวิตคู่ ​
      
      
      จากคุณ : นู๋ขอแจม - [18 ธ.ค. 14:46:34] ​
    
    </TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top bgColor=#000000 rowSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD align=left bgColor=#000000 colSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
    
    
    <A rel=nofollow name=5><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#222244 border=1><TBODY><TR><TD>
    • ความคิดเห็นที่ 5
    • 
      
      
      ดังนั้นเธออาจจะรักเขาคนนั้น....ควรให้เวลากับเธอ ค้นหาตัวเองที่แท้จริง ว่าสิ่งที่ต้องการในชีวิตนั้น...คืออะไร....ใช่เขารึเปล่า ​
      
      
      จากคุณ : นู๋ขอแจม - [18 ธ.ค. 14:50:15] ​
    
    </TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top bgColor=#000000 rowSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD align=left bgColor=#000000 colSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
    
    
    <A rel=nofollow name=6><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#444422 border=1><TBODY><TR><TD>
    • ความคิดเห็นที่ 6
    • 
      
      
      นิยายเรื่องนี้ไม่หนุก ​
      
      
      จากคุณ : บ้านหมีสิง - [18 ธ.ค. 15:09:22] ​
    
    </TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top bgColor=#000000 rowSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD align=left bgColor=#000000 colSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
    
    
    <A rel=nofollow name=7><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#224422 border=1><TBODY><TR><TD>
    • ความคิดเห็นที่ 7
    • 
      
      
      แหะ ๆ ขอบคุณทุกทั่นนะคะ
      สำหรับความคิดเห็นดี ๆ ที่มีให้กัน​
      
      
      ขอให้ข้อมูลเพิ่มเติมค่ะ​
      
      
      ผู้หญิงคนนี้มองโลกและชีวิตตามความเป็นจริง
      พร้อมที่จะเข้าใจและยอมรับมันเสมอ
      ทำให้เพื่อนหัวเราะได้แม้ในยามที่ควรจะร้องไห้​
      
      
      เธอมีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก
      รู้และเข้าใจสิ่งที่ต้องการในชีวิตว่าคืออะไร
      เพียงแต่สิ่งที่เป็นจุดมุ่งหมายของเธอ
      ไม่ใช่เรื่องของความรักหรือครอบครัวที่อบอุ่น​
      
      
      เพราะรู้ดีว่า
      เธอไม่สามารถรักใครได้นอกจากตัวเอง​
      
      
      ด้วยมิตรภาพเจ้าค่ะ อิอิ​
      
      
      นู๋บี​
      
      
      
      จากคุณ : เจ้าของกระทู้ - [18 ธ.ค. 15:28:23] ​
    
    </TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top bgColor=#000000 rowSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD align=left bgColor=#000000 colSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
    
    
    <A rel=nofollow name=8><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#224422 border=1><TBODY><TR><TD>
    • ความคิดเห็นที่ 8
    • 
      
      
      ถ้าเป็นนิยายรักจะเขียนยังไงก็ได้ครับ แต่ถ้าเป็นนิยายชีวิต
      ผมขอแต่งให้พระเอกตอบว่า​
      
      
      อย่าสัญญาบ้าๆยังงั้นเลย เพราะมันไม่มีความหมาย ความรักไม่เคยเกิดเพราะความจำเป็น
      ึความจำเป็นทำให้เกิดความจำใจตะหากเล่า
      เราเห็นว่านายดูถูกผู้ชายอย่างเราอีกด้วย แสดงว่าไม่จำเป็นถึงที่สุดก็ไม่เอาเรางั้นใช่ไหม
      ขอให้มองเราเป็นคนสุดท้ายเถอะ​
      
      
      ด้วยมิตรภาพครับ​
      
      
      
      จากคุณ : พระเอก - [18 ธ.ค. 16:33:56] ​
    
    </TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top bgColor=#000000 rowSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD align=left bgColor=#000000 colSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
    
    
    <TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#222244 border=1><TBODY><TR><TD>
    • ความคิดเห็นที่ 9
    • 
      
      
      ผมว่าเธอเป้่นคนที่รักตัวเองมาก จนกระทั่งเข้าขั้นหลง
      คนอย่างนี้จะไม่มีวันให้ความรักใครได้หรอก และเธอก็็ยังหาตัวเองไม่เจอหรอก
      เป็นผมผมไม่เอาครับ แต่งไปก็ไม่มีความสุข
      และเป็นผมคงไม่แอบรักคนๆนี้ด้วย หา plot อื่นดีกว่าครับ
      ด้วยมิตรภาพเช่นกัน : ) ​
      
      
      จากคุณ : โอม - [18 ธ.ค. 22:02:55] ​
    
    </TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top bgColor=#000000 rowSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD align=left bgColor=#000000 colSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
    
    
    <TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#224444 border=1><TBODY><TR><TD>
    • ความคิดเห็นที่ 10
    • 
      
      
      ถ้าเป็นพล๊อตนิยาย คิดว่าตรงนี้เหตุผลยังหลวมไปนะคะ
      ถ้าเป็นผู้หญิงที่ทำอะไรด้วยสมองมากกว่าหัวใจ ก็ไม่น่า
      จะตัดสินใจขอแต่งงานด้วยเหตุผลของอารมณ์นี่คะ ตรง
      นี้ทำให้เห็นว่าเธอไม่ใช่เป็นคนใช้สมองตัดสินปัญหาค่ะ ​
      
      
      จากคุณ : พระจันทร์กระดาษ - [18 ธ.ค. 22:23:41] ​
    
    </TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top bgColor=#000000 rowSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD align=left bgColor=#000000 colSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
    
    
    <TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#222244 border=1><TBODY><TR><TD>
    • ความคิดเห็นที่ 11
    • 
      
      
      ถ้าเป็นผม ไม่ต้องคิดอะไรเลยจ้า
      ถ้ามีผู้หญิง (ขาว สวย หมวย อวบ...อิอิ) มาขอแต่งงาน
      หล่อนจะรักเราหรือไม่ ไม่สำคัญเลย
      ผมจะยอมแต่งแต่โดยดี จะให้ผมทำอะไรก็ยอมทั้งนั้น​
      
      
      หลังจากแต่งแล้ว จึงค่อยคิดบัญชี และใช้ให้เธอทำงานให้เราบ้าง
      อย่างเช่น ไปถูบ้านกวาดบ้านซะ เอาผ้านี่ไปซักด้วย
      เสร็จแล้ว ก็มาหุงข้าว ทำกับข้าว ให้พี่กิน ...ฮ่าฮ่า
      เอ...จะโดนวางยาเบื่อไหมนะ...อิอิ​
      
      
      โหๆ มะต้องอ่านจริงจังขนาดนั้นหรอกจ้า
      ที่ผมเขียนมาทั้งหมดนี้น่ะ ผมเขียนเล่นๆ 55555555​
      
      
      ในความคิดจริงๆ ของผม คล้ายๆ กับที่คุณภณกล่าวมาครับ​
      
      
      กำลังคิดจะเขียนเป็นบทสนทนาให้เลย แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่า
      บทสนาของนางเอกจะเป็นอย่างไรนะ หรือจะเป็นแบบนี้​
      
      
      " คุณกุ้งคะ แต่งงานกับบีนะคะ ถ้าบีรักใคร บีสามารถให้เขาได้ทุกอย่าง แม้จะต้องตายแทนเขา
      แต่ยังไม่มีผู้ชายคนไหนมีค่าพอที่บีจะเสียสละชีวิตตัวเองให้
      ที่บีขอแต่งงานกับคุณ บีไม่ได้รักคุณเลยนะคะ เพียงแต่บีกลัวตกรถไฟขบวนสุดท้ายค่ะ" (ฮ่าฮ่า)​
      
      
      จะมีใครที่ไหน ขอใครแต่งงาน แล้วบอกว่าไม่ได้รักเขา
      แต่สมมติว่ามีผู้หญิงเช่นนั้นจริงๆ ผู้ชายก็ควรบอกว่า​
      
      
      "คุณบีครับ ผมดีใจมาก ที่คุณตัดสินใจขอผมแต่งงาน
      เพราะอย่างน้อยมันก็ทำให้ผมรู้ว่า คุณไม่อยากขึ้นคาน (ฮ่าฮ่า)
      แต่ผมไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะครับ แม้ว่าผมจะรักคุณมากมายเพียงใด
      เพราะถ้าผมจะแต่งงานกับใคร เขาคนนั้นต้องรักผม อย่างที่ผมรักเขา
      สิ่งที่ผมต้องการจากบี ไม่ใช่ "การแต่งงาน" แต่เป็น "ความรัก" ครับ" ​
      
      
      โอ้โหแฮะ มะคิดว่าผมจะเขียนเรื่องน้ำเน่าเป็นด้วย
      สงสัยคงเพราะดูโซดากับชาเย็นมากไปหน่อย...อิอิ ​
      
      
      จากคุณ :ก <IMG border=0> - [19 ธ.ค. 08:53:24] ​
    
    </TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top bgColor=#000000 rowSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD align=left bgColor=#000000 colSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
    
    
    <TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#222244 border=1><TBODY><TR><TD>
    • ความคิดเห็นที่ 12
    • 
      
      
      เห็นทีจะต้องคิดถึงใจคนอื่นก่อน และอย่าสำคัญตัวเองผิดถึงจะเป็นนิยายที่จรรโลงใจนะ ​
      
      
      จากคุณ : นิพพิทา - [19 ธ.ค. 09:57:02] ​
    
    </TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top bgColor=#000000 rowSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD align=left bgColor=#000000 colSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
    
    
    <TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#224444 border=1><TBODY><TR><TD>
    • ความคิดเห็นที่ 13
    • 
      
      
      ถึงทุกท่าน​
      
      
      ขอชี้แจงอะไรอีกนิดหน่อยนะเจ้าคะ​
      
      
      ผู้หญิงในกระทู้ที่บีเขียนม่ะช่ายนางเอกหรอกค่ะ
      นางเอกในนิยายเรื่องนี้ เป็นนักข่าวเจ้าค่ะ
      นางเอกเป็นผู้หญิงที่มีอุดมการณ์และบูชาฟามรักมากเลยค่ะ
      ( เพราะมันเป็นสูตรสำเร็จของนิยายทั่วไป อิอิ )​
      
      
      แต่ผู้หญิงในกระทู้นี้เป็นตัวละครที่ถูกสร้างมา
      โดยกำหนดบทให้เป็นเพื่อนนางเอก
      เพื่อเป็นตัวเปรียบเทียบ ให้คนอ่านมองภาพนางเอกได้ชัดเจนขึ้นน่ะค่ะ
      แล้วเธอก้อเป็นคนหลงตัวเองจิง ๆ ด้วยแหล่ะค่ะ
      เธอขอผู้ชายคนนั้นแต่งงานเพียงเพื่อ
      ลบความรู้สึกผิดบางอย่างที่ตามหลอกหลอนใจเธอ
      เธอไม่ได้ทำเพราะแคร์เขาหรอกค่ะ
      เธอทำเพื่อหนีความรู้สึกผิดในใจของตัวเองต่างหาก​
      
      
      ตอนบีนึกพล็อตเรื่องยังสงสารผู้ชายตาบอดที่เซ่อซ่าไปแอบรักเธอเลยอ่ะ
      แต่ก้อต้องเขียนพล็อตตามนี้นั่นแหล่ะค่ะ เพราะ โครงเรื่องที่วางไว้
      มีคอนเซปท์ว่า​
      
      
      " ความรักเป็นสิ่งไม่มีเหตุผล ถ้าเราบอกได้ว่าทำไมถึงรัก มันก็ไม่ใช่ความรักน่ะสิ "​
      
      
      จำได้ว่ามีอยู่ตอนนึงที่บีเขียนในนิยายเรื่องนี้
      นางเอกบอกผู้ชายคนนั้นอย่างข้องใจว่า​
      
      
      "ตัดใจซะเหอะ เพื่อนเราน่ะมันขายหัวใจให้กับปิศาจไปแล้ว ไม่รู้นายทนเค้าได้อย่างไงกันนะ ? "​
      
      
      "ก้อเรารักเค้านี่หว่า "เขาตอบอ่อย ๆ สวนขึ้นทันควันอย่างไม่เสียเวลาคิด
      หากทว่าริมฝีปากคนพูดมีรอยหยันราวกับจะเย้ยตัวเอง​
      
      
      แหะ ๆ เป็นไงมั่งคะพอจะเข้าชิงซีไรท์ไหวไหมเนี่ย 555​
      
      
      อืม.... คำพูดของฝ่ายหญิงที่พูดในกระทู้ที่บีเขียนนี้อาจจะยังไม่สละสลวยนัก
      งั้นบีขอแต่งใหม่นะคะ เอางี้ดีกว่าแฮะ​
      
      
      " พี่กุ้งขาาาาา แต่งงานกับบีเหอะค่าาาา ถ้าบีรักใคร บีสามารถให้เขาได้ทุกอย่าง
      แม้กระทั่งยาเบื่อตำรับล่าสุด แต่ยังไม่มีผู้ชายคนไหนมีค่าพอที่บีจะยอมติดคุกเพื่อมัน
      ที่บีขอแต่งงานกับพี่ บีไม่ได้รักพี่เลยนะคะ
      เพียงแต่บีทำไปเพื่อสวัสดิภาพของหญ้าอ่อนทั่วราชอาณาจักรอ่ะ ? " เหอ... เหอ...​
      
      
      แหม....สร้างสรรน์ จิง ๆ แฮะเรานี่
      สงสัยจะอ่านนิทานหลอกเด็กของพี่ชายตัวเองมากไปหน่อย หุหุ​
      
      
      ( ขออภัยท่านผู้อ่านทุกท่านนะคะด้วยนะคะ ที่บีเพ้อเจ้อมากไปหน่อยแหะ ๆ )​
      
      
      
      จากคุณ : นู๋บี ^@^ - [19 ธ.ค. 17:56:33] ​
    
    </TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top bgColor=#000000 rowSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD align=left bgColor=#000000 colSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 bgColor=#403e68 border=0><TBODY><TR><TD width=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
    

<HR align=center width="90%" color=#f0f0f0><CENTER></CENTER>

 

อิอิ...มาร่วมตอบติ๊ต่าง ว่าถ้าเป็นพระเอกในนิยาย
จะจับตัวนางเอกนักข่าว มาสอนให้รู้จักว่า ฟามร๊าก...จากใจมันเป็นยังไง
จะพิสูจน์ให้จากใจถึงใจที่ว่า พี่รักน้องจริง ไม่ได้อิงนิยาย นะจ๊ะ
เอามาร่วมทุกข์ร่วมสุข พิสูจน์ว่ารักแท้แปลว่า ไม่มีทิ้งกันแน่นอน
จะขึ้นเขาลงห้วยก็ต้องกระเตงกันไป จนกว่านางเอกจะรู้จักคำว่า ร๊าก...นั้นเป็นฉันใด
ถ้ายังไม่รู้จัก ก็ไม่ยอมเลิก ต่อให้ตัวพี่จะเยินแล้วเยินอีก ถึงจะตัวตาย อะไรในตัวจะพิการ
ก็ไม่เลิกฟามตั้งใจ ถ้าน้องไม่รักพี่ พี่ก็ไม่มีวัน เลิกราจากตัวน้องเด็ดขาด
แต่ถ้าน้องนางเอกปันใจไปรักคนอื่น แทนพี่พระเอก พี่พระเอกจะตอบแทนด้วยไม้หน้าสาม
ฟาดให้สลบแล้วจับขังในคุกขี้ไก่ โทดฐานตระบัดสัตย์ เพราะบอกว่าถ้ารักเป็นจะรักพี่
พระเอก เป็นแรก ฮีฮี่

อิอิ เน่าพอได้ เป่า พล๊อตเนี้ย...พระเอก ตัวจริง เขาต้องพูดจริงทำจริงนะฮับ
นางเอกจะมากะล่อนทำเป็นพูดซี้ซั้วไม่ได้นะฮับ รับรอง ได้ไม้หน้าสาม กะคุกขี้ไก่ เป็น รางวัลชีวิตแทน

 

อืม...ขอ นุยาด แจก โมทะนา
เพื่อเป็นกำลังใจ ให้นางเอกผู้น่าฉงฉาน
โถ ๆๆๆๆ ดูดิ อุตส่าห์ซ่อนไม้หน้าสาม
ทำเป็นนั่งเล่นเกมส์เก็บเลเวลในคุกขี้ไก่

อย่า เผลอ เอาไม้หน้าสาม
ไปฟาดหัวพระเอก แล้ว แหกคุกหนีล่ะ
เด๋ว พระเอกเค้าจะตรอมใจตายยยย นะจ๊ะ คุณนายเน่าาาเหอ ๆ


จุ๊บ ๆ

 

อะโหย อุส่าโมทนาให้ด้วย...เหอๆ
ชักจะนึกสนุกขึ้นมาแระ ไอเดียพุ่ง ปริ๊ดๆ เรย
มาขายไอเดียเผื่อ อีปี้จะปิ๊งเอาไปเป็นวัตถุดิบเขียนเรื่องสั้น แนวบู๊ล้างผลาญ
ทั้งหมดนี้ ไม่ใช่ชีวิตบัดซบของใครนะจ๊ะ โม้จากจินตนการล้วนๆ

เอาเรื่องต่อจากนางเอกนักข่าวไปขอพี่พระเอกแต่งงานเพราะต่อมคุณธรรมกำเริบ
จะยอมรับผิดชอบพี่พระเอกด้วยการแต่งงานด้วย เนาะ
พอแต่งงานแล้ว ยังไม่ทันได้มีอะไรกัน นางเอกดันจับได้ว่า พี่พระเอกไม่ได้ตาบอดจริง
ก็เรย ... งอล...+โทสะ กำเริบ ต่อมคุณธรรมก็เรย แห้งเหือด เหลือแต่ฟามแค้น ที่โดน
หลอกตลบหลัง แง่บๆ ก็เลยเกิด เป็น ทุกขัง ทนอยู่มิได้แร้ว...ต้องทำอะไรซักอย่างนึง เพื่อดับโทสะ
ในใจ ก็เลยไม่ยอมให้พี่พระเอก ได้แอ้มฟามสาว ก็จะให้อยู่กันเป็นเพื่อนแก่ตายคาเตียงไป
ด้วยกัล...ซะเรย แบบว่า ต่างคน ต่างอยู่ อยู่ได้ก็อยู่ไป เหอๆ... จะไปแอ้มสาวอื่นก็ไม่ได้
มันผิด ศีล5 พันยาไม่อนุญาติ ก็หมดสิทธิ ทีนี้ก็อยู่กันไปด้วยฟามกดดัน พี่พระเอก ดันไม่
ยอมเลิก ไม่รู้ติดใจอะไร นักหนา พี่พระเอก อยากจะแอ้มกระซิกๆ แต่ติดสัจจะที่ให้ไว้กะ
นางเอก ก็อดไป กระทำมิได้ ชายชาติราชสีห์ไม่กลืนน้ำลายตัวเอง เห็นเนื้อแต่กินไม่ได้ ...
ช่างทรมานจิตใจยิ่งนัก จะทิ้งนางเอกไป ก็กลัวว่าจะไปมีสามีใหม่ ก็รับมิได้อีก ก็เลย
ต้องทนทรมานอยู่ด้วยกันต่อไป ส่วนนางเอก ก็มิได้สนใจ ไม่เลิก ก็อยู่ไปดิ ดูอาการหน้ามืด
ปางตายของพี่พระเอกแล้ว มันรู้สึก สาแก่ใจยิ่งนัก ได้แกล้งคนแร้วมีฟามสุข โดย
เฉพาะคนที่เกลียดขี้หน้า แต่ก็รู้สึกถึง อตร. ที่ใกล้เข้ามาทุกที ว่าวันไหนพี่พระเอกหน้ามืด
ลืมคำสัญญา อีน้องจะซวยซะเอง ว่าแล้ว ก็มาคิดหาทางหนีดีฝ่า จะไปไหนดีฟระ....
ตามกฏหมาย เขาว่า แยกกันอยู่ 2 ปี ก็ถือว่าหย่าเป็นผลทางกฏหมาย (สมมุติเอานะ)
ว่าแล้ว ก็วางแผน หนีไปอยู่ อัฟกานิสถาน ดีฝ่า รับรองพี่พระเอก ไม่ตามไปแน่นอน
เพราะ รู้มาว่า พี่พระเอก ไม่กินเส้นกับพวกแขกอิสลาม และเหม็นกลิ่นแขกมั่กๆ ทนไม่ได้
แน่นอน คิดดังนั้นแล้ว นางเอกนักข่าวจึงวางแผน ลาออกจากงาน ไปเป็นนักข่าวอิสระที่
อัฟกานิสถาน หาวันจากไป ตอนพี่พระเอกไม่อยู่บ้าน แล้วก็ทิ้งโปสการ์ด ไว้ใบนึง
เป็นรูป ลิงสาวโชว์ขาอ่อน แลบลิ้น ปลิ้นตา ยักคิ้ว 1 ข้าง โบกมือ อำลา ชีวิตคู่
กะว่า รูปนี้ กวนโอ๊ย...ที่สุดละ ไม่ปรากฏข้อความ เป็นการ์ดเปล่า ประทับตรา รูป
จุ๊บ ๆ ไว้หน่อย เป็นที่ระลึก ฮี่ฮี่... แล้วก็ บ๊ายบาย กัน ซะที นางเอก ก็มีฟามสุขยิ่งนัก
ไม่รู้ตัวว่า ฟามซวยจะมาเยือนในเร็ววัน

ตัดฉากมาที่พระเอกของเรา หลังจากได้รับโป๊ดสะการ์ด ของเมียสุดที่รัก แล้ว ...รู้สึก
เก๊กซิม เป็นอย่างยิ่ง มันหายหัวไปไหนฟระ ข้าวของส่วนตัวก็เก็บไปหมด ไม่เหลือให้ดู
ต่างหน้า ซักกะชิ้น ว่าแล้วก็เจ็บกระดองใจยิ่งนัก ที่สำมะคัญ ยังไม่ได้แอ้มเนื้อสาว ซะด้วยจิ
เกิดอาการหงุดหงิดงุ่นง่าน กลัวว่าเมียจะไปเสียทีคนอื่น เมียยิ่งโง่ๆเรื่องอย่างว่าซะด้วย
คิดดังนั้นแล้ว ก็เกิดทุกขังขึ้นมาอีกคน ทนอยู่ไม่ได้ ต้องไปตามหาเมียสุดเลิฟ ว่าแล้ว
ก็ต้อง ไปสืบที่พ่อตาแม่ยาย กะคนแวดล้อม สุดท้ายสืบจนรู้ชัดว่า ไปทำข่าวที่
อัฟกานิสถาน ว่าแล้ว ก็จัดการลาออกจากงานในทันใด รวบรวมเงิน ไปตามเมียดีฝ่า
งานหาใหม่พอได้ แต่เมียแรดๆยังงี้หาไม่ได้ง่ายๆ ว่าแล้ว ก็ตามไปในทันใด
ตัดฉากไปที่อัฟนิสถาน สถานการณ์ ก็ไม่สู้ดี มีอันตรายตูมตาม อยู่เรื่อยๆ นางเอกนักข่าว
ของเรา ก็อึดโคตรๆ ระหว่างกับระเบิด กับ สามี ดันเลือกไปหากับระเบิด ช่างเลือกได้
เหมาะกับฟามแรดระห่ำ เจงๆ แต่นางเอกเจ้าก็มีฟามสุขนักหนา เพราะได้ทำงานที่ตัวเองรัก
ถึงแม้จะอันตราย แต่ก็ได้ผลงานดีๆ มากมาย กะว่าปีนี้ จะฟาดรางวัล นักข่าวอิสระหน้าใหม่
ยอดเยี่ยมของโลก เชียวนะ ฝันซะไกล งานกำลังไปด้วยดี ก็มีมารมาผจญ วันหนึ่งในกลาง
ทะเลทรายที่ร้อยระอุ ดันไปจ๊ะเอ๋กะพี่พระเอกซะได้ เรยโดนหิ้วปีก ไปตีก้นซะน่วมเรย
โทดฐาน หนีมาไม่บอกไม่กล่าว พอโดนหิ้วไปจะเคลียร์กันให้เข้าใจ ก็ตกลงกันไม่ได้
เพราะดันมีฟามต้องการไม่เหมือน ซะอีก พี่พระเอกอยากได้เมีย นางเอก อยากได้พ่อเอ๊ย
มะใช่ อยากให้เป็นพี่ชายที่แสนดี ก็ทำไงดีอะ มันไม่ใช่ทางเดียวกัน จะบังคับกันก็ใช่ที่
พี่พระเอกของเราใช้ปัญญาตรองดูแล้ว คงต้องเลยตามเลย คอยติดตามแรดระห่ำ ไปทุกที่
ไม่ให้คลาดสายตา คอยคุ้มกันภัยให้อยู่ห่างๆ กะว่าไม่ให้มดมาไต่ ไม่ให้ไรมาตอม ได้ง่ายๆ
พอนางเอกของเราตกอยู่ในอันตราย ก็จะเข้าไปช่วยเหลือ แบบไม่คิดชีวิต แต่นางเอก ก็ยัง
ไม่ยอมเห็นใจซักกะที พระเอกของเราก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ จนสุดท้าย เกิดเหตุไม่คาดฝัน
พราะเอกของเราก็ประสบอุบัติเหตุเพราะปกป้องนางเอกของเรา จึงทำให้เกิดบาดเจ็บปาง
ตาย จะตายแหล่มิตายแหล่ ในอ้อมกอดของนางเอกนักข่าว อยู่ท่ามกลางความมืดในทะเล
ทราย พระเอกของเรายังมีสติได้ขอร้องนางเอกอย่างหนึ่ง กะว่าเป็นการขอครั้งสุดท้าย
นางเอกของเราก็เริ่มจะซาบซึ้งในน้ำใจของคุณพี่พระเอกขึ้นมาตะหงิดๆ ก็รับปากให้
ทุกอย่างที่พี่พระเอกต้องการ พี่พระเอกก็ขอหัวใจของนางเอกไง แล้วขอว่าให้เป็นเมีย
ของเขาคนเดียว ห้ามไปเป็นเมียของคนอื่นอีก ได้ไหม นางเอกของเราก็คิดหนัก ประกอบ
กับได้เห็นน้ำใจของพี่พระเอกแล้ว ว่าไม่ทิ้งกันแน่นอน เขาใกล้จะตายแล้วด้วย สมควร
ทำให้เขา หลับอย่างเป็นสุข และหมดห่วง ต่อมคุณธรรมเริ่มจะกลับมาอีกครั้ง ความเกลียด
ความโกรธแต่เดิม มันหายไปตั้งกะเมื่อไหร่ ก็ไม่รู้ เอาก็เอา ยอมรับปากพี่พระเอกไปด้วย
ความมึนงง และใจหายว่า พี่พระเอกใกล้จะตายแระ... พอนางเอกรับคำปั๊บ พี่พระเอกก็
โล่งออก สลบไปด้วยทนพิษบาดแผลไม่ไหว พอดีมี ฮ.ของยูนิเซฟ มาป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้น
พอดี เห็นคนได้รับบาดเจ็บสาหัส ก็เลยมารับนำไปส่งที่ รพ. โชคยังเข้าข้างพี่พระเอกอยู่
บ้าง เพราะอึดโคตรๆ ก็เลยไม่ตายง่ายๆ ดันฟื้นขึ้นมาได้อีก ทำเอาน้องนางเอก ตกตะลึง
พูดไม่ออก บอกไม่ถูก จะทำไงดีล่ะ ทีเนี้ย.... หนังจบ พอดี ที่เหลือ ก็ให้คนดูคิดต่อกันเอาเอง

จบ ไม่บริบูรณ์...หักมุมจบดื้อๆ ซะเรย...ตามเทรนด์หนังสมัยนี้ไง

ปล.ไม่สงวนลิขสิทธิ์ อีกตะหาก

 

ย่ำไปตามรอยฝัน

Leelawadee2u


<!-- post-cate -->
เรื่องเล่าแท็กซี่ ตอน...แท็กซี่ก็มีคำคมนะ !


"คนเรามีดีกันทุกคน มีดีคนละอย่าง คนละด้าน มีดีต่างชนิดกันไป คนเราจะพบความสุข และประสบความสำเร็จเมื่อรู้จักตัวตนของตัวเอง กลับกัน...คนที่หลงตัวเองก็มักจะหลงทาง หลงไปทางซ้ายบ้าง หลงไปทางขวาบ้าง หลง...ซะจนหาตัวเองไม่พบ แล้วจะไปหาความสุข หรือความสำเร็จที่แท้จริงพบได้อย่างไรกัน"

ประโยคเด็ดแถมด้วยคำถามทิ้งท้ายนั้นมาจากคุณลุงไพรัช โชว์เฟอร์แท็กซี่ที่น่ารัก ที่ฉัน และน้อง ๆ โดยสารเมื่อหัวค่ำที่ผ่านมา...

​

ช่วงหัวค่ำ ฉัน และรุ่นน้องสาวร่วมแก๊งสาวซ่าอีกสองสาวโบกรถแท็กซี่หน้าออฟฟิศเพื่อไปหาอะไรแซ่บ ๆ ที่ร้านเจ๊ก้อยแถวราชเทวีกินกัน ฉันนั่งด้านหลังคนขับ เจ้าเกดนั่งถัดไป ส่วนเจ้าก็อตจอมซ่านั่งหน้าคู่กับคนขับ

เมื่อปิดประตูรถปุ๊บ สองสาวก็เริ่มจับเข่าของตัวเองเม้าท์กันปั๊บ พูดถึงสาวคนนั้นน่าจะเป็นแฟนกับคนนี้ ไม่เห็นเหมาะกับคนนั้น เป็นการคุยแบบสนุก ๆ ไม่ได้จริงจังอะไรมากมาย แต่ก็เป็นเหตุให้คุณลุงเริ่มขัดคอขึ้นมาว่า...

"ถ้าคนเราคบกัน หรือเหมาะสมกันจากแค่หน้าตา อย่างลุง ชาตินี้คงไม่คู่แล้วสิเนี่ย"

ฉันจึงเอออวยกับลุงไปด้วย...

"นั่นสิ อย่าว่าแต่ลุงเลย อย่างหนูยิ่งแย่ไปกว่าลุงอีก"

คุณลุงเอี้ยวตัวหันเหลียวหน้าฝ่าความมืดมาทางด้านหลัง(ที่มืดยิ่งกว่า)เพื่อมองหน้าฉันให้เต็มตาในขณะที่รถติด เสร็จแล้วก็กวาดสายตาไล่มองไปยังเกด และก็อตตามลำดับ...

"ลุงจะบอกอะไรให้นะ ในบรรดาสามสาวเนี่ย รู้มั้ยผู้ชายเค้าจะอยากจีบใครมากที่สุด"

นิ่ง...ไม่มีใครตอบคำถามลุง คงเพราะงง ๆ ก็ไหนว่าลุงจะบอก แล้วจะมาถามอะไรกันล่ะ? คุณลุงจึงพูดต่อ...

"หนูนี่ล่ะ" คุณลุงหันมาพยักเพยิดมาทางฉัน

"หืมมมมม...ลุงเปิดไฟดูให้เต็ม ๆ ชัด ๆ ดีมั้ย เอ...หรือว่าลุงสายตาไม่ดีเนี่ย" ฉันพูดเสียงดังโหวกเหวกด้วยความตกใจปนขบขัน

เจ้าเกดกับเจ้าก็อตประสานเสียงกันหัวเราะดังกว่าพร้อมยกมือเห็นด้วย และบอกว่าลุงใส่แว่นตั้งสองอัน สายตาคงไม่มั่วหรอก (คุณลุงใส่แว่นอยู่หนึ่ง และคาดไว้บนศรีษะอีกหนึ่ง)

"อ้าว หนูไม่รู้ตัวหรอกรึ หนูน่ะเป็นคนที่มีแววตาร่าเริงสดใส มีรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ มีเสียงหัวเราะที่จริงใจ ใคร ๆ ก็อยากอยู่ใกล้ ๆ นะ แต่ใครจะรู้ว่าเนี่ยเจ้าชู้ตัวจริง ส่วนคนข้างหนูน่ะเป็นคนช่างเลือก คนที่ชอบกลับไม่ชอบ มักจะไปชอบคนที่เขาไม่ชอบ"

ฉันและก็อตหัวเราะกันครืน เพราะรู้กันดีอยู่ว่ามีเรื่องทำนองนี้จริงกับเกด ฉันเลยนึกสนุก

"งั้นพ่อลุงหมอทายต่อสิว่า เจ้าคนนั่งหน้าน่ะเป็นไง"

คุณลุงหันไปมองทางเจ้าก็อต และนิ่งไปชั่วอึดใจ...ก่อนที่จะพูดขึ้นมาว่า

"เจ้าเนี่ยเหรอ เห็นนิ่ง ๆ แบบนี้น่ะ นิ่งเอานะ ใครอย่าเผลอก็แล้วกัน แม่เก็บกินเรียบ นี่ก็เจ้าชู้เหมือนกัน แต่รักใครรักจริงนะ"

คำพูดของคุณลุงทำให้เรานึกสนุก ให้ลุงทำนายเราเพิ่มอีกก่อนที่จะถึงที่หมายที่อยู่อีกไม่ไกล คุณลุงก็ทำนายให้พวกเราไปเรื่อยเปื่อย แต่สร้างเสียงหัวเราะให้กับพวกเราครื้นเครงไปตลอดการเดินทาง และเมื่อเข้าใกล้ร้านเจ๊ก้อย คุณลุงก็โพล่งขึ้นมาว่า...

"คนเรามีดีกันทุกคน มีดีคนละอย่าง คนละด้าน มีดีต่างชนิดกันไป คนเราจะพบความสุข และประสบความสำเร็จเมื่อรู้จักตัวตนของตัวเอง กลับกัน...คนที่หลงตัวเองก็มักจะหลงทาง หลงไปทางซ้ายบ้าง หลงไปทางขวาบ้าง หลง...ซะจนหาตัวเองไม่พบ แล้วจะไปหาความสุข หรือความสำเร็จที่แท้จริงได้อย่างไรกัน"

"จริงค่ะคุณลุง หนูเห็นด้วยนะคะ" ฉันรีบสนับสนุนคำพูดของคุณลุงทันที

"สิ่งดี ๆ หรือด้านดี ของคนเรา ก็เหมือนกันกับชนิด หรือยี่ห้อของรถยนต์นั่นแหละ มิตซู นิสสัน ฮอนด้า โตโยต้า มาสด้า บีเอ็มดับเบิลยู หรือเบ๊นซ์ ซึ่งต่างก็มีฟังก์ชั่น ออฟชั่นที่แตกต่างกันออกไป แต่ไม่ว่าชนิดไหน รุ่นไหน หรือยี่ห้อไหน ก็มีมูลค่า และมีราคาด้วยกันทั้งนั้น และไม่ว่ารุ่นไหน หรือยี่ห้อไหน ต่างก็มีคุณสมบัติ และมีความเหมาะสม ที่ตรงต่อความต้องการของผู้ใช้งานแต่ละกลุ่มความชอบของคนด้วยกันทั้งนั้น ซึ่งก็เหมือนคนเรานั่นไง จริงมั้ย"

"จริงค่ะ สาธุ" ฉันยกมือที่พนมแต้ขึ้นจบบนหน้าผากล้อเลียนคุณลุง ทำให้คุณลุงหัวเราะเสียงสดใส และพูดต่ออีกว่า

"เพียงแค่เราไม่หลงทาง เรารู้ตัวเองว่าเป็นรถอะไร รถชนิดไหน เราก็จะประสบความสำเร็จตามความสามารถ ตามศักยภาพของตัวเอง ไม่ต้องไปเสียใจ เสียความรู้สึก เพราะคิดว่าตัวเองเป็นรถเบ๊นซ์ทั้งที่ตัวเองเป็นรถญี่ปุ่นคันเล็ก ๆ ที่หวังว่าจะให้พวกไฮซ้อไฮโซมาขับ"

"ขอบคุณมากค่ะคุณลุง เอ่อ...แสดงว่าคุณลุงชอบรถมือสองสิคะ อิอิ" ฉันยื่นเงินให้คุณลุงพร้อมทำทะเล้นใส่

ฉันส่งเงินให้คุณลุงค่าแท็กซี่ 60 บาทพร้อมกับคำขอบคุณ ก่อนลงจากรถ ฉันนึกขอบคุณคุณลุงที่มอบคำคม ๆ ให้กับฉันกลับมาจารึกเพิ่มไว้ในใจ และเตือนใจให้กับตัวเราเองว่าเราก็มีค่าในแบบของเราที่สักวัน สิ่งที่เรามี คุณค่าของเราจะได้ไปอยู่ในที่ ๆ เหมาะสม ไม่ว่าเรื่องของการงาน หรือคู่ชีวิต (หากมีโอกาสอีกหน อิอิ)
คิดแล้วมันก็สร้างพละกำลังใจให้ดีเหมือนกันแฮะ...เอาน่า แค่เราไม่หลงตัวเอง ไม่หลอกตัวเอง เราต้องสมหวังดังตั้งใจในสักวันสิน่า ! อิอิ

http://mblog.manager.co.th/leelawadee2u/th-84385/

 

อุ๊ยต๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
พล็อตเรื่องของคุณน้อง มันส์มากฮ่ะ

อ่านแร้วขำก้ากกกกกกกกกก แทบตกเก้าอี้ เรยง่ะ
อ่าน สาม รอบ ก็ขำกลิ้งทั้ง สามรอบ 55555

อะโหยคิดได้ไงเนี่ย ? ครีเอทสุด ๆ เรยอีนู๋
( แต่รู้สึกว่ามัน คุ้น ๆ ไงมะรู้อ่ะ 5555 )
ชอบ ประโยคนี้มั่ก ๆ ขำกลิ้งเรย

" รู้สึกถึง อตร. ที่ใกล้เข้ามาทุกที ว่าวันไหนพี่พระเอกหน้ามืด
ลืมคำสัญญา อีน้องจะซวยซะเอง ว่าแล้ว ก็มาคิดหาทางหนีดีฝ่า จะไปไหนดีฟระ....
ตามกฏหมาย เขาว่า แยกกันอยู่ 2 ปี ก็ถือว่าหย่าเป็นผลทางกฏหมาย (สมมุติเอานะ)"

อ่านแร้วบ่งบอกว่า น้องนางเอกเป็นสตรีที่กะล่อน เอ๊ย ปัญญาดีมั่ก ๆ
มิน่าพี่พระเอกถึงกัดไม่ยอมปล่อยยยยยยยย อิอิ

ว่าแต่ นิยายเรื่องนี้ชื่ออารายดีหว่า ?
เออนึกออกแระ ชื่อ เรื่อง

" ตายกี่ชาติก็ขาดเธอ บ่ ได้ ภาค 1 "
ตอน มนต์ร้ากกก อัฟกานิสถาน " ดีป่ะ

อืม.... ชัก คันปากยิก ๆ แฮะ เด๋วอีปี้จะแต่งนิยายต่อ ให้นะ

 

ตายกี่ชาติ ก็ขาดเธอ บ่ ได้ ภาค 1 ตอน มนต์ร้ากกก อัฟกานิสถาน

น้องนางเอกกุ้มใจยิ่งนัก ที่ไปหลวมตัว
เผลอใจอ่อนกับน้ำตา(โคตร)ไอ้เข้ เอ๊ย พระเอก
เพราะเห็นมันนอนบาดเจ็บพะงาบ ๆ ( ไม่น่าเรยตู )

ครั้นจะทำ เกเรเกตุง โมเม ทำโยเย ไม่รู้ไม่ชี้ กะพี่พระเอก
ก็กัวศีล ข้อ 4 ที่ แบกไว้ จะถลอกปอกเปิก
จะหาเรื่องบอกเลิกพันธะสัญญา หรือ
ก็กัวพี่พะเอกจะแปลงร่างเป็นยักษ์เขียว
อาละวาดยิงถล่มแบบตาลีบานอี๊ก

ที่สำคัญ สัญชาตญาณนางสิงห์ล้วนหยิ่งในฉักฉี
รักษาสัจจะยิ่งชีวิต คิดกลืนน้ำลายตัวเอง มิด้ายยยย
ทว่ากะล่อนตัวแม่ อย่างน้องนางเอก
มีหรือจะยอมให้พี่พระเอกได้มีโอกาสได้เห็นขาอ่อนขาว ๆ

ก็ระหว่าง กับระเบิด กะ สามี

น้องนางเอกยังเลือก ไปเหยียบกับระเบิดเยย นิ

ดังนั้น แรดระห่ำ อย่างเจ้าหล่อนจึงตัดสินใจวิ่งหนี เอ๊ย ถอยไปตั้งหลัก อีกหน
แต่ดันโชคร้าย ซุ่มซ่ามเผลอไปเหยียบกับระเบิด
ดังนั้น น้องนางเอกจึงได้ หนีพี่พระเอก(ไปเกิดใหม่) สมใจ

อนึ่งแว่บสุดท้ายก่อนตาย
นางเอกกัวว่าพันธะสัญญาที่ให้ไว้
จะผูกพันธ์อีรุงตุงนังไปถึงชาติหน้า
เด๋วพี่พระเอกจะถ่อสังขารตามไปทวงหนี้ร้ากกกกกันอีกหน
ตูคงไม่พ้นต้องตกเป็นเมียมันจนได้
เพื่อไม่ให้ซวยซ้ำซายซ้อน เหมือนในชาตินี้
เธอจึงอธิษฐานก่อนสิ้นใจไปว่า

"ชาติหน้าฉันใด ข้าพเจ้านี้ขอเกิดเป็นชาย "

เพราะรู้ว่า ยังไงเสีย พี่พระเอกคงไม่ยอมตามไปเกิดเป็นหญิง เป็นแน่แท้
( รอบคอบขนาดนี้ ตูรอดเงื้อมมือมันชัวร์ เหอ ๆ )

ฝ่ายพี่พระเอก เมื่อต้องสูญเสีย หญิงอันเป็นที่รักยิ่ง
ก็ตรอมใจตายตามไปอีกคน ก่อนตาย จุติจิตสุดท้ายของพระเอก
ก็นึกถึงแต่หน้าน้องนางเอก

โธ่ ๆๆๆๆ ตู อุส่า แฝงพวงมะม่วง
เฝ้าตามหวงตามหึง เอ๊ย ตาม ดูแลเอาอกเอาใจมันมาตั้งนาน
เสียแผ่นเกมส์ อ่อยมันไปก็หลายแผ่น อยู่
เรื่องไร ตูจะ ปล่อยให้ สุนัขคาบน้องนางเอก ไปรับปะทาน ฟระ

ว่าแร้ว พี่พระเอกก็เรยตั้งจิตอธิฐาน
ขอให้ชาติหน้าได้สมรสสมรัก ก๊ะนางเอกจิง ๆ ไม่ติงนัง
และ มิต้องเป็น หมาเห็นปลากระป๋อง กับ อีน้อง เหมือนในชาตินี้

ว่าแร้ว พระเอกก็รีบไปเกิดใหม่
เพื่อตามไปทวงหนี้รักบัญชีแค้นก๊ะน้องนางเอก

และแล้ว สัญญารักข้ามภพข้ามชาติ ก็อุบัติขึ้น

ทว่าอนิจจา กรรมที่ พี่พระเอก มีมานะ
ไม่กินเส้นกับพวกแขกอิสลามและเหม็นกลิ่นแขกมั่กๆ
ทำให้ พวกตาลีบานมันหมั่นไส้
เรยดูอาร์ขอพรพระเจ้าให้พระเอกของเราไปเกิดเป็น มุสลิมดูสักหน
จะได้รู้ถึง ใจเขาใจเรา ไม่แบ่งเขาแบ่งเราแบบในชาตินี้

และ เนื่องจาก พระเอกเคยก่อกรรมกะสาว ๆ ไว้มาก
เขาเรยต้องจากไปเกิดใหม่แบบ กายเป็นชาย
แต่ ใจเป็นหญิง เหอ ๆ
ทว่า เขาก็ กล้าหาญพอที่จะไปผ่าตัดแปลงเพศ
และได้มงกุฏ กะสายสะพายมิสทิฟฟานี่ สมใจ อิอิ


กล่าวถึงนางเอก เมื่อไปเกิดใหม่ ได้เป็นชายสมใจ
ภาคต่อไป เรยได้เล่นบทพระเอก มั่ง

ส่วน พระเอก ในเมื่อไปเกิดใหม่
กลายเป็นมุสลิมสาว(ประเภทสอง)
งั้นภาคต่อไป ก็เล่นบท นางเอกไป แระกัน
ไม่งั้น เด๋ว ปิดต้นฉบับไม่ได้ เหอ ๆ
( อันนี้ ผู้กำกับ บอกบทตามสคริปต์ที่ควรจะเป็น 5555 )

 

ตายกี่ชาติก็ขาดเธอ บ่ ได้ภาค 2 ตอน อุบัติรัก ข้าม หมอนข้างงงงง



และ นี่ คือ
ตายกี่ชาติก็ขาดเธอ บ่ ได้ภาค 2

ตอน อุบัติรัก ข้าม หมอนข้างงงงง
บทประพันธ์โดย : คุณป้ามหาภัย เหอ ๆ
-----------------------------------------------------
เนื่องจาก ชาติที่แล้ว
พระเอก(นางเอกนักข่าวในชาตินู้น)ใช้ความกะล่อนแหกสัญญารัก
เพื่อหนี คู่เวงคู่กรรมที่ตามล่า เอ๊ย ตามหา
กรรมที่ทำให้ ผู้อื่นช้ำใน เรยส่งผลให้ พระเอก ผิดหวังในฟามรักบ่อย ๆ
ในหลายครั้งหลายครา
อาทิเช่น

เพราะความไร้น้ำยา เอ๊ย ความต่างทางศาสนา
ทำให้ พระเอกผู้อาภัพ ต้องถูก แฟนเก่าทิ้ง
แถมเคราะห์ซ้ำกรรมซัด ดัน มี ดี้ มาชิงกิ๊กไปอี๊ก
ด้วยความใจดีมีเมตตาเกินไป ทำให้พระเอกพูดอะไรไม่ออก
นอกจากปลอมตัวเป็นไอ้ทุยคุยกับเด็กเลี้ยงแกะเป็นระยะ ๆ

และเมื่อฟามอดทนถึงที่สุด
พระเอกจึงต้องหยุดเพื่อวาง อุเบรคขา
เขาซมซานกระเซอะกระเซิง
จนไปเจอนางเอกแสนสวยที่คุยด้วยถูกคอ (พี่พระเอกในชาตินู้น)

แต่อนิจจา เจ้าหล่อนดันเป็นกระเทยแปลงเพศ
พระเอกจึงจำเป็นต้องข่มฟามรักที่มีต่อนางเอกเอาไว้ในอก
ทว่าในคืนวันหนึ่ง มีเหตุให้นางเอก
จำเป็นต้องอาศัยนอนที่ห้องพระเอก

และแล้ว...อุบัติรักข้ามหมอนข้างก็เกิดขึ้น...



ผู้ใดสนใจ โปรดติดตามอ่านตอนจบเอาเอง
ที่ สมาคมกอดคานเสวนา แระกัน
( เรทติ้ง สมาคมฯ จะได้วิ่ง ๆ อิอิ )

 

แม๊... นิยายกะลังมัน หยด ติ๋งๆ มามะ จะจินตนาการต่อให้จบ... อิอิ
แบบอีกเวอร์ชั่นนึงนะ ต่างจากใน กอดคาน จิ๊ดนึง แบบว่าหนังสมัยใหม่ที่เดิร์นๆ
เขาจะมีตอนจบหลายแบบ...ไง

และแล้ว...อุบัติรักข้ามหมอนข้างก็เกิดขึ้น...

และแล้วในตอนเช้า...เมื่อตื่นมาพบกับความเป็นจริง อันแสนจะชอกช้ำ ระกำทรวง
พระเอกผู้อาภัพ(นางเอกนักข่าวในชาตินู้น) นอนกัดผ้าห่มน้ำตาร่วงกระซิกๆ
แล้วนางเอกแสนสวย(คุณพี่พระเอกในชาตินู้น) นอนลูบหัว "ตัวเองงง เค้ารับผิดชอบ แง่บๆ"
แล้วพระเอกผู้อาภัพ(นางเอกนักข่าวในชาตินู้น)ก็ตอบ "ความบริสุทธิของค้าวววว แง้งงงงง"

อุส่ากะล่อนหนีมาเกิดเป็นผู้ชาย ยังต้องมาเสียฟามบริสุด อันสุดหวง ให้พี่พระเอกคนเดิม
อีกแระ สงสัยจะหนีไม่พ้นบ่วงกรรม เมื่อคิดได้ดังนั้น จึงก้มหน้ายอมรับชะตากรรมแต่โดยดี
ขี้เกียจคิดแระ หนีจนเหนื่อย คิดว่าเจ๋งแล้ว สุดท้าย ก็ไม่พ้น เสียฟามบริสุดจนได้... เฮ้อ
เลิกเล่นดีฝ่า....เซ็งจิต ตัดจบบริบูรณ์ อวสานมันด้วนๆ ยังงี้เลย แระกัน...เหอๆ

 

‘Walking Life’ ภาพยนตร์แอนิเมชันแบบนามธรรมเหมือนฝันของ Richard Linklater เป็นการติดตามเรื่องราวของชายผู้ที่เต็มไปด้วยข้ออภิปรายทางปรัชญาและประสบการณ์อันล่องลอย

Daily News - Manager Online

แค่เห็นชื่อเรื่อง กะทีมของเรื่องแล้ว ชักอยากดูแฮะ ท่าทางจะน่าสนใจ น่าดู...อีกแระ...เรา

 

ลิงตัวที่ร้อย

คำๆนี้มีการใช้ครั้งแรกในหนังสือชื่อ Lifetide ของ Lyall Watson 1979

วัตสันเล่าว่า ลิงที่เกาะโคชิมาหลายร้อยตัวไม่เคยเห็นไม่เคยลิ้มรสมันเทศมาก่อนเลย ดังนั้นเมื่อนักวิจัยเอามันเทศจำนวนมากมาทิ้งลงที่ชายฝั่งที่เต็มไปด้วยทรายและโคลน มันเทศจึงดูสกปรกไม่น่ากิน พวกลิงจึงพากันไม่สนใจ แต่หลายชั่วโมงต่อมาลิงสาวตัวหนึ่งที่คงฉลาดเฉลียวเอาการ ก็ได้ลงไปหยิบมันเทศมาหัวหนึ่งแล้วเอาไปแกว่งในน้ำทะเลเพื่อล้างดินและทรายออกแล้วเอามากัดกิน ซึ่งคงจะอร่อยดี ลิงสาวจึงบอกให้แม่ของมันและเพื่อนๆ ให้ไปลองกินดู อย่างไรก็ดี ส่วนใหญ่ของลิงทั้งฝูงที่ต่างก็สังเกตเห็นก็ยังไม่สนใจ นานๆ ทีจะมีเพียงบางตัวเท่านั้นที่ลงไปชายฝั่งไปหยิบมันเทศกัดกิน

เหตุการณ์เช่นนี้เป็นไปสักครู่ใหญ่ๆ สิ่งมหัศจรรย์ก็เกิดขึ้นเมื่อจำนวนของลิงที่มาลองกินมันเทศแช่น้ำทะเลมีมากพอถึงจำนวนหนึ่ง (ไม่ใช่ว่าจะเป็นลิงตัวที่ร้อยจริงๆ แต่วัตสันนิยามเพื่อให้สอดคล้องกับจำนวนมวลอันวิกฤติที่ไม่มีใครรู้ว่ามีเท่าไหร่) ลิงทุกตัวทั้งฝูงต่างก็รีบวิ่งกรูลงไปที่ชายฝั่งพร้อมกับหยิบมันเทศไปแกว่งน้ำทะเลแล้วต่างพากันกัดกินอย่างเอร็ดอร่อย

เท่าที่วัตสันเล่า มันไม่เพียงแต่ลิงที่เกาะโคชิมาเท่านั้น นักวิจัยยังย้ายไปทำอย่างเดียวกันกับลิงอีกสายพันธุ์หนึ่งที่เกาะทากาซากิยามาที่ห่างไกลออกไป ลิงฝูงใหม่นี้ต่างก็ไม่เคยเห็นไม่เคยกินมันเทศสกปรกด้วยคราบดินทรายมาก่อนเหมือนกัน แต่พอนักวิจัยเทกระจาดมันเทศลงไปที่ชายฝั่งที่เต็มไปด้วยทรายและโคลน พวกมันทั้งฝูงต่างก็พากันวิ่งกรูลงไปหยิบมันเทศไปแกว่งน้ำทะเลมากัดกินแทบว่าจะพร้อมๆ กันโดยไม่มีใครสอน โดยไม่ต้องรอมวลอันวิกฤติหรือ "ลิงตัวที่ร้อย" เช่นฝูงลิงที่เกาะโคชิมา

น่าเสียดายที่เรื่อง "ลิงตัวที่ร้อย" นี้ที่ได้ให้ภาพลักษณ์ของความโยงใยกันของความทรงจำของเผ่าพันธุ์ (ลิง) อย่างลึกล้ำสอดคล้องกับเรื่องของสนามแห่งรูป (M-field or morphogenic field) อันเป็นทฤษฎีที่มีชื่อเสียงของรูเปิร์ต เชลเดร็ก ภาพลักษณ์ของการโยงใยทางจิต (ไร้สำนึก) หรือทฤษฎีที่นักวิทยาศาสตร์แทบทุกคนทั่วโลกยอมรับอย่างไม่มีข้อกังขาหรือพยายามหาเหตุผลโต้แย้ง และตรงนี้น่าวิเคราะห์ว่า ทำไมนักวิทยาศาสตร์จึงเชื่อในเรื่องลิงตัวที่ร้อยที่ไลอัล วัตสัน เล่าอย่างง่ายดาย โดยไม่ต้องสืบสาวราวเรื่องให้สมกับความเป็นวิทยาศาสตร์?? แต่เรื่องนี้เท่าที่พูดมานี้ก็เพราะว่า เรื่องนี้ได้กลายจากรายงานการวิจัยทางวิทยาศาสตร์แห่งชีวิตไปเป็นนวนิยายที่คนแต่งขึ้นเอง และไลอัล วัตสัน ก็เป็นคนที่ออกมาสารภาพด้วยตัวของตัวเอง

ความจริง ไลอัล วัตสัน ก็ไม่ถึงกับแต่งเรื่องขึ้นมาเองทั้งหมด ในช่วงทศวรรษที่ 1950 นักวิจัยได้วิจัยเรื่องนี้จริงๆ และรายงานไว้ในวารสารทางวิทยาศาสตร์ของญี่ปุ่น แต่ผลของการวิจัยไม่ได้มีอะไรที่น่าสนใจหรือเป็นไปดังที่ไลอัล วัตสัน เอามาเขียนเล่าเท่าไรนัก

แต่ที่น่าเอามาวิเคราะห์ในที่นี้ ดังที่ได้พูดมาแล้วว่า ทำไมนักวิทยาศาสตร์ทุกคนก็ว่าได้ถึงได้ยอมรับหรือเชื่อในเรื่องของลิงตัวที่ร้อยอย่างเป็นเอกภาพ? นั่นอาจอธิบายได้ว่า ประการแรกเพราะอิทธิพลของ "เอ็ม-ฟิลด์" ทฤษฎีของเชลเดร็กที่พิสูจน์ให้เห็นได้จริง ส่วนประการที่สองนักวิทยาศาสตร์หลายคน - ลึกๆ - อยากจะเชื่อเรื่องประเภทนี้อยู่แล้ว อยากเชื่อว่าการเรียนหรือพฤติกรรมที่เกิดขึ้นมาเองโดยไม่ตั้งใจ (เช่น การจาม การหาวนอน ฯลฯ) เป็นโรคติดต่อ คือเชื่อว่าจิต (ไร้สำนึก) ของปัจเจก และจิตร่วมของเผ่าพันธุ์สามารถเชื่อมต่อโยงใยถึงกันได้

โดยเฉพาะนักจิตวิทยาสายจุงเกี้ยน (Carl G. Jung) กับเรื่องของชินโครนิซิตี้ (synchronicity) ความคล้องจองกันของเหตุการณ์ที่เกิดอย่างซ้ำซ้อน เหมือนกับว่าเป็นความบังเอิญหรือแอคซิเดนต์ - แต่แปลกประหลาดและน่าฉงนที่เราแทบทุกคนกระมังต่างก็มักจะเคยประสบกันมันด้วยตนเอง

ดังเรื่องที่คาร์ล จุง เล่าว่า ขณะที่กำลังพูดให้ผู้ป่วยสตรีที่มีอาการซึมเศร้ากลัวตายให้ฟังถึงเรื่องของการเกิดใหม่อันเป็นความเชื่อของชาวอียิปต์โบราณ สัญลักษณ์ของการเกิดใหม่ก็คือแมลงปีกแข็ง (scareb) จะบินมาปรากฏ พอคาร์ล จุง พูดถึงตอนนี้ หน้าต่างกระจกที่ปิดกั้นความหนาวเย็นของช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วงก็มีเสียงดังเหมือนถูกเคาะด้วยของแข็ง จุงจึงเดินไปเปิดหน้าต่างขึ้นทันใดตัวสกาเร็บตัวหนึ่งก็บินเข้ามาบินวนไปรอบๆ ผู้ป่วยก่อนที่จุงจะจับมันเอาไปปล่อย จุงเองก็แปลกใจเพราะสถานที่ที่ว่าคือสวิตเซอร์แลนด์ที่ย่างเข้าหน้าหนาวในขณะที่ตัวสกาเร็บเป็นแมลงของเขตร้อน (Carl G. Jung : Memories Dreams and Reflections, 1983) และเรื่องแบบนี้ที่แทบจะเหมือนกันเปี๊ยบก็เคยเกิดกับโจเซฟ แคมพ์เบล นักจิตวิทยาที่มีชื่อเสียง แมลงสกาเร็บที่บินเข้ามาทางหน้าต่างห้องพักของโจเซฟ แคมพ์เบล นั้น เป็นอพาร์ตเมนต์ชั้นที่ 14 ที่อยู่ในใจกลางนครนิวยอร์ก

คาร์ล จุง ยังได้เล่าเรื่องจริงที่เหลือเชื่ออีกเรื่องหนึ่งในหนังสือของอาร์ วิลเฮล์ม (R. Wilhelm : The Secret of Golden Flower, 1962) นั่นคือเรื่องของขนมที่ทำจากลูกพลัม (plum pudding) เรื่องมีอยู่ว่า มีคนที่รู้จักมักคุ้นอยู่สองคนแต่อยู่กันละที่ สวิตเซอร์แลนด์กับฝรั่งเศส วันหนึ่งอันเป็นวันเกิดของมองซิเออร์ เดสแชมพ์ เพื่อนที่ชื่อมองซิเออร์ เดอ ฟองจิบู ได้ส่งขนมพลัมพุดดิ้งมาให้เป็นของขวัญวันเกิด หลายปีต่อมาขณะที่มองซิเออร์ เดสแชมพ์ ได้ไปที่ภัตตาคารแห่งหนึ่งในกรุงปารีส พอดีมีขนมพลัมพุดดิ้งอยู่ในเมนู แต่พอเขาสังขนมที่ว่านั้น พนักงานต้อนรับก็รีบละล่ำละลักขอโทษโดยบอกกับเดสแชมพ์ว่าขนมพลัมพุดดิ้งชิ้นสุดท้ายเพิ่งเสิร์ฟออกไปเดี๋ยวนี้เอง โดยขายให้กับคนสวิตเซอร์แลนด์ที่บังเอิญมาเที่ยวที่ปารีสพอดี คนคนนั้นมีชื่อว่ามองซิเออร์ เดอ ฟองจิบู

อีกหลายๆ ปีต่อมา เดสแซมพ์ได้รับเชิญให้ไปงานปาร์ตี้ที่มีขนมพลัมพุดดิ้งเป็นของหวาน เดสแชมพ์พลันคิดถึงเพื่อน - มองซิเออร์ เดอ ฟองจิบู - ที่ชอบพลัมพุดดิ้งนี้เป็นพิเศษ ทันใดนั้นเองก็มีแขกใหม่เดินเก้ๆ กังๆ เข้ามาในงาน ปรากฏว่าเป็นมองซิเออร์ เดอ ฟองจิบู นั่นเอง เขาไม่ได้รับเชิญมาที่งานปาร์ตี้นี้เลย แต่เพื่อนคนหนึ่งให้ที่อยู่ของสถานที่ที่ฟองจิบูมีนัดเอาไว้ผิดไป

ทั้งหมดที่ยกมาเล่าข้างบนเป็นเรื่องจริงที่สุด เท่าๆ กับเป็นความบังเอิญอย่างที่สุดยิ่งกว่า อย่าลืมว่า นักวิทยาศาสตร์แห่งยุคใหม่ส่วนใหญ่มากๆ ไม่ยอมรับคำว่าบังเอิญ นักวิทยาศาสตร์หลากหลาย นอกจากที่กล่าวนามมาแล้ว เช่น อาร์เธอร์ โคเอสเลอร์ หรือแครมเมอร์เรอร์ รวมทั้งเออร์วิน ลาซโล, ปีเตอร์ รัสเซล และสตานิสลาฟ โกรฟ กับหนังสือของพวกเขา (Consciousness Revolution 1999) เชื่อว่า ซินโครนิซิตีคือรากฐานหรือหลักการของจักรวาล - การเชื่อมต่อโยงใยที่ไร้สาเหตุ



ที่มา : http://www.thaipost.net/index.asp?bk...&cat_id=110805<!-- google_ad_section_end -->
http://palungjit.org/threads/synchronicity-ความบังเอิญอันเหลือเชื่อ.1073/

 

เวลาเปลี่ยน คนไม่เปลี่ยน ^^<!-- google_ad_section_end -->
__________________
<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->
~ เมื่อเราชี้นิ้ว , หมา จะมองที่นิ้ว คน จะมองที่เป้าหมาย ~

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->เจ้าโก้<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_404729", true); </SCRIPT>
สมาชิก


สถานที่: อยู่ในวังวนแห่งวัฏสงสาร
อายุ: 26