สิ่งที่พิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ไม่ได้ จะทำให้พระไตรปิฎกน่าเชื่อถือ?

มีแปปเดียว · 2 กันยายน 2010

แม้นเป็นพระอริยบุคคลหากยังไม่บรรลุพระอรหัตตผลก็ยังอาลัยรักในพระศาสดา
แต่ละบุคคลย่อมเสาะแสวงหาสัจจธรรมในรูปแบบที่ต่างกันและอุทิศตนให้กับสิ่งที่คนศรัทธา
คุณเอกอิสสโรครับทำในสิ่งที่คุณเชื่อมั่นต่อไปเถอะครับ
คุณทำไปเพราะความรักในพระพุทธองค์ผมเข้าใจ
จะสำเร็จหรือล้มเหลว จะเป็นไปตามสมมุติฐานของคุณหรือไม่
อย่างน้อยคุณก็ได้ลงมือทำ

Ong · 2 กันยายน 2010

ThichNhatHanh said: ↑

ฉันแปลกใจค่อนข้างมาก(หัวเราะ555) ถ้าเธอพิสูตรว่าพระพุทธเจ้าตรัสรู้ในประเทศไทยได้ แล้วเธอจะทำอะไร?ต่อ แล้วถ้ามันไม่ใช่ล่ะ ถ้ามันกลายเป็นว่าที่ผ่านมาเธอเข้าใจผิดล่ะเธอแน่ใจหรือว่าเธอจะมีความสุขในตอนนั้น เธอบอกว่าเธอจะคืนความจริงให้แผ่นดินแล้วยังไง? สุดท้ายเธอได้อะไร?กัน แล้วท้ายของท้ายที่สุดเธอเหลืออะไร? บางสิ่งบางอย่างที่มันก็ควรจะหายไปก็ปล่อยให้มันหายไป นั้นต่างหากจึ่งเป็นไปในแบบที่ควรจะเป็น พระพุทะเจ้าจากไปแล้ว ก็ปล่อยให้มายาภาพของพระองค์ค่อยหายไปเถอะ

เธอเคยมองมาที่ชีวิตของเธอไหม? ดูนี่สิ ข้อความบางอย่างต้องการสื่อสารถึงเธออยู่ตลอด ดูนี่สิสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตเกิด แก่ เจ็บ ตาย ทุกอย่างเป็นพลวัตแห่งสัจธรรม พระพุทธเจ้าก็ไม่ต่างจากเธอวันหนึ่งก็ต้องหายไป และพระองค์คงไม่ชอบใจเท่าไหร่ที่จนถึงตอนนี้คนทั่วๆไปยังจำพระองค์ได้ พระองค์ไม่ใช่นักการเมืองนะถึงจะอยากมีชื่อในประวัติศาสตร์ไปอีกสักพันปี ปล่อยให้สิ่งต่างเป็นไปตามธรรมชาติเถอะ การฝึกฝนทางจิตวิญญาณ คือ การเรียนรู้ที่จะเข้าใจธรรมชาติ เลิกขัดขืนต่อต้าน แล้วหันมาผ่อนพักและตระหนักรู้กับสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัว เธอไม่จำเป็นต้องสร้างเกราะมาป้องกันตัวเองอีกต่อไป ถึงเธอทำแบบนี้มันก็ไม่ได้ทำให้เะอเข้าใกล้พระพุทธเจ้าหรอก สิ่งที่เธอจะพบเป็นเพียงแค่เงาเท่านั้น

ถ้าเธอเป็นศิษย์ของพระพุทธเจ้าจริงฉันว่าเธอน่าจะเอาเวลา มาค้นหาความจริงในตัวเธอ ดูแลรับผิดชอบชีวิตของตัวเองมากว่า มันเสียเวลาเปล่าที่จะมานั้นพิสูตร นั้งสร้างบ้านจากไพ่ นั้งรับเอาหลักการ นิยาม หรือความคาดหวังต่างๆนานา เกี่ยวกับศาสนาหรือวิถีปฏิบัติทางจิตวิญญาณมาแบกไว้ แทนที่จะได้ค้นหาคุณค่าและความหมายที่แท้จริงในแบบของเธอเอง ฉันคิดว่าพระพุทธเจ้าคงคิดเช่นนี้

สิ่งที่เธอทำนั้นไม่ต่างอะไร?กับที่พวกพระ นักวิชาการทางศาสนาทำ เธอคงจะเห็นว่าพวกเขามักที่จะจดจำภาษาบาลีหรือสันสกฤต พยายามจดจำพระสูตรให้มากที่สุดทั้งที่สิ่งที่ควรรุ้มีแค่กำมือเดียว พยายามจะค้นหาคำตรัสที่เก่าแก่ที่สุด พยายามที่จะพิสูตรว่าคำตรัสนั้นเป็นของพระพุทธเจ้าจริงๆหรือเปล่า จนความหมายที่ลึกซึ้งของมันได้ผิดเพี้ยนไปมาก ภาษาที่สื่อสารพุทธธรรมได้กลายเป็นศัพท์สูงหรือศัพท์เทคนิคที่แสดงถึงสิ่งอื่นที่ไม่ใช่พุทธธรรม เช่น สถานะทางสังคม การศึกษา หรือพิธีรีตอง มันทำให้ตัวเขาเองก็ไม่เข้าใจมัน

อย่าเสียเวลากับสิ่งที่เธอทำเลยนั้นเป็นเพียงเปลือก เท่านั้น จงมองตรงไปที่แก่นแท้ของพระพุทธศาสนา แก่นแท้ของประสบการณ์ตรงของการเปลี่ยนแปลงด้านในของตัวเธอเองจะดีกว่า มองให้เห็นความเป็นเช่นนั้นเอง มองให้เห็นว่าในไม่ช้าก็เร็วสัจธรรมก็จะตัดผ่านและส่งสาร ถึงเธอผ่านความทุกข์ในลักษณะใดลักษณะหนึ่ง มองด้วยความเข้าใจที่ถูกต้องผ่านสติ จากนั้นจึงเรียนรู้ที่จะนำความเข้าใจนั้นมาปฏิบัติจริงในชีวิต แต่เธอจะต้องไม่เดินตามใครแม้แต่พระพุทธเจ้า ไม่มีใครสามารถสอนเธอได้ว่าควรจะทำอย่างไร เธอแค่ต้องลองทำไปเรื่อยๆ ล้มแล้วลุกนับครั้งไม่ถ้วน จนในที่สุดเธอก็ทำได้ เธอนำแสงสว่างมาสู่ตัวเธอได้ เหมือนที่ท่านนาคารชุนกล่าวไว้ว่า “ฉันไม่มีหลักปรัชญาอะไรมาใช้อธิบาย เพราะสิ่งทั้งหลายทั้งปวงเป็นเช่นนั้นเอง” แต่เธอจะต้องเข้าใจนะว่าไม่มีสิ่งที่เรียกว่าการรู้แจ้งขั้นสูงสุดอย่างที่คนทั่วไปเข้าใจกันหรอก(หัวเราะ555) ในการเดินทางแห่งจิตวิญญาณไม่มีสิ่งที่เรียกว่า “สิ่งสุดท้าย” เป้าหมายคือการเดินทาง คือปัจจุบันขณะ เป้าหมายของชีวิตก็คือชีวิต การรู้แจ้งเกิดขึ้นอยู่ตลอด แต่ถึงจุดหนึ่งที่เธอได้ศิโรราบให้กับการสูญเสียหลักเกาะเกี่ยวทั้งหลายโดยสมบูรณ์ จุดที่เธอไม่มีที่พึ่งอีกต่อไป เธอเลิกที่จะเปรียบเทียบนั่นกับนี่ (หัวเราะ555) เธอจะเลิกยึดติดกับเหตุผล เธอจะเข้าใจว่าเรื่องราวหลายๆอย่างไม่จำเป็นต้องใช้เหตุผลหรอก ณจุดนี้เธอจะไม่สามารถพูดถึงมันได้ และเธอจะเข้าใจว่าสิ่งต่างๆนั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรที่จะพยายามหาคำมาอธิบาย เพียงแค่ปล่อยวางให้มันเป็นไปของมันเองก็เท่านั้น
Click to expand...

อนุโมทนาสาธุ นับถือๆๆ

Kama-Manas · 2 กันยายน 2010

ThichNhatHanh said: ↑

ฉันแปลกใจค่อนข้างมาก(หัวเราะ555) ถ้าเธอพิสูตรว่าพระพุทธเจ้าตรัสรู้ในประเทศไทยได้ แล้วเธอจะทำอะไร?ต่อ แล้วถ้ามันไม่ใช่ล่ะ ถ้ามันกลายเป็นว่าที่ผ่านมาเธอเข้าใจผิดล่ะเธอแน่ใจหรือว่าเธอจะมีความสุขในตอนนั้น เธอบอกว่าเธอจะคืนความจริงให้แผ่นดินแล้วยังไง? สุดท้ายเธอได้อะไร?กัน แล้วท้ายของท้ายที่สุดเธอเหลืออะไร? บางสิ่งบางอย่างที่มันก็ควรจะหายไปก็ปล่อยให้มันหายไป นั้นต่างหากจึ่งเป็นไปในแบบที่ควรจะเป็น พระพุทะเจ้าจากไปแล้ว ก็ปล่อยให้มายาภาพของพระองค์ค่อยหายไปเถอะ

เธอเคยมองมาที่ชีวิตของเธอไหม? ดูนี่สิ ข้อความบางอย่างต้องการสื่อสารถึงเธออยู่ตลอด ดูนี่สิสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตเกิด แก่ เจ็บ ตาย ทุกอย่างเป็นพลวัตแห่งสัจธรรม พระพุทธเจ้าก็ไม่ต่างจากเธอวันหนึ่งก็ต้องหายไป และพระองค์คงไม่ชอบใจเท่าไหร่ที่จนถึงตอนนี้คนทั่วๆไปยังจำพระองค์ได้ พระองค์ไม่ใช่นักการเมืองนะถึงจะอยากมีชื่อในประวัติศาสตร์ไปอีกสักพันปี ปล่อยให้สิ่งต่างเป็นไปตามธรรมชาติเถอะ การฝึกฝนทางจิตวิญญาณ คือ การเรียนรู้ที่จะเข้าใจธรรมชาติ เลิกขัดขืนต่อต้าน แล้วหันมาผ่อนพักและตระหนักรู้กับสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัว เธอไม่จำเป็นต้องสร้างเกราะมาป้องกันตัวเองอีกต่อไป ถึงเธอทำแบบนี้มันก็ไม่ได้ทำให้เะอเข้าใกล้พระพุทธเจ้าหรอก สิ่งที่เธอจะพบเป็นเพียงแค่เงาเท่านั้น

ถ้าเธอเป็นศิษย์ของพระพุทธเจ้าจริงฉันว่าเธอน่าจะเอาเวลา มาค้นหาความจริงในตัวเธอ ดูแลรับผิดชอบชีวิตของตัวเองมากว่า มันเสียเวลาเปล่าที่จะมานั้นพิสูตร นั้งสร้างบ้านจากไพ่ นั้งรับเอาหลักการ นิยาม หรือความคาดหวังต่างๆนานา เกี่ยวกับศาสนาหรือวิถีปฏิบัติทางจิตวิญญาณมาแบกไว้ แทนที่จะได้ค้นหาคุณค่าและความหมายที่แท้จริงในแบบของเธอเอง ฉันคิดว่าพระพุทธเจ้าคงคิดเช่นนี้

สิ่งที่เธอทำนั้นไม่ต่างอะไร?กับที่พวกพระ นักวิชาการทางศาสนาทำ เธอคงจะเห็นว่าพวกเขามักที่จะจดจำภาษาบาลีหรือสันสกฤต พยายามจดจำพระสูตรให้มากที่สุดทั้งที่สิ่งที่ควรรุ้มีแค่กำมือเดียว พยายามจะค้นหาคำตรัสที่เก่าแก่ที่สุด พยายามที่จะพิสูตรว่าคำตรัสนั้นเป็นของพระพุทธเจ้าจริงๆหรือเปล่า จนความหมายที่ลึกซึ้งของมันได้ผิดเพี้ยนไปมาก ภาษาที่สื่อสารพุทธธรรมได้กลายเป็นศัพท์สูงหรือศัพท์เทคนิคที่แสดงถึงสิ่งอื่นที่ไม่ใช่พุทธธรรม เช่น สถานะทางสังคม การศึกษา หรือพิธีรีตอง มันทำให้ตัวเขาเองก็ไม่เข้าใจมัน

อย่าเสียเวลากับสิ่งที่เธอทำเลยนั้นเป็นเพียงเปลือก เท่านั้น จงมองตรงไปที่แก่นแท้ของพระพุทธศาสนา แก่นแท้ของประสบการณ์ตรงของการเปลี่ยนแปลงด้านในของตัวเธอเองจะดีกว่า มองให้เห็นความเป็นเช่นนั้นเอง มองให้เห็นว่าในไม่ช้าก็เร็วสัจธรรมก็จะตัดผ่านและส่งสาร ถึงเธอผ่านความทุกข์ในลักษณะใดลักษณะหนึ่ง มองด้วยความเข้าใจที่ถูกต้องผ่านสติ จากนั้นจึงเรียนรู้ที่จะนำความเข้าใจนั้นมาปฏิบัติจริงในชีวิต แต่เธอจะต้องไม่เดินตามใครแม้แต่พระพุทธเจ้า ไม่มีใครสามารถสอนเธอได้ว่าควรจะทำอย่างไร เธอแค่ต้องลองทำไปเรื่อยๆ ล้มแล้วลุกนับครั้งไม่ถ้วน จนในที่สุดเธอก็ทำได้ เธอนำแสงสว่างมาสู่ตัวเธอได้ เหมือนที่ท่านนาคารชุนกล่าวไว้ว่า “ฉันไม่มีหลักปรัชญาอะไรมาใช้อธิบาย เพราะสิ่งทั้งหลายทั้งปวงเป็นเช่นนั้นเอง” แต่เธอจะต้องเข้าใจนะว่าไม่มีสิ่งที่เรียกว่าการรู้แจ้งขั้นสูงสุดอย่างที่คนทั่วไปเข้าใจกันหรอก(หัวเราะ555) ในการเดินทางแห่งจิตวิญญาณไม่มีสิ่งที่เรียกว่า “สิ่งสุดท้าย” เป้าหมายคือการเดินทาง คือปัจจุบันขณะ เป้าหมายของชีวิตก็คือชีวิต การรู้แจ้งเกิดขึ้นอยู่ตลอด แต่ถึงจุดหนึ่งที่เธอได้ศิโรราบให้กับการสูญเสียหลักเกาะเกี่ยวทั้งหลายโดยสมบูรณ์ จุดที่เธอไม่มีที่พึ่งอีกต่อไป เธอเลิกที่จะเปรียบเทียบนั่นกับนี่ (หัวเราะ555) เธอจะเลิกยึดติดกับเหตุผล เธอจะเข้าใจว่าเรื่องราวหลายๆอย่างไม่จำเป็นต้องใช้เหตุผลหรอก ณจุดนี้เธอจะไม่สามารถพูดถึงมันได้ และเธอจะเข้าใจว่าสิ่งต่างๆนั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรที่จะพยายามหาคำมาอธิบาย เพียงแค่ปล่อยวางให้มันเป็นไปของมันเองก็เท่านั้น
Click to expand...

ผมก็นับถือเหมือนกันฮะ ผมชอบท่าน"ติช นัท ฮันห์"มากๆเลยคับ ติดตามท่านอยู่ตลอด บทความของท่านช่วยให้ผมมีสติ มุมมองของชีวิตก็เปลี่ยนไป ท่านน่าจะเขียนบ่อยๆนะฮะ ผมชอบอ่าน

Kama-Manas · 7 กันยายน 2010

"พระพุทธรูปบังพระพุทธเจ้า"...

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

สิ่งที่พิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ไม่ได้ จะทำให้พระไตรปิฎกน่าเชื่อถือ?

มีแปปเดียว เป็นที่รู้จักกันดี

Ong เป็นที่รู้จักกันดี

Kama-Manas เป็นที่รู้จักกันดี

Kama-Manas เป็นที่รู้จักกันดี

แชร์หน้านี้

แชร์หน้านี้

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

สิ่งที่พิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ไม่ได้ จะทำให้พระไตรปิฎกน่าเชื่อถือ?

แชร์หน้านี้

การค้นหาที่มีประโยชน์

ติดต่อเรา